W miarę wzrostu migdałków nosogardzieli lekarze laryngologiczni diagnozują migdałki gardłowe. Taki los często wyprzedza małe dzieci - przedszkolaki, uczniów niższych klas. Jeśli migdałki rosną tak mocno, że utrudniają oddychanie, jest to drugi stopień choroby wymagający leczenia zachowawczego lub chirurgicznego.
Czym są migdałki drugiego stopnia u dziecka i dorosłego
Migdałek nosowo-gardłowy jest barierą dla zarazków, które wchodzą do ciała z powietrzem. Reaguje na ich ataki, zwiększając ich rozmiar, a kiedy stan zapalny ustępuje, odzyskuje dawną formę. Jeśli zdarza się to często, ciało migdałowate może rosnąć tak silnie, że pojawiają się zaburzenia mowy i słuchu, wady zgryzu i kształtu twarzy oraz choroby nerek. Fakty na temat ciała:
- Uformowany u dzieci w wieku około jednego roku.
- Po 12 latach narząd ten zaczyna się zmniejszać iw wieku 16–17 lat może całkowicie zaniknąć.
- Przypadki adenoidów u niemowląt, młodzieży i dorosłych są rzadkie.
- Konieczne jest odróżnienie przerostu migdałków od ropnego zapalenia - zapalenia gruczołowego, w którym pęcznieje, powodując komplikacje w nosie, aparaty słuchowe.
- Zapalenie gruczołowe u dzieci jest podobne do dusznicy bolesnej, zapalenia migdałków. Podobnie jak ból gardła, obfituje w niebezpieczne konsekwencje: uszkodzenia stawów, serca, żołądka, jelit, nerek.
Za podniebieniem znajdują się migdałki, w górnej części gardła. Istnieją trzy stopnie choroby:
- 1. stopień - jeśli ciało migdałowate, po zwiększeniu, obejmuje tylko 1/3 joanny (otwory wewnętrzne w nosie). Oddychanie jest trudne tylko podczas nocnego snu.
- Patologia drugiego stopnia jest diagnozowana, gdy otwory są zamknięte przez 1/2, a dzieciom trudno jest oddychać przez całą dobę.
- Przy 3. stopniu wegetacji (wzrost) są tak duże, że otwory są zamknięte przez 2/3 lub całkowicie, a oddychanie, słuch i mowa są osłabione.
Objawy
Istnieją oznaki, dzięki którym można podejrzewać początek patologii migdałków drugiego stopnia. Rodzice powinni być ostrzegani przez następujące objawy migdałków u dzieci:
- dziecko oddycha z otwartymi ustami, chociaż nie jest mu zimno;
- zasypia z trudem, chrapie we śnie;
- mówi nosowo „z francuskim akcentem”;
- często chory na zapalenie krtani, zapalenie gardła, zapalenie ucha.
W nosie
Adenoidy drugiego stopnia objawiają się częstymi przeziębieniami. W zamkniętej przestrzeni jamy nosowej bakterie chorobotwórcze szybko się rozmnażają i dochodzi do infekcji. Adenoidy w nosie utrudniają oddychanie, ponieważ są stale układane. Katar staje się przewlekły. Chrapanie pojawia się z powodu oddychania z otwartymi ustami, dzieci dręczą koszmarne sny.
Kaszel
Ten objaw zwykle nie występuje w początkowej fazie choroby. Kaszel występuje częściej z adenoidami drugiego stopnia. Jest to spowodowane stałym podrażnieniem receptorów nerwowych nosogardzieli. Nie powinno być kaszlu strachowego, ponieważ nie powoduje patologii w oskrzelach, płucach. Jak tylko problem migdałków zostanie rozwiązany, kaszel sam zniknie.
Twarz adenoidalna
Choroby drugiego stopnia nie można rozpocząć, ponieważ dzieci mogą nawet zmienić typ osoby. Ponieważ mają przewlekle wypchany nos, muszą oddychać przez usta. A dzieci jedzą, próbując szybko połykać jedzenie, aby otworzyć usta i oddychać porcją powietrza. Dolna szczęka jest unieruchomiona w stanie obniżonym i tworzy się twarz adenoidalna. To nie tylko kosmetyczna wada - kanały nosowe są zwężone, zgryz jest zdeformowany.
Powody
Często choroba, która osiągnęła drugi stopień, jest powikłaniem zakażenia: grypy, odry, szkarlatyny, błonicy, ARVI. Przyczynami choroby mogą być chlamydia, mykoplazmoza, choroby alergiczne. Nawet banalna hipotermia jest w stanie powiększyć migdałki. Roślinność wywołuje niekończące się przeziębienie, a przez to postępuje przerost adenoidów. Gdy dołącza do tego również przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego, błędne koło się zamyka.
Czynnikami ryzyka powstawania adenoidów stopnia 2 są sztuczne karmienie niemowląt, krzywicy i dysfunkcyjne środowisko. W diagnostyce tej choroby powszechnie stosowano cyfrowe badanie migdałków, prześwietlenia nosogardzieli. Współcześni lekarze wolą endoskopię, tomografię komputerową, która dostarcza najbardziej kompletnych informacji. Badania laboratoryjne śluzu, krwi, moczu pomagają zidentyfikować rodzaj zakażenia i określić ostateczną diagnozę.
Adenoidektomia
W obecności adenoidów stopnia 2 wskazane jest leczenie chirurgiczne, jeśli leczenie zachowawcze jest nieskuteczne, a choroba jest powikłana chrapaniem, zapaleniem ucha, upośledzeniem słuchu, tworzeniem twarzy gruczołowej, moczenie. Usuwają migdałki częściej u dzieci w wieku 2–3, 5–6 lub 9–10 lat. Wstępnie wyeliminuj wszystkie stany zapalne w jamie ustnej. Dla niemowląt operacje wykonywane są w znieczuleniu ogólnym, starsze dzieci w znieczuleniu miejscowym.
Klasyczną metodą usuwania migdałków (adenotomii) jest skalpel pierścieniowy. Korzystanie z endoskopu pozwala uzyskać mniej urazów. Prawie bezkrwawe można ciąć adenoidy drugiego stopnia przez adenotomię zimnej plazmy. Popularna operacja laserem. Brak krwawienia, bliznowacenie, szybkie gojenie są wyraźnymi zaletami techniki laserowej.
Jak leczyć migdałki w domu bez operacji
Terapię migdałków drugiego stopnia próbuje się najpierw przeprowadzić metodą nieinwazyjną - leki i procedury medyczne. Głównym celem jest oczyszczenie nosogardzieli, migdałków i wyeliminowanie stanu zapalnego. Jamy nosowe i gardłowe są myte wodą morską Aqualor, roztworami Furacilin, Protargol lub Miramistin, które mają działanie antyseptyczne.
Jeśli śluz nosowy jest bardzo gruby, należy użyć leków rozrzedzających Mukaltin, Linkas lub Bronhikum. Ponadto, gdy adenoidy drugiego stopnia zalecają preparaty przeciwzapalne, przeciwhistaminowe, immunomodulujące, wielowitaminowe. Wszystkie mają własne limity wiekowe, więc musisz przestrzegać zaleceń lekarza prowadzącego.
W diecie nie powinny znajdować się potencjalne alergeny: jakiekolwiek cytrusy, truskawki, czekolada, kakao, orzechy, owoce morza. Niepożądane słodycze, świeże wypieki, kasza manna. Liczy się optymalny sen i czuwanie. Procedury hartowania, pływanie w basenie, gry na świeżym powietrzu są bardzo przydatne. Pożądane jest ustalenie wyników leczenia w sanatorium.
Leki
W leczeniu migdałków gardłowych, które urosły do 2. stopnia, krople obkurczające naczynia odgrywają ważną rolę: Galazolin, Naftyzyna, Sanorin, Vibrocil, Xilen. Eliminując obrzęk, przywracają oddychanie przez nos. Przed rozpoczęciem kopania dzieci powinny zostać zdmuchnięte, a dzieci muszą ssać śluz z gruszką. Kropli tych nie można stosować dłużej niż 4-5 dni, w przeciwnym razie błona śluzowa nosa może zaniknąć.
Po podaniu leku zwężającego naczynia podawane jest antybiotyk lub środek antyseptyczny: Protargol, Albucidus, Bioparox. W przypadku migdałków, które osiągnęły stopień 2, skuteczny jest silny lek przeciwzapalny Nasonex. Spośród leków przeciwalergicznych przepisanych Diazolin, Claritin, Tavegil lub Pipolfen. Interferon, lewamizol, laktoglobulina, imudon, kompleksy multiwitaminowe Vitrum, Multi-Tabs, Jungle i inne są stosowane w celu wzmocnienia odporności.
Środki ludowe
W leczeniu migdałków gardłowych, które osiągnęły już drugi stopień, płuczą nos za pomocą naparów nagietka, szałwii, dziurawca, kory dębu i propolisu. Świeży sok z aloesu rozcieńcza się 1: 1 wodą i wkrapla do nozdrzy. Wywar z pączków sosny używanych do inhalacji. Zmniejsz adenoidy pomagają olejowi rybnemu, ciepłemu mleku z miodem. Jeszcze lepiej - lekko stopić na kuchence i wymieszać kakao, miód, smalec, masło (wszystko za 200 g), a następnie wymieszać łyżeczkę mieszanki w szklance ciepłego mleka i pić 3-4 razy dziennie.
Homeopatia
Aby wyleczyć migdałki, które urosły do 2. stopnia, pomagają wkroplić Edas lub Lymphomyosot do nosa. Przeznaczony do spożycia granulat JOB-Kid, zawierający składniki z tui, berberysu. Przynoszą ulgę ziarnu Hamomilla z rumianku aptecznego. Wieloskładnikowe leki Adenosan, Adenopai, Aflubin, Euphorbium pomagają zmniejszyć stężenie migdałków gardłowych.
Ćwiczenia oddechowe
Jeśli migdałki urosły do 2. stopnia i rozwinęły się w ostrej postaci, zaleca się wykonywanie gimnastyki Butejki po wyzdrowieniu oraz w przypadku chorób przewlekłych - w okresach między zaostrzeniami. W liczbie ćwiczeń - naprzemienne oddychanie jednym nozdrzem, nadmuchiwanie balonów, które powodują oddychanie powierzchniowe. Aby zapobiegać rozwojowi migdałków, rozwijając się do drugiego stopnia, bardzo ważne jest nauczenie dzieci, jak prawidłowo oddychać, je temperować i eliminować stany zapalne w czasie.
Film: Komarovsky o leczeniu adenoidów u dzieci
Przeglądy leczenia
Maria, 27 lat: nasze migdałki już urosły do drugiego stopnia. Myjemy nos Aqualore, a potem kopiemy w Protargol - musi być świeży! Ważne jest, aby nie przerywać leczenia po ustąpieniu objawów.
Catherine, 24 lata: Syn adenoidów zidentyfikowano jako chorobę drugiego stopnia i postanowiliśmy je usunąć. Od tego czasu - bez przeziębienia, zapalenia ucha, zapalenia zatok. Na próżno bali się!
Irina, 31 lat: Po zabiegu zaczęliśmy ćwiczenia oddechowe w Strelnikovej. Zidentyfikowana córka tańczy w basenie. Lekarz powiedział, że bardzo pomaga, gdy migdałki u dzieci rosną do drugiego stopnia.
Stopień adenoidów u dziecka
Adenoidy - choroba, w której występuje patologiczna proliferacja tkanki migdałków nosowo-gardłowych. Zwykle jest nieznacznie uniesiony ponad tkankę śluzową gardła, a podczas patologii znacznie zwiększa i blokuje nosogardziel, co prowadzi do zakłócenia krążenia powietrza.
Gdy stan zapalny w nosogardzieli ciała migdałowatego wzrasta, a gdy następuje powrót do zdrowia, powraca do poprzedniego rozmiaru. Jeśli stan zapalny w nosogardzieli występuje często, może zakłócić procesy fizjologiczne w ciele migdałowatym i spowodować przerost.
Hipertroficzne ciało migdałowate nie radzi sobie z jego funkcją i samo staje się źródłem infekcji, więc dziecko jest bardziej narażone na infekcje wirusowe i bakteryjne. Migdałki gardłowe duże u małych dzieci. Od około 12 roku życia zaczynają się zmniejszać i zanikać.
Dlaczego występuje wzrost tkanki limfoidalnej w nosogardzieli
Czynniki prowokujące wzrost migdałków gardłowych, rozważane bardziej szczegółowo.
Zakażenia matki podczas ciąży
Jeśli w czasie ciąży kobieta cierpi na chorobę zakaźną lub zażyła leki, które mogą zakłócić naturalne tworzenie płodu, dziecko może rozwinąć predyspozycje do migdałków, a dokładniej do patologii rozwoju tkanki limfoidalnej. A przeziębienia lub inne negatywne czynniki stają się katalizatorem rozwoju patologii.
Choroby zakaźne nosogardzieli
Mówimy o ostrych infekcjach układu oddechowego, zapaleniu gardła, zapaleniu migdałków, zapaleniu krtani. Adenoidy mogą rozwijać się na tle nieleczonych lub przewlekłych zakażeń górnych dróg oddechowych. Gdy patogen przenika, tkanka limfatyczna reaguje na nią, zwiększając syntezę limfocytów i komórek odpornościowych, co wymaga zwiększonego dopływu krwi.
W procesach zapalnych w ciele migdałowatym mogą zostać zaburzone krążenie krwi i struktura tkanki. Prowadzi to do stagnacji krwi i limfy, a organ odpornościowy nie jest w stanie pełnić swojej funkcji. Gdy stan zapalny przechodzi do tkanki limfatycznej, rozwija się zapalenie gruczołowe (zapalenie ropne), w którym następuje zwiększenie objętości i masy migdałków.
Skaza limfatyczna
Jest to stan, w którym wzrost tkanki limfoidalnej u dzieci i rozwój nadnerczy, gruczołów i serca nie odpowiada normie. W tej patologii przerost jest nie tylko tkanka migdałka nosowo-gardłowego, ale także całego pierścienia gardłowego, rosną pęcherzyki języka i gardła.
Oznaki zwiększonej liczby migdałków gardłowych
Następujące objawy mogą wskazywać na migdałki gardłowe. Po pierwsze, dziecko ma ciężki oddech w nosie. Rośnie tkanka między jamą nosową a gardłem, tak że przerośnięte migdałki blokują światło nosogardzieli i nie pozwalają na swobodną cyrkulację powietrza.
Dziecko coraz częściej próbuje oddychać przez usta, podczas gdy powietrze wchodzące do dolnych dróg oddechowych nie nagrzewa się i nie jest dezynfekowane. Ponadto może powodować brak tlenu w mózgu i niedokrwistość. Dzieci stają się letargiczne, trudno się skoncentrować, szybko się męczą, mogą wystąpić bóle głowy, a po śnie nie czują się wypoczęte.
Zmiana głosu. Dziecko mówi tak, jakby miał katar (nosowo, cicho). Głos zmienia się, ponieważ adenoidy nie pozwalają powietrzu dostać się do zatok nosowych, które służą jako rezonatory i uczestniczą w tworzeniu dźwięków.
Ostrość zmian słuchu. Przerostana tkanka zamyka otwór gardłowy trąbki Eustachiusza. Dlatego ciśnienie w jamie bębenkowej nie jest wyrównane, a dźwięki są słabo uchwycone. Występuje nawracające zapalenie ucha środkowego. Zapalony migdałek nie jest w stanie wytrzymać patogenu i sam staje się ogniskiem infekcji.
Dziecko może chrapać. W pozycji leżącej przerośnięta tkanka zachodzi na światło nosogardzieli, ograniczając tym samym oddychanie przez nos, więc dziecko chrapie.
Stopień powiększenia adenoidów
Rodzice będą mogli z grubsza zrozumieć ciężkość choroby zgodnie z następującymi cechami:
- jeśli migdałki są stopnia 1, wtedy dziecko nie ma problemów z oddychaniem przez nos podczas czuwania. Trudno jest oddychać nosem okruchów tylko w nocy. Gdy jest w pozycji poziomej, zmienia się położenie migdałków i pokrywają one większość światła nosogardzieli. Zapobiega to oddychaniu dziecka przez nos i pojawia się chrapanie;
- Adenoidy stopnia 2 u dziecka ograniczają oddychanie przez usta w dzień iw nocy. Adenoidy zamykają światło górnych dróg oddechowych o ponad jedną trzecią. W rezultacie może brakować tlenu w komórkach i tkankach ciała. Dziecko doświadcza bólów głowy, szybko się męczy. Już w drugim etapie wzrostu migdałki mogą wywoływać utratę słuchu i zmiany głosu;
- jeśli migdałki są stopnia 3, to powiększony migdałek nosowo-gardłowy zamyka światło nosogardzieli, co uniemożliwia przepływ powietrza przez nozdrza. Stąd regularne ostre choroby układu oddechowego i przewlekły nieżyt nosa oraz zmiany głosu i słuchu.
Czasem można usłyszeć o czwartym stopniu wzrostu adenoidów. W tym przypadku można założyć, że lekarz próbuje powiedzieć, że operacja usunięcia powinna była zostać przeprowadzona wczoraj. Jeśli zapisuje diagnozę „przerośnięte adenoidy do czwartego stopnia”, jest po prostu niepiśmienny. A nawet więcej, nie wierzcie, jeśli mówią o piątym stopniu, ponieważ nie istnieje.
Otolaryngolog, używając specjalnych narzędzi i dodatkowych badań, powinien określić stopień wegetacji migdałków gardłowych. Diagnozę przeprowadza się, gdy dziecko jest zdrowe somatycznie, ponieważ objawy przeziębienia są podobne do zapalenia gruczołowego.
Diagnoza choroby
Aby ustalić stopień roślinności gruczolakowatej ENT wykorzystuje następujące metody:
- Rynoskopia tylna. Lekarz bada ciało migdałowate za pomocą specjalnego lustra, które jest wkładane przez usta;
- badanie palców. Badanie to jest przeprowadzane, jeśli dziecko nie pozwala spojrzeć lustrem. Lekarz stoi za małym pacjentem, mocuje głowę i wsuwa palec do ust do nosogardzieli. Stopień wzrostu tkanki limfoidalnej i jej strukturę ocenia się dotykiem. Jeśli migdałki są miękkie, to jest oznaką zapalenia, jeśli jest gęste, to mówi o przerostu;
- RTG nosogardzieli. Badanie to zapewnia obiektywny obraz, ponieważ powiększone migdałki gardłowe są widoczne na obrazie w projekcji bocznej. Zdjęcie rentgenowskie pokaże również, czy występuje przerost migdałków (przyczyna przewlekłego zapalenia migdałków). Ale nie pozwoli to ustalić przyczyny, a ponadto jeśli na ciele migdałowatym jest śluz, nie różni się on od tkanki, co może prowadzić do nieprawidłowego sformułowania stopnia migdałków u dzieci;
- tomografia komputerowa. Daje dokładny obraz tkanki objętej stanem zapalnym. Badanie wyznacza się, gdy występują oznaki innej patologii nosogardzieli;
- endoskopowa rinoskopia. Jest to jedna z najbardziej niezawodnych, bezpiecznych i szybkich metod badania jamy nosowej i nosogardzieli. Do badania wprowadza się miękki endoskop (rurkę z kamerą wideo) do każdego otworu nosowego. Diagnoza pozwala ocenić stopień wzrostu tkanki, stan błony śluzowej, rozprzestrzenianie się stanu zapalnego;
- endoskopowa epipharingoscopy. Endoskop jest wkładany przez usta. Stopień wzrostu migdałków ustala się, ponieważ tkanka limfoidalna zamyka vomer (kość, która znajduje się wewnątrz jamy nosowej i oddziela ją na pół). W przypadku migdałków pierwszego stopnia patologicznie zarośnięta tkanka pokrywa nieznaczną górną część vomeru, a przy 3 stopniach zamyka się całkowicie.
Jak leczyć chorobę
Dowiedz się, jak rozrasta się tkanka, aby określić dalszą taktykę leczenia. Ważne jest, aby zrozumieć przyczynę wzrostu tkanki limfoidalnej. Nawet jeśli migdałki osiągnęły rozmiar trzeciego stopnia, nie zawsze muszą być usuwane, głównym zadaniem jest przywrócenie oddychania przez nos.
Jeśli powiększone migdałki są wynikiem zapalenia, można je wyleczyć metodami zachowawczymi.
Zapalone migdałki są miękkie, gładkie, pokryte śluzem i ropą, a ich kolor jest jasny czerwony lub niebieskawy. A jeśli są przerośnięte (stałe, różowe, „czyste”), wówczas migdałki dwustopniowe u dziecka będą musiały zostać chirurgicznie usunięte.
Jeśli zignorujesz patologię, oddychanie przez usta może prowadzić do rozwoju nieodwracalnych deformacji szkieletu twarzy: nieprawidłowego zgryzu, krzywizny przegrody nosowej, wydłużenia górnej szczęki, obwisłej dolnej szczęki.
Terapia zachowawcza
Leczenie farmakologiczne jest wskazane w przypadku adenoidów 1 i 2 stopni, a także jeśli interwencja chirurgiczna nie jest możliwa. Następujące leki i procedury mogą być przepisane do terapii.
Leki przeciwbakteryjne
Ich stosowanie jest wskazane, jeśli infekcja bakteryjna rozwija się w górnych drogach oddechowych. Zanim zostaną wypisane, są analizowane pod kątem obecności bakterii i ich wrażliwości na antybiotyki.
Krople zwężające naczynia krwionośne
Jest to leczenie objawowe, ponieważ nie wpływa na przyczynę patologii. Uwalniają przekrwienie błony śluzowej nosa, co ułatwia oddychanie podczas jedzenia lub spania, co jest szczególnie ważne dla niemowląt. Jednak kropli nie można używać przez długi czas (są one przewidziane w trzydniowych kursach), ponieważ są uzależniające.
Immunostymulanty
Zostały zaprojektowane, aby zmobilizować siły odpornościowe organizmu i przeciwstawić się rozwojowi procesu zapalnego. To narzędzie powinno być przepisane przez immunologa.
Mycie nosa
Zaleca się mycie nosa roztworem fizjologicznym lub roztworem soli fizjologicznej, ponieważ są one skuteczne w zwalczaniu patogenów, nie powodują uzależnienia i nie mają skutków ubocznych ani przeciwwskazań. Ta procedura ma tymczasowy efekt. Niszczy patogenną mikroflorę i uwalnia nosa z nagromadzonego śluzu.
Do zabiegu można użyć naparów ziołowych lub roztworu antyseptycznego. Jeśli migdałki dziecka są znacznie powiększone, należy je wykonywać ostrożnie, ponieważ płyn może przenikać do trąbki Eustachiusza i powodować utratę słuchu lub zapalenie ucha.
Do leczenia migdałków gardłowych można zastosować następujące procedury:
- leczenie laserowe. Laser oddziałuje na naczynia krwionośne, zwiększając ich ukrwienie i usuwając obrzęk. W miarę ustępowania obrzęku migdałki zmniejszają się. Procedura jest skuteczna tylko wtedy, gdy ropa i śluz są usuwane z migdałków, a laser uderza w ciało migdałowate bezpośrednio (jest nieskuteczne, aby świecić przez mostek nosowy);
- terapia ozonowa. Ozon niszczy chorobotwórczą mikroflorę, pomaga przywrócić odporność i przyspiesza proces regeneracji tkanek;
- promieniowanie ultrafioletowe. Podczas fizjoterapii do nosa wprowadzany jest sprzęt, który za pomocą światła ultrafioletowego zabija mikroflorę bakteryjną;
- UHF na obszarze nosa. Procedura jest potrzebna do zmniejszenia procesu zapalnego. Skutecznie w ostrej postaci zapalenia gruczołowego, zapalenia migdałków, zapalenia gardła;
- elektroforeza. Lek jest wstrzykiwany za pomocą prądu natychmiast do tkanki migdałków. Stosuje się leki antyseptyczne, przeciwzapalne i przeciwalergiczne.
Chirurgiczne usuwanie migdałków gardłowych
Adenoidy są usuwane chirurgicznie, jeśli osiągnęły 2 lub 3 etapy wzrostu, a leczenie zachowawcze nie działa. Operacja jest przeciwwskazana w chorobach krwi i zaostrzeniu procesu zapalnego w nosogardzieli.
Operacja jest wykonywana w klinice z lub bez znieczulenia miejscowego, a dla małych dzieci w znieczuleniu ogólnym w szpitalu. Po pierwsze, lekarz myje migdałki śluzowe i ropę przez mycie. Następnie błona śluzowa nosa i gardła jest traktowana sprayem znieczulającym, kanały nosowe są zamykane wacikiem.
Ciało migdałowate usuwa się za pomocą specjalnego narzędzia (noża Beckmana), które wkłada się do ust. Adenoidy są odcinane jednym ruchem. Po znieczuleniu miejscowym pacjent idzie do domu i zaleca się odpoczynek w łóżku przez jeden dzień.
Ważne jest, aby podczas operacji błona śluzowa nosa nie została uszkodzona, a ciało migdałowate zostało całkowicie usunięte, w przeciwnym razie migdałki pojawią się ponownie. Usunięcie migdałków można przeprowadzić pod kontrolą endoskopu. Sprzęt jest wkładany przez usta pacjenta, za pomocą kamery wideo, lekarz może zobaczyć ciało migdałowate i zobaczyć, że po usunięciu nie ma roślinności gruczołowej.
Ta metoda jest bardziej pracochłonna i kosztowna, ale także bardziej wydajna. Operacja jest wykonywana w znieczuleniu ogólnym w szpitalu. Laser może być użyty do adenoidektomii (jest używany jako skalpel), destrukcji śródmiąższowej (zniszczenie tkanki patologicznej od wewnątrz) lub parowania (laser redukuje roślinność bez usuwania).
Tylko specjalista może ustalić, czy dziecko ma roślinność gruczołową. Oddychanie przez nos nie zawsze blokuje przerośnięty migdałek. Przyczyną może być alergiczny lub naczynioruchowy nieżyt nosa, skrzywienie przegrody nosowej, obrzęk.
Dlatego koniecznie odwiedź lekarza i przeprowadź obiektywne badanie. Lepiej leczyć migdałki będzie ustalane przez lekarza na podstawie stopnia rozwoju choroby i stanu zdrowia dziecka.
Czy konieczne jest usunięcie i leczenie adenoidów 2 stopni u dziecka
Dzień dobry, drodzy rodzice. Dzisiaj porozmawiamy o tym, jakie są adenoidy 2 stopni u dzieci, w leczeniu tej choroby. Dowiesz się o charakterystycznych znakach, możliwych przyczynach, powikłaniach. Dowiesz się o metodach zapobiegania temu schorzeniu i metodom diagnozy.
Powody
Adenoidy drugiego stopnia rozwijają się w obecności takich czynników jak:
- przewlekła choroba układu oddechowego (górna część);
- przenikanie czynników zakaźnych do organizmu, na przykład grypa, szkarlata lub koklusz;
- brak terminowego leczenia pierwszego stopnia choroby;
- czynnik dziedziczny;
- słaba odporność.
Charakterystyczne objawy
Fakt, że Twoje dziecko ma problemy z migdałkami, aw szczególności z drugim stopniem choroby, będzie wskazany przez następujące objawy:
- chrapanie, silne chrapanie;
- nieświeży oddech przez nos można ujawnić zarówno w nocy, jak i po południu;
- zaburzenia snu;
- kompensacyjne oddychanie przez usta;
- regularne bóle głowy;
- zmniejszenie uwagi, pogorszenie procesów zapamiętywania;
- słabe wyniki w szkole;
- jeśli dołącza się wtórna infekcja, towarzyszy jej znaczny wzrost temperatury. Jednocześnie obserwuje się ropne zrzuty z zatok nosowych.
Możesz zobaczyć, jak adenoidy wyglądają jak 2 stopnie u dzieci, zdjęcia choroby:
Diagnostyka
Możliwe komplikacje
- Astma oskrzelowa.
- Nietrzymanie moczu.
- Reakcja alergiczna.
- Możliwe uszkodzenie słuchu lub mowy.
- Upośledzenie umysłowe.
- Opóźnienie w tworzeniu umiejętności dużych i drobnych umiejętności motorycznych.
Leczenie
- bezbolesność;
- brak traumy;
- brak potrzeby znieczulenia;
- dobrze tolerowane przez dzieci.
- Otrzymuj leki przeciwgorączkowe w przypadku wysokiej temperatury.
- Eliminacja przyczyny choroby - przyjmowanie leków antywirusowych lub antybiotyków po ustaleniu prawdopodobnego patogenu.
- Leczenie objawowe polegające na pozbyciu się wszelkich objawów choroby.
- Fizjoterapia, płukanie zatok. Zabieg wykonywany jest osobiście przez lekarza.
- Terapia laserowa i kwarcowa.
Ponadto musisz przestrzegać szeregu zasad:
- dostarcz dziecku dużo napoju;
- obserwuj ścisły odpoczynek w łóżku;
- Zapewnij właściwe odżywianie.
Metoda chirurgiczna
- ciężkie oddychanie przez nos;
- wyraźne przejawy słabego snu;
- zauważalne opóźnienie w rozwoju fizycznym i emocjonalnym;
- częste zapalenie zatok lub zapalenie gruczołowe;
- nietrzymanie moczu;
- bezdech;
- astma oskrzelowa.
Jeśli mimo wszystko podjęto decyzję o nadchodzącym zabiegu, ważne jest, aby przestrzegać wszystkich zaleceń lekarza w okresie przed i pooperacyjnym. Pamiętaj o niezbędnym odpoczynku w łóżku, zdrowym i prawidłowym żywieniu, świeżym powietrzu.
Operację można wykonać przy użyciu:
- laser;
- przez elektrokoagulację;
- lub przez okładziny.
Metody ludowe
Możesz skorzystać z tradycyjnej medycyny, ale tylko po konsultacji z lekarzem. Pamiętaj, że leki te są traktowane wyłącznie jako terapia wspomagająca, ale nie główna.
- olej z tui, który jest wkraplany do każdego kanału nosowego w trzech kroplach w nocy;
- sok z aloesu - wkrapla się dwa razy dziennie, do trzech kropli do każdego otworu nosowego;
- sok z buraków - otrzymywany przez zmieszanie soku rośliny z miodem w stosunku od dwóch do jednego, kapanie do pięciu razy dziennie, pięć kropli.
- liść laurowy - stosowany jako płyny, stosowany również podczas inhalacji. Ma działanie przeciwzapalne, wzmacnia układ odpornościowy dziecka.
Zapobieganie
Aby zapobiec rozwojowi takiej choroby, konieczne jest terminowe przestrzeganie prostych zasad.
4 najbezpieczniejsze metody chirurgiczne do usuwania migdałków gardłowych u dzieci
Wielu rodziców napotyka na wzrost gruczolaka, ale niewielu rozumie, co oznacza ten termin. Jeszcze więcej pytań do matek i ojców pojawia się, gdy lekarz zaleca usunięcie migdałków. Oczywiście każda operacja w dzieciństwie jest poważnym testem dla ciała dziecka i dla układu nerwowego rodziców. Lecz czasami leczenie chirurgiczne jest jedynym właściwym wyborem.
Ostateczna decyzja - zaakceptowanie operacji lub kontynuacja leczenia zachowawczego - podejmowana jest przez rodziców. Muszą zrozumieć, z czym mają do czynienia, czego mogą oczekiwać od operacji i kiedy mogą zostać opóźnione, i kiedy powinni natychmiast udać się do lekarza. Zwłaszcza, że istnieją wyraźne wskazówki dotyczące operacji.
Czym są adenoidy
W jamie ustnej i nosogardzieli znajdują się skupiska tkanki limfatycznej - migdałki. Pierścień limfatyczny gardła składa się z 6 migdałków, których główną funkcją jest ochrona. Migdałki znajdujące się na drodze wdychanego powietrza chronią organizm przed wejściem czynników zakaźnych.
Zdarza się, że częste przeziębienia prowadzą do zmniejszenia funkcji tkanki limfoidalnej, a samo ciało migdałowate rośnie. Najbardziej znanymi migdałkami są palatyny, a ich zapalenie nazywa się zapaleniem migdałków lub bólem gardła. Do wykrywania powiększonych migdałków podniebiennych nie są potrzebne specjalne badania. Aby postawić diagnozę, pediatra musi po prostu zajrzeć do ust dziecka.
Sytuacja z migdałkami jest bardziej skomplikowana, ponieważ migdałki są proliferacją pojedynczego ciała migdałowatego, które znajduje się w nosogardzieli. Widzenie stanu patologicznego migdałka gardłowego bez specjalnych luster jest niemożliwe. Ale objawy migdałków są bardzo specyficzne, rodzice sami mogą podejrzewać chorobę.
Jak rozpoznać migdałki u dzieci?
Zgadywanie wzrostu migdałków gardłowych jest łatwe, wystarczy zwracać uwagę na dziecko i znać główne objawy migdałków gardłowych u dzieci.
- Przekrwienie nosa.
Powiększone ciało migdałowate zapobiega swobodnemu przepływowi powietrza, dziecko staje się trudne do oddychania przez nos. Zator może wystąpić na tle kataru, obfitego wydzieliny surowiczej lub bez objawów katar.
Choroba prowadzi do pogorszenia błony śluzowej nosa, łuków podniebiennych i konchy. Często występuje nieżyt nosa, zapalenie zatok, które jest trudne do wyleczenia.
Niedostateczne zaopatrzenie w tlen wpływa na jakość snu, dziecko nie śpi dobrze, a koszmary często na niego cierpią. Rano dziecko budzi się zirytowane i nastrojowe, ogólny stan dziecka jest zaburzony. Chrapanie, zmiany w oddychaniu, ataki uduszenia związane z cofaniem się korzenia języka.
Często rodzice zwracają uwagę na zmianę głosu dziecka, dziecko zaczyna nosowo.
Przerośnięta tkanka limfoidalna zamyka otwór rurki słuchowej, pogarsza się słuch dziecka. Ból ucha, objawy zapalenia ucha.
W przypadku zakaźności na zarośniętej tkance występuje zapalenie gruczołowe. Zapalenie migdałków prowadzi do wzrostu temperatury ciała, zwiększenia liczby węzłów chłonnych i zatrucia.
Przy długim procesie rozwój tkanki kostnej twarzy jest osłabiony, dolna szczęka jest wydłużona, okluzja jest osłabiona. Dziecko przyzwyczaja się do uchylania ust, jest twarz „adenoidalna”. Gdy leczenie rozpocznie się na czas, zmiany te można odwrócić. Jeśli leczenie nie zostanie przepisane na czas, dziecko pozostanie na zawsze z konsekwencjami adenoidów.
Dziecko jest stale w warunkach braku tlenu, co znajduje odzwierciedlenie w ogólnym stanie i samopoczuciu dziecka. Często dzieci mają niedokrwistość, problemy z apetytem.
- Pogorszenie ogólnego stanu dziecka.
Stały brak tlenu objawia się zmęczeniem, młodsze dzieci spowalniają tempo rozwoju.
Stopnie migdałków u dzieci
Badając dziecko, lekarz wskazuje, w jaki sposób migdałek gardłowy jest powiększony i wskazuje stopień adenoidów w diagnozie.
Migdałki gardłowe są umiarkowanie powiększone, w ciągu dnia dziecko nie odczuwa dyskomfortu. Pierwsze objawy pojawiają się w nocy, gdy występują oznaki niewydolności oddechowej.
Ciało migdałowate jest znacznie powiększone, pokrywając 2/3 wysokości kanałów nosowych. Objawy nasilenia choroby, zaburzenia oddychania w dzień iw nocy, pojawia się chrapanie. Dziecko często uchyla usta.
Powiększona formacja zamyka prawie całkowicie przepływ powietrza do nosogardzieli. Dziecko oddycha otwartymi ustami, powietrze wchodzi tylko przez jamę ustną.
Czy operacja jest konieczna?
Znaczny wzrost migdałków prowadzi do poważnych powikłań, które wpływają na zdrowie i jakość życia dziecka. Ale czy usunąć adenoidy dziecka czy poradzić sobie z leczeniem zachowawczym?
Na całym świecie istnieją wyraźne wskazania do usuwania migdałków gardłowych u dzieci.
Wskazania do usuwania migdałków u dzieci są następujące.
- Trudne oddychanie przez nos.
- Zaburzenia snu, zmiany w oddychaniu w nocy, duszność, chrapanie.
- Upośledzenie słuchu, powtarzające się epizody zapalenia ucha.
- Zapalenie zatok, częste zaostrzenia choroby.
- Zmiana kości czaszki twarzy, twarz typu „adenoid”.
Podejmując decyzję o usunięciu migdałków gardłowych u dziecka, zwróć uwagę na oddech dziecka. Jeśli dziecko ma epizody duszności, opóźnienie interwencji staje się niebezpieczne dla zdrowia.
Otolaryngolog pomoże Ci wybrać właściwe leczenie, biorąc pod uwagę wiek dziecka, jego stan kliniczny i badanie wzrokowe migdałków gardłowych. Badając migdałki i podejmując decyzję o usunięciu migdałków u dziecka, lekarz ocenia stan migdałków gardłowych.
Jeśli podczas badania migdałków lekarz zwraca uwagę na obrzęk, obecność ropy i śluzu, objawy zapalenia, operację należy odroczyć. Powrót do tego problemu następuje po zniknięciu objawów zapalenia.
Kiedy najlepiej usunąć adenoidy u dziecka?
Aby osiągnąć dobre wyniki, należy starannie wybrać czas usunięcia adenoidów w nosie dziecka. Ta operacja jest przeprowadzana zgodnie z planem, co oznacza, że musisz wybrać czas, w którym dziecko nie jest chore. Nie zgadzaj się na interwencję, jeśli okruchy wykazują oznaki nieżytu nosa, zaostrzenie chorób przewlekłych.
Ponieważ dzieci są chore przez długi czas, trudno jest wybrać odpowiedni moment na operację. Często okres absolutnego zdrowia dziecka przypada na miesiące letnie.
W jakim wieku dzieci usuwają migdałki?
Skuteczność operacji zależy w znacznym stopniu od wieku dziecka. Nie ma potrzeby przeprowadzania operacji u dziecka w wieku poniżej 2 lat, ponieważ migdałek gardłowy zawiera tkankę limfoidalną, która tworzy obronę immunologiczną organizmu.
Migdał nosowo-gardłowy osiąga maksymalny rozmiar w wieku od 3 do 7 lat. W tym wieku możliwe są powtarzające się epizody choroby.
U dzieci w wieku powyżej 7 lat aktywność tkanki limfatycznej jest znacznie zmniejszona, a ryzyko nawrotu choroby jest zmniejszone.
Leczenie migdałków gardłowych u dzieci
Jedną z przyczyn pojawienia się migdałków są infekcje pochodzenia bakteryjnego i wirusowego. Właściwe racjonalne leczenie infekcji układu oddechowego przyczynia się do odwrotnego rozwoju powiększonego migdałka. Jeśli dziecko jest chore przez długi czas i często, ciało migdałowate po prostu nie ma czasu na powrót do normalnej wielkości.
Do leczenia migdałków gardłowych należy podchodzić w sposób złożony. Lekarze zalecają przyjmowanie leków w połączeniu z fizjoterapią. Często wyznaczane krople zwężające naczynia, płukanie nosa, środki przeciwbakteryjne. Z procedur fizjoterapii zalecono UFO, UHF, elektroforezę.
W przypadku zapalenia gruczolakowatego o etiologii alergicznej stosowanie leków przeciwhistaminowych ma dobry wynik. Z pomocą leków przeciwalergicznych zmniejsza się obrzęk, ciało migdałowate nabiera normalnych rozmiarów.
Jeśli migdałki znacznie wzrosły i zakłócały normalne życie, kwestia chirurgicznego leczenia choroby. Tak jak w przypadku każdej operacji, istnieją pewne przeciwwskazania do usunięcia migdałków gardłowych (adenotomia).
Przeciwwskazania do adenotomii
- Choroby zakaźne.
Ostre zapalenie gruczołowe, zapalenie migdałków, nieżyt nosa lub zaostrzenie jakiejkolwiek choroby przewlekłej wymagają opóźnienia operacji.
- Epidemie chorób zakaźnych.
Nie należy przeprowadzać operacji pośród chorób zakaźnych, grypy. Wskazane jest, aby poczekać na lepszy czas na procedurę.
- Mniej niż 1 miesiąc po szczepieniu.
W przypadku adenotomii lepiej jest wybrać czas, w którym ciało dziecka jest gotowe w pełni oprzeć się zwiększonemu obciążeniu układu odpornościowego. Okres po szczepieniu nie jest najlepszym czasem na jakąkolwiek interwencję chirurgiczną.
Każda złośliwa choroba, zwłaszcza choroba krwi, jest poważnym przeciwwskazaniem do leczenia chirurgicznego.
Konieczne jest odroczenie interwencji, jeśli dziecko ma jakiekolwiek objawy alergii.
Sposoby usuwania migdałków gardłowych u dzieci
Przy wyborze leczenia chirurgicznego rodzice powinni zdecydować o sposobie usunięcia tkanki limfatycznej. Obecnie oprócz tradycyjnej chirurgii istnieją inne sposoby interwencji w celu usunięcia migdałków gardłowych. Otolaryngolog może być w stanie pomóc w wyborze, który zasugeruje dziecku najlepszy sposób.
Klasyczna obsługa
Taka operacja odbywa się zwykle w znieczuleniu miejscowym. Lekarz chwyta zarośniętą tkankę specjalnym skalpelem w kształcie pierścienia i odcina go. Czas trwania interwencji jest niewielki - do 10 minut, ale wady tej metody są oczywiste.
Wady metody:
- wycięcie występuje prawie ślepo, dlatego wymaga wysokiej dokładności i profesjonalizmu lekarza prowadzącego;
- wyraźny zespół bólowy;
- ryzyko krwawienia;
- Ponieważ operacja jest znieczulana w znieczuleniu miejscowym, ryzyko urazu psychicznego jest wysokie.
Metoda Plus:
- niska cena, metoda jest dostępna dla absolutnie każdego w każdym wieku.
Endoskopowe usunięcie migdałków gardłowych u dzieci
Usunięcie migdałków u dzieci za pomocą endoskopu jest nowoczesną metodą, która skutecznie eliminuje problem.
Zalety tej metody są następujące.
Podczas interwencji dziecko śpi i nie odczuwa bólu, szybko zapomina o operacji. Nowoczesne metody znieczulenia mają krótką akcję, po kilku godzinach nie ma śladu znieczulenia.
Podczas zabiegu lekarz ma możliwość monitorowania interwencji, eliminacji krwawiących tkanek. Ryzyko niepełnego usunięcia migdałków zmniejsza się, zmniejsza się częstotliwość nawrotów, ponowne wzrosty.
- Szybki wypis ze szpitala.
W przypadku braku powikłań dziecko jest wypisywane do domu 3-5 dni po zabiegu.
Wady:
- wysokie koszty eksploatacji.
Laserowe usuwanie adenoidów
Do tej operacji używa się specjalnego skalpela laserowego. Pod wpływem skalpela tkanka jest ogrzewana i niszczona.
Korzyści są następujące.
Nawet małe wzrosty można usunąć.
Laser ma właściwości dezynfekujące, niszczy drobnoustroje chorobotwórcze, co zapobiega powikłaniom zakaźnym.
- Minimalne ryzyko krwawienia.
Laser natychmiast „zamyka” naczynia w miejscu nacięcia, nie są potrzebne dodatkowe środki, aby zapobiec krwawieniu.
Promień lasera natychmiast niszczy komórki nerwowe w miejscu nacięcia, więc nie ma wyraźnego bólu.
Po dniu dziecko może rozpocząć swoje zwykłe czynności, a po 2-4 tygodniach następuje całkowite wyleczenie migdałków.
Wady:
- Jeśli wzrost jest znaczący, leczenie laserem może nie wystarczyć. W takich przypadkach odwołano się do klasycznego lub endoskopowego usunięcia;
- koszt działania.
Krioterapia migdałków gardłowych u dzieci
Krioterapia, czyli usuwanie migdałków z ciekłym azotem, jest nowoczesnym, praktycznie bezbolesnym sposobem pozbycia się niewielkich wzrostów. Operacja u dzieci jest prosta. W pozycji siedzącej do ust dziecka wkłada się specjalną rurkę i usuwa się z niej migdałki.
Zalety tej metody są następujące.
Ciekły azot zamraża komórki nerwowe i zatyka naczynia krwionośne, dzięki czemu dzieci mogą łatwo przejść operację.
- Krótki czas trwania procedury.
Czas trwania ekspozycji na ciekły azot przez 2-3 sekundy, operacja jest powtarzana kilka razy w odstępie 1-2 minut.
Po manipulacji lekarz bada błonę śluzową dziecka i uwalnia ją do domu. Całkowite wyleczenie migdałków trwa 2-4 tygodnie.
Wady:
- niemożność obsługi dużych adenoidów;
- koszt działania.
Okres przywracania
Jak szybko dziecko wróci do normy po operacji zależy od rodzaju operacji, wielkości migdałków i odporności organizmu na dziecko. Wszyscy pacjenci otrzymują zalecenia, dzięki którym proces gojenia jest szybszy.
Zalecenia po operacji są następujące.
Jeśli operacja jest wykonywana klasycznie lub endoskopowo, musisz być w łóżku pierwszego dnia po zabiegu. Chodzenie jest dozwolone kilka dni po operacji, a chodzenie do przedszkola lub szkoły jest co najmniej tydzień później. Ogranicz aktywność fizyczną na 2 tygodnie po interwencji.
Nie zapomnij o codziennym czyszczeniu zębów 2 razy dziennie. Aby uzupełnić higienę jamy ustnej i gardła, należy po posiłku opłukać roztworem dezynfekującym. Mycie kanałów nosowych solą fizjologiczną jest dozwolone 2-3 dni po interwencji.
- Unikaj ekstremalnych temperatur.
Jeśli operacja miała miejsce w zimnej porze roku, należy unikać przedłużonego pobytu dziecka w zimnie. Zabronione inhalacje termiczne, odwiedzanie basenów, saun, łaźni.
Konieczne jest unikanie produktów, które mogą zranić delikatną błonę śluzową po zabiegu. Zaleca się przyjmowanie wyłącznie płynnych, miękkich potraw w postaci ciepła. Doskonale nie łagodne zupy, płatki, warzywa na parze. Niektórzy eksperci zalecają jeść zimne jedzenie, lody w 2-3 dni po zabiegu. Przyczynia się to do szybkiego gojenia się ran.
Wniosek
Adenoidy - bardzo częsta choroba wśród często chorych dzieci. Pytanie, czy usunąć adenoidy i jak najlepiej to zrobić, pojawia się u wielu rodziców. O tym, czy konieczne jest leczenie chirurgiczne, czy też nie można stosować leków, decyduje indywidualnie każdy otolaryngolog.
Czasami opóźnienie interwencji prowadzi do poważnych konsekwencji, może być niebezpieczne dla życia okruchów. Terminowe usunięcie migdałków u dzieci gwarantuje zdrowie i bezpieczeństwo.
Czy usuwać adenoidy dziecku? Stopnie migdałków u dzieci: co one oznaczają?
Jak leczyć migdałki gardłowe u dziecka. Wskazania do usuwania migdałków gardłowych
Jaki stopień adenoidów u dzieci należy usunąć? A może nie w stopniu (wielkości) adenoidów, ale w czymś innym? Dlaczego operacje usuwania wcześniejszych migdałków były wykonywane masowo i ambulatoryjnie, a teraz coraz częściej adenoidy są usuwane w znieczuleniu ogólnym? Jakie są wskazania do usunięcia migdałków gardłowych? Czy można leczyć migdałki bez operacji? Na wszystkie te pytania odpowiada otolaryngolog Ivan Leskov.
Rozpoznanie migdałków gardłowych brzmi tak: migdałki takie i taki stopień. Stopień adenoidów został wynaleziony przez radiologów. To prawda, wszyscy wiemy, że promienie rentgenowskie leżą, a cień w nosogardzieli niekoniecznie jest tylko migdałkiem. Niemniej jednak stopnie migdałków to wymiary samego cienia w nosogardzieli, które z jakiegoś powodu większość lekarzy nadal uparcie uważa za tylko migdałki gardłowe.
Istnieje jednak inne kryterium diagnozy: bardzo kliniczne objawy. Widzimy je bez prześwietlenia lub patrzenia w nosogardziel. Nie żartuję - możemy sami ustalić stopień adenoidów u dziecka, a dokładniej niż prześwietlenie. I do tego wystarczy prosta obserwacja - co rodzice mogą zrobić i nie może zrobić żaden lekarz. Test na stopień adenoidów u dziecka jest tutaj.
Adenoidy pierwszego stopnia
Na promieniach rentgenowskich cień adenoidu zajmuje prześwit nosogardzieli o 1/3. W endoskopii lekarz widzi, jak migdałki ledwie wychodzą z krawędzi chrząstek. Jeśli lekarz patrzy na nosogardziel za pomocą lustra, widzi, że tkanka limfatyczna (nawet migdałki z takim rozmiarem trudno nazwać) jest wyścielona przez nosogardziel.
Chany to nozdrza przeciwne. Jeśli początkiem jamy nosowej są nozdrza, dwie rurki, przez które powietrze dostaje się do nosa, to są to pozostałe końce tych rurek, które wchodzą do nosogardzieli. Adenoidy ściśle do nich przylegają, a także ujścia trąbek estachicznych, dlatego z obrzękiem błony śluzowej nosa trąbki Eustachiusza częściowo zachodzą na siebie w taki sam sposób, jak przy powiększeniu migdałków, a przy dokładnie takich samych konsekwencjach dziecko zaczyna narzekać na dyskomfort w uszach. A rodzice - przesłuchiwanie dziecka.
Co widzą rodzice. Dziecko z pierwszym stopniem migdałków słyszy doskonale, oddycha nosem zarówno w ciągu dnia, jak i podczas snu, nie chrapie i nie pyta ponownie. Oznacza to, że chrapanie, trudności w oddychaniu i podszepty są możliwe przy pierwszym stopniu (dlatego lepiej nie odmawiać wizyty u lekarza), ale nie są one spowodowane wzrostem liczby migdałków, ale czymś innym - smarkami, obrzękiem błony śluzowej nosa., powiększone migdałki i tak dalej.
Co robić Jeśli lekarz powiedział, że dziecko ma pierwszy stopień wzrostu migdałków gardłowych, nic nie trzeba z nimi robić. Ponadto nie jest konieczne usuwanie takich adenoidów.
Adenoidy drugiego stopnia
Na rentgenowskich cienie adenoidach? światło nosogardzieli. Jeśli lekarz wykona endoskopię nosa, pisze, że zajmują one migdałki? świetlik świetlika. Patrząc z lustrem, można zobaczyć mniej więcej to samo - migdałki zamykają światło przedsionkowe o połowę.
Co widzą rodzice. W tej sytuacji dziecko może swobodnie oddychać przez nos podczas przebudzenia, ale teraz podczas snu chrapanie staje się jego stałym towarzyszem. A migdałki drugiego stopnia mogą blokować ujścia trąbek Eustachiusza, a potem zaczynasz zauważać, że dziecko często pyta ponownie i od czasu do czasu narzeka na dyskomfort uszu z powodu faktu, że migdałki zaczynają całkowicie lub częściowo blokować trąbkę Eustachiusza
WNIOSEK. Adenoidy drugiego stopnia zdecydowanie wymagają leczenia, ale to, czy będzie to chirurgiczne, czy będzie możliwe bez operacji, zależy tylko od tego, co zwiększyło migdałki.
Trąbka Eustachiusza to kanał łączący nosogardziel z jamą ucha środkowego. Potrzebujemy czegoś takiego dla dwóch rzeczy: po pierwsze, wyrównanie ciśnienia między jamą ucha środkowego a środowiskiem zewnętrznym, tak aby ciśnienie atmosferyczne nie wymuszało błony bębenkowej wewnątrz, a po drugie, odprowadzanie płynu z jamy ucha środkowego.
Trąbka Eustachiusza otwiera się do nosogardzieli bezpośrednio za nosem, dlatego każde obrzęk błony śluzowej nosa grozi całkowitym lub częściowym zablokowaniem trąbki Eustachiusza.
A trąbka Eustachiusza u dzieci jest znacznie szersza i krótsza niż u dorosłych - dlatego u dzieci zapalenie migdałków lub przeziębienie jest tak często komplikowane przez zapalenie ucha.
Wejście do trąbki Eustachiusza pokrywa migdałki jajowodów z infekcji, ale z zapaleniem migdałków często również zapala się, więc może dodatkowo blokować trąbkę Eustachiusza.
Adenoidy trzeciego stopnia
Jest to największy wzrost liczby migdałków gardłowych. Na zdjęciu rentgenowskim cień migdałków zajmuje całe światło nosogardzieli. Podczas endoskopii lekarz po prostu nie może trzymać endoskopu z jamy nosowej do nosogardzieli - wszystkie te same adenoidy przeszkadzają. Cóż, podczas badania nosogardzieli, tylko tkanka gruczołowa jest widoczna w lustrze, ale tutaj chana lub usta trąbek Eustachiusza nie są już widoczne.
Co widzą rodzice. Zewnętrznie trzeci stopień migdałków jest bardzo dobrze widoczny. Dziecko z trzecim stopniem nie oddycha przez nos, w dzień ani w nocy. Jeśli trzeci stopień jest obserwowany u dziecka przez ponad rok, ma on tzw. Twarz adenoidalną - półotwarte usta (coś musi być oddychane), wydłużoną owalną twarz, na wpół zamknięte oczy.
Nawiasem mówiąc, z powodu takiego wyrazu twarzy zniknął mit, że adenoidy hamują rozwój umysłowy dziecka. Ale w rzeczywistości wydajność dzieci z trzeciorzędowymi migdałkami i ich kontakt ze światem zewnętrznym jest zmniejszona z powodu całkowitego nakładania się trąbek Eustachiusza i uporczywego spadku zrozumiałości mowy - dziecko po prostu przestaje rozumieć połowę słów skierowanych do niego.
Co robić Adenoidy trzeciego stopnia można również leczyć bez operacji (pamiętamy, że nie jest to stopień powiększenia gruczolaka, ale powód, dla którego są powiększone). Ale w trzecim stopniu bardzo ważne jest, aby rozpocząć leczenie bez opóźnienia - jeśli rozpocznie się deformacja szkieletu twarzy typu „twarz adenoidowa”, operacja nie zostanie uniknięta.
Ale czwarty stopień adenoidów po prostu nie istnieje. To, że tak powiem, jest poetycką przesadą niezbyt kompetentnych lekarzy.
Czy muszę usunąć adenoidy
Lekarze, ledwo widząc migdałki u dziecka, zwykle deklarują jednym głosem: usuń (niektórzy lekarze nadal dodają - „pilnie!”). Motyw, który mają w ogóle, jest prosty: bez adenoidów, bez problemu.
Ale problem polega na tym, że usunięcie migdałków to kompletna operacja, z jej ryzykiem (przy okazji, dość poważna), powikłań (i trochę więcej). W ciągu ostatnich 20 lat operacja ta jest przeprowadzana tylko w szpitalu, a częściej w znieczuleniu ogólnym. To znaczy, w znieczuleniu. Co więcej, samo w sobie stanowi poważne zagrożenie.
Oznacza to, że przed stwierdzeniem pilnego usunięcia migdałków lekarskich lekarz w klinice (on sam ich nie usunie) musi rozważyć wszystkie za i przeciw oraz w języku medycznym, wszystkich wskazaniach i przeciwwskazaniach do tej operacji mieć swoje dziecko.
Dwadzieścia lat temu (kiedy adenoidy były bardzo często usuwane w poliklinikach lub szpitalach dziennych), lekarze napisali w kolumnie „Wskazania do zabiegu”: „adenoidy drugiego stopnia”. I to, wyobraźcie sobie, wystarczyło!
W rzeczywistości istnieją bezwzględne wskazania do zabiegu chirurgicznego - to znaczy sytuacje, w których można operować tylko i więcej, nie mogą rozwiązać problemu gruczolaka, a istnieją względne wskazania, kiedy można spróbować leczyć migdałki zachowawcze i uznać operację za jedną z opcji leczenia.
Po usunięciu adenoidów 20 lat temu.
Polikliniki zazwyczaj rozważają przerost migdałków od drugiego do trzeciego stopnia, częste zapalenie ucha środkowego, częste infekcje dróg oddechowych (tak, że dziecko nie choruje, usuwanie migdałków gardłowych), wysiękowe zapalenie ucha środkowego i chrapanie nocne jako wskazania do operacji. Od siebie dodam - tak samo 20-25 lat temu, w kolejności rzeczy, usuwanie adenoidów u dzieci na tle ostrego zapalenia stawów. Wierzono, że to ułatwia leczenie i eliminuje przyczynę zapalenia zatok - nie więcej, nie mniej.
W rezultacie migdałki usunięto przez bardzo długi czas w prawo i lewo, ledwo zauważając podejrzany cień w nosogardzieli na zdjęciu rentgenowskim. Nie było lepiej na całym świecie - w latach 90. każdego roku u dzieci wykonywano do 2,5 miliona adenotonillektomii (to znaczy jednoczesnych delecji migdałków i migdałków), przy czym najmłodsze dziecko przechodziło taką operację. 1 rok 8 miesięcy.
Ale podczas operacji (zwłaszcza jeśli są przeprowadzane w dużych ilościach) często występują komplikacje, a po operacjach występują nawroty. I to jest typowe, najczęściej te nawroty miały miejsce:
- po pierwsze, u dzieci, które przeszły operację przed ukończeniem 3 lat;
- po drugie, u dzieci, często chorych lub mających przewlekłe zakażenia błony śluzowej nosa lub migdałków;
- a na trzecim miejscu pod względem częstości nawrotów były dzieci, które oprócz migdałków również miały powiększone migdałki.
Przy okazji, z jakiegoś powodu ryzyko nawrotu jest zawsze wyższe dla dziewcząt niż dla chłopców. Dlaczego - aby odpowiedzieć na to pytanie, więc nikt się tym nie przejmował.
Tak więc zakres wskazań do usuwania migdałków zmniejszył się i jest dość znaczący.
Wskazania do usuwania migdałków gardłowych
Istnieją tylko trzy absolutne wskazania do usuwania migdałków gardłowych (przy okazji, to jest światowe doświadczenie, które nasi luminarze medyczni lubią odnosić się ostatnio):
- obturacyjny zespół bezdechu sennego (tj. zatrzymanie snu spowodowane przerośniętymi migdałkami);
- wyraźne upośledzenie rozwoju szkieletu twarzy (to znaczy „twarzy adenoidowej” z podręczników z przeszłości i XIX wieku);
- podejrzenie złośliwości w nosogardzieli (przepraszam, zrobię to bez komentarzy)
Wszystkie inne wskazania - nawracające zapalenie zatok, nawracające zapalenie ucha, obecność zapalenia w nosogardzieli - wskazania są względne. Oznacza to, że w takich sytuacjach wariant z usuwaniem migdałków można rozważyć tylko wtedy, gdy leczenie zachowawcze nie miało żadnego efektu. Tak więc w większości przypadków możesz przynajmniej spróbować bez zabiegu.