Czy konieczne jest usunięcie i leczenie adenoidów 2 stopni u dziecka

Dzień dobry, drodzy rodzice. Dzisiaj porozmawiamy o tym, jakie są adenoidy 2 stopni u dzieci, w leczeniu tej choroby. Dowiesz się o charakterystycznych znakach, możliwych przyczynach, powikłaniach. Dowiesz się o metodach zapobiegania temu schorzeniu i metodom diagnozy.

Powody

Adenoidy drugiego stopnia rozwijają się w obecności takich czynników jak:

przewlekła choroba układu oddechowego (górna część);
przenikanie czynników zakaźnych do organizmu, na przykład grypa, szkarlata lub koklusz;
brak terminowego leczenia pierwszego stopnia choroby;
czynnik dziedziczny;
słaba odporność.

Charakterystyczne objawy

Fakt, że Twoje dziecko ma problemy z migdałkami, aw szczególności z drugim stopniem choroby, będzie wskazany przez następujące objawy:

chrapanie, silne chrapanie;
nieświeży oddech przez nos można ujawnić zarówno w nocy, jak i po południu;
zaburzenia snu;
kompensacyjne oddychanie przez usta;
regularne bóle głowy;
zmniejszenie uwagi, pogorszenie procesów zapamiętywania;
słabe wyniki w szkole;
jeśli dołącza się wtórna infekcja, towarzyszy jej znaczny wzrost temperatury. Jednocześnie obserwuje się ropne zrzuty z zatok nosowych.

Możesz zobaczyć, jak adenoidy wyglądają jak 2 stopnie u dzieci, zdjęcia choroby:

Diagnostyka

Możliwe komplikacje

Astma oskrzelowa.
Nietrzymanie moczu.
Reakcja alergiczna.
Możliwe uszkodzenie słuchu lub mowy.
Upośledzenie umysłowe.
Opóźnienie w tworzeniu umiejętności dużych i drobnych umiejętności motorycznych.

Leczenie

bezbolesność;
brak traumy;
brak potrzeby znieczulenia;
dobrze tolerowane przez dzieci.

Otrzymuj leki przeciwgorączkowe w przypadku wysokiej temperatury.
Eliminacja przyczyny choroby - przyjmowanie leków antywirusowych lub antybiotyków po ustaleniu prawdopodobnego patogenu.
Leczenie objawowe polegające na pozbyciu się wszelkich objawów choroby.
Fizjoterapia, płukanie zatok. Zabieg wykonywany jest osobiście przez lekarza.
Terapia laserowa i kwarcowa.

Ponadto musisz przestrzegać szeregu zasad:

dostarcz dziecku dużo napoju;
obserwuj ścisły odpoczynek w łóżku;
Zapewnij właściwe odżywianie.

Metoda chirurgiczna

ciężkie oddychanie przez nos;
wyraźne przejawy słabego snu;
zauważalne opóźnienie w rozwoju fizycznym i emocjonalnym;
częste zapalenie zatok lub zapalenie gruczołowe;
nietrzymanie moczu;
bezdech;
astma oskrzelowa.

Jeśli mimo wszystko podjęto decyzję o nadchodzącym zabiegu, ważne jest, aby przestrzegać wszystkich zaleceń lekarza w okresie przed i pooperacyjnym. Pamiętaj o niezbędnym odpoczynku w łóżku, zdrowym i prawidłowym żywieniu, świeżym powietrzu.

Operację można wykonać przy użyciu:

laser;
przez elektrokoagulację;
lub przez okładziny.

Metody ludowe

Możesz skorzystać z tradycyjnej medycyny, ale tylko po konsultacji z lekarzem. Pamiętaj, że leki te są traktowane wyłącznie jako terapia wspomagająca, ale nie główna.

olej z tui, który jest wkraplany do każdego kanału nosowego w trzech kroplach w nocy;
sok z aloesu - wkrapla się dwa razy dziennie, do trzech kropli do każdego otworu nosowego;
sok z buraków - otrzymywany przez zmieszanie soku rośliny z miodem w stosunku od dwóch do jednego, kapanie do pięciu razy dziennie, pięć kropli.
liść laurowy - stosowany jako płyny, stosowany również podczas inhalacji. Ma działanie przeciwzapalne, wzmacnia układ odpornościowy dziecka.

Zapobieganie

Aby zapobiec rozwojowi takiej choroby, konieczne jest terminowe przestrzeganie prostych zasad.

Adenoidy 2 stopnie u dzieci: leczenie, przyczyny, objawy

Adenoidy stopnia 2 u dzieci mają wyraźne objawy. Ponieważ pierwszy etap choroby nie ma praktycznie żadnych objawów zewnętrznych (może być wykryty przez otolaryngologa podczas badania), choroba jest zwykle wykrywana, gdy przyrosty gruczołowe osiągnęły następny etap.

Roślinność gruczołowa występuje zwykle u dzieci w wieku około 2 lat, a zwiększone ryzyko ich wystąpienia utrzymuje się do 8 lat. Jest to przewlekle występująca choroba, która praktycznie nie przejawia się na początkowym etapie rozwoju, a na późnym etapie powoduje znaczny dyskomfort i może powodować poważne komplikacje, w tym nieodwracalne. Dlatego rodzice dzieci z migdałkami drugiego stopnia najczęściej szukają pomocy medycznej.

Dlaczego powstają migdałki

Adenoidy są znacznie powiększonymi migdałkami w nosogardzieli. Migdałki to duże węzły tkanki limfoidalnej, obwodowego organu układu odpornościowego, w których zachodzi wzrost i proliferacja komórek zapewniających odporność, czyli obronę organizmu. Migdałki nosowo-gardłowe - pierwsza bariera dla zakażenia, wdychana powietrzem. Osłabiona odporność, częste stany zapalne, alergie i nadwrażliwość prowadzą do znacznego wzrostu tkanki limfoidalnej. Następnie mówią o kompensacyjnym przerostu migdałków.

Inną przyczyną powiększenia migdałków jest zapalenie - zapalenie gruczołu krokowego. Stan ten różni się od zwykłych adenoidów obecnością odpowiedzi ogólnoustrojowej organizmu, wzrostem temperatury, zmniejszeniem oporności, zaangażowaniem przewodów nosowych i gardła w procesie zapalnym. Ta patologia wymaga leczenia lekami przeciwzapalnymi, ale sama terapia, przy odpowiednim podejściu, zajmuje znacznie mniej czasu niż leczenie uporczywego przerostu.

Gdy migdałki rosną tak bardzo, że pokrywają więcej niż połowę światła dróg oddechowych, pojawiają się pierwsze objawy kliniczne. Na zdjęciu adenoidy 2 stopni u dzieci wypełniają od 1/3 do 2/3 światła przewodów nosowych.

Objawy migdałków gardłowych

Obraz kliniczny zależy od stopnia adenoidów, są trzy z nich:

Roślinność pokrywa około 1/3 objętości (niesparowane kości tylnej części nosa). Objawy kliniczne na tym etapie choroby są rzadkie lub nie występują wcale. Charakteryzuje się częstymi chorobami górnych dróg oddechowych, chrapanie jest możliwe w nocy, głośne oddychanie. Objawy są zauważalne głównie w pozycji leżącej. Drogi oddechowe są zapisane.
Adenoidy nakładają się na więcej niż połowę vomeru, około 2/3. Rzadkie chrapanie w nocy ustępuje miejsca ciągłemu chrapaniu, podczas ćwiczeń oddycha głośno, pojawia się wąchanie. Dziecko często cierpi na ostre infekcje dróg oddechowych, katar. Wypełnienie nosa może stać się prawie stałe. Ich bieg w dół gardła powoduje odruchowy kaszel.
Adenoidy prawie całkowicie pokrywają się ze światłem dróg oddechowych, brak jest oddychania przez nos, pacjent jest prawie cały czas zmuszony do oddychania przez usta. Zmiana barwy głosu - jest nosa. Brak oddychania przez nos prowadzi do chronicznego niedotlenienia mózgu, co wpływa na zachowanie dziecka i może powodować opóźnienie umysłowe i fizyczne. Pacjent jest podatny na infekcje dróg oddechowych, a także zapalenie ucha środkowego i zapalenie ucha środkowego, słuch może ulec pogorszeniu.

Długotrwałe niedotlenienie jest bardzo niebezpieczne w młodym wieku. Układ nerwowy dziecka aktywnie rozwija się i komplikuje, wymagając jednocześnie dużej ilości tlenu. Gdy mózg go nie otrzymuje, rozwój zwalnia - dziecko uczy się gorzej, cierpi na deficyt uwagi, słabo się koncentruje i słabo pamięta. Przewlekła hipoksja po 3 latach i mniej jest obarczona nieodwracalnymi konsekwencjami.

Kiedy dziecko jest zmuszone do ciągłego utrzymywania otwartych ust (dorośli twierdzą, że „nos jest zatkany”), powstaje tzw. Twarz adenoidalna, która charakteryzuje się stale otwartymi ustami, zmianami w strukturze chrząstki i nosa, wydłużaniem żuchwy i zgryzem patologicznym.

Jak widać, 2 stopnie adenoidów ma charakter pośredni. Jest to okres, w którym leczenie powinno być tak aktywne, jak to możliwe.

Diagnoza adenoidów 2 stopnie

Obecność przyrostów gruczolakowatych jest określona metodą rinoskopii. Z reguły wystarcza to do określenia stopnia wzrostu. Jednak w niektórych przypadkach konieczne jest wyjaśnienie diagnozy, w tym celu przeprowadza się:

Badanie endoskopowe jest metodą pozwalającą na najdokładniejszą wizualizację migdałków i otaczających tkanek. Endoskop łatwo przenika do każdej wnęki, co pozwala również na ujawnienie patologii rur słuchowych, jeśli takie istnieją;
radiografia - rzadko stosowana, może dostarczyć dodatkowych informacji na temat stopnia niedrożności dróg oddechowych.

Jak leczyć adenoidy 2 stopnie u dziecka

Co jeśli dziecko ma migdałki drugiego stopnia? Czy operacja jest konieczna? Większość specjalistów, w tym słynny dr Komarowski, zgadza się, że chirurgiczne usunięcie przyrostów gruczołowych jest potrzebne tylko wtedy, gdy leczenie zachowawcze przestaje działać. Tymczasem, na etapach 1 i 2, terapia zachowawcza, według ekspertów, zapewnia dobry efekt, pozwalając na wykonywanie bez operacji.

Gdy migdałki rosną tak bardzo, że pokrywają więcej niż połowę światła dróg oddechowych, pojawiają się pierwsze objawy kliniczne.

Leczenie powinno być kompleksowe, to znaczy obejmować zarówno terapię patogenetyczną (mającą na celu wyeliminowanie przyczyny patologii), jak i objawową (mającą na celu wyeliminowanie objawów klinicznych).

Poza zapaleniem gruczołowym, tj. Aktywnym procesem zapalnym, stosuje się głównie leczenie miejscowe. Wyjątkiem są przypadki, w których migdałki wywołane są przez alergie, wtedy konieczne jest spożycie leków przeciwhistaminowych.

W schemacie leczenia adenoidów 2 stopni u dzieci główne miejsce zajmuje mycie soli. Pozwala to na ewakuację zawartości nosa, wysycha, działa przeciwbakteryjnie. Farmaceutyczne roztwory soli (sól fizjologiczna) nadają się do mycia, spraye z wodą morską, domowy roztwór soli ma taką samą wydajność, którą przygotowuje się przez rozpuszczenie ½ łyżeczki soli w szklance przegotowanej wody schłodzonej do temperatury pokojowej.

Do mycia można użyć środków ludowych w postaci wywarów z roślin leczniczych o działaniu antyseptycznym (kora dębu, ziele dziurawca, anyż, liście malin itp.). Jednak do ich stosowania należy podchodzić ostrożnie, ponieważ w przeciwieństwie do soli fizjologicznej mogą powodować reakcję alergiczną.

Oprócz regularnych prań można podawać leki zwężające naczynia lub przeciwzapalne krople do nosa. Czasami zaleca się kopanie leku do nosa z olejku tujowego.

Ważnym składnikiem leczenia migdałków jest fizjoterapia - terapia UV, UHF, elektroforeza terapeutyczna, zwiedzanie sali solnej, inhalacja lekami.

W około połowie przypadków adenoidy 2 stopnie pozostają nieleczone na tym etapie i stopniowo przechodzą do 3, gdy operacja staje się konieczna.

Dobry efekt terapeutyczny zapewnia ćwiczenia oddechowe. Pomaga zmniejszyć obrzęki, przywraca oddychanie przez nos, a przy regularnej konserwacji (kilka miesięcy), zwłaszcza w połączeniu z myciem solnym, może prowadzić do inwolucji roślin w gruczolaku. Zaletą tej metody jest brak przeciwwskazań i jakiegokolwiek obciążenia lekiem na organizm.

Systemiczne leki przeciwzapalne i przeciwbakteryjne są przepisywane w leczeniu zapalenia gruczołu krokowego. Należy rozumieć, że adenoidy 2-3 stopni, leki te nie leczą, ale tylko eliminują proces zapalny i nie mogą zastąpić terapii miejscowej.

Kiedy operacja jest konieczna

Adenotomia - usunięcie migdałków przy pomocy zabiegu chirurgicznego, wykonywane z powodów medycznych i wyjątkowej nieskuteczności leczenia zachowawczego. W około połowie przypadków adenoidy 2 stopnie pozostają nieleczone na tym etapie i stopniowo przechodzą do 3, gdy operacja staje się konieczna. Wskazania do zabiegu to bezdech senny (czasowe zaprzestanie oddychania podczas snu), długotrwałe niedotlenienie mózgu, całkowite zatkanie dróg nosowych, uporczywe choroby zakaźne dróg oddechowych, powstawanie twarzy typu adenoid.

Usunięcie migdałków to prosta i szybka operacja, która trwa nie dłużej niż 15 minut. Zwykle wykonuje się ją w znieczuleniu miejscowym (jeśli wskazane, można zastosować znieczulenie ogólne). Okres rehabilitacji jest krótki, trwa około tygodnia. W nowoczesnej wersji interwencja przeprowadzana jest pod obserwacją endoskopową, co znacznie zwiększa jej skuteczność (mniejsze ryzyko nawrotu) i zmniejsza prawdopodobieństwo powikłań pooperacyjnych.

Dobry efekt terapeutyczny zapewnia ćwiczenia oddechowe. Pomaga zmniejszyć obrzęki, przywraca oddychanie przez nos, a przy regularnym prowadzeniu może prowadzić do inwolucji wegetacji gruczołowatych.

Nowa, bardziej wydajna i bezpieczniejsza metoda polega na usuwaniu migdałków laserowych. Bezbolesna procedura zapewnia całkowite usunięcie migdałków, minimalną utratę krwi i absolutną sterylność.

Wideo

Oferujemy do oglądania wideo na temat artykułu.

Adenoidy u dzieci 1, 2 i 3 stopnia - leczenie bez operacji lub usunięcia?

Adenoidy są jedną z najczęstszych patologii narządów laryngologicznych u dzieci w wieku przedszkolnym. Jeśli choroba nie zostanie rozpoznana i leczona na czas, doprowadzi to do poważnych konsekwencji. Najbardziej radykalną metodą leczenia jest metoda chirurgiczna, ale na wczesnym etapie bardzo pomocne jest leczenie farmakologiczne.

Co to są adenoidy?

Adenoidy charakteryzują się znacznym wzrostem migdałków, co prowadzi do dyskomfortu i problemów z oddychaniem u dziecka. Ta patologia bakteryjna często objawia się u dzieci w wieku 3-7 lat. Tkanka adenoidowa pomaga zwalczać infekcje, które dostają się do organizmu podczas oddychania, będąc dla nich pułapką. Pod wpływem bakterii chorobotwórczych pęcznieje i zmniejsza się wraz z poprawą.

Wielu rodziców jest często mylonych z objawami choroby w początkowej fazie z przeziębieniem i nie przywiązują do nich większej wagi, próbując wyleczyć dziecko samodzielnie. Adenoidów nie można zdiagnozować bez pełnego badania przez otolaryngologa, którego wyniki są przepisane.

Objawy i oznaki zapalenia gruczołowego u dzieci

U zdrowych dzieci adenoidy w nosogardzieli nie wykazują żadnych objawów. Występują tylko po przeziębieniach lub infekcjach wirusowych, które wywołują wzrost tkanki gruczołowej. Objawy zapalenia gruczolakowatego różnią się w zależności od stopnia zaawansowania procesu zapalnego (więcej szczegółów w artykule: zapalenie gruczołowe u dzieci: objawy i leczenie). U dzieci występują trzy stopnie migdałków gardłowych.

1 stopień

Adenoidy 1 stopień nie mają wyraźnych objawów. W początkowym stadium zapalenia zajmują jedną trzecią nosogardzieli i nie przeszkadzają w oddychaniu. W większości przypadków rozpoznanie pierwszego stopnia migdałków gardłowych następuje dopiero po wykonaniu rutynowego badania przez lekarza.

Aby zapobiec przejściu choroby do następnego etapu, należy skontaktować się ze swoim pediatrą, jeśli masz dziecko:

ciężki oddech we śnie, głośny świszczący oddech;
uczucie duszności;
powolny stan po południu;
wodnista wydzielina z nosa.

Poziome położenie ciała pomaga zwiększyć migdałek gardłowy, co powoduje problemy z oddychaniem u dziecka. Brak tlenu we śnie często prowadzi do koszmarów. Dzieci nie śpią wystarczająco, skarżą się na ciągłe zmęczenie.

Chorobę w stadium 1 można wyleczyć lekami przeciwzapalnymi, antyseptycznymi i immunostymulującymi. Dobrze pomaga płukanie nosa i inhalacja.

Rodzice powinni znać pierwsze objawy przerostu migdałka gardłowego, aby zapobiec przejściu choroby do ciężkiej postaci, która nie jest podatna na konserwatywne metody leczenia. Objawy, takie jak oddychanie przez usta i pojawienie się chrapania u dziecka, są powodem wizyty u pediatry.

Stopień wzrostu liczby migdałków gardłowych u dzieci

2 stopnie

Adenoidy drugiego stopnia mają bardziej wyraźne objawy, ponieważ tkanka limfatyczna pokrywa już 50% dróg nosowych. Prowadzi to do poważnych problemów z oddychaniem. Dzięki terminowej diagnozie choroby można wyleczyć fizjoterapią i farmakoterapią.

Adenoidy stopnia 2 można rozpoznać, gdy pojawiają się u dziecka:

głośne chrapanie i chrapanie we śnie;
zmiany barwy;
przedłużony nieżyt nosa;
letarg i przewlekłe zmęczenie;
uszkodzenie słuchu;
roztargnienie i zły sen;
brak apetytu.

Hipertrofia adenoidów 2 stopnie może wpływać na dalszy rozwój fizjologiczny dziecka. Podczas niedotlenienia występują problemy z funkcjonowaniem mózgu, które wpływają na zdolności umysłowe dziecka. Naruszenie dróg nosowych prowadzi do tego, że dziecko stale oddycha przez usta. Nieprawidłowe położenie szczęki podczas oddychania przyczynia się do jej stopniowej deformacji.

Na tle wyraźnych adenoidów 2-3 stopni dziecko może rozwinąć zapalenie ucha środkowego.

Inną poważną konsekwencją roślinności gruczołowej 2 stopnie jest zapalenie ucha środkowego. Upośledzenie słuchu u dziecka wynika z zablokowania otworu słuchowego powiększonym migdałkiem. W przypadku braku wentylacji między jamą nosową a uchem środkowym, w jamie ucha gromadzi się płyn surowiczy, który staje się główną przyczyną zapalenia i prowadzi do zapalenia ucha.

3 stopnie

Adenoidy stopnia 3 u dzieci prowadzą do całkowitego braku oddychania przez nos, w którym powietrze jest ogrzewane, czyszczone i nawilżane. Podczas oddychania przez usta trwa proces dostarczania tlenu do narządów i tkanek, ale wraz z zimnym powietrzem kurz i bakterie dostają się do organizmu.

Zaniedbany przerost adenoidów prowadzi do charakterystycznych zmian:

przekrwienie błony śluzowej nosa;
utrudnione oddychanie przez nos lub usta;
chrapanie i silne węszenie;
głosy nosowe, gdy zaburzona jest przejrzystość wymowy;
deformacje twarzy, w których nie ma fałd nosowo-wargowych, część dolna jest wyciągnięta, zęby górnej szczęki są wygięte, a podbródek staje się płaski;
upośledzenie pamięci, koncentracji i uwagi;
przekrwienie w uszach;
zapalenie ucha
zapalenie zatok i zapalenie zatok;
częste przeziębienia i przeziębienia;
senność i zmęczenie;
ogólna słabość.

Przyczyny formacji

Roślinność gruczołowa jest częstą chorobą u dzieci w wieku od 3 do 7 lat. Grupa ryzyka nie obejmuje dzieci poniżej pierwszego roku życia. W okresie dojrzewania tkanka gruczołowa przybiera prawidłową formę i nie przeszkadza w oddychaniu. U dorosłych przerost gruczolaka jest bardzo rzadki, ale nie jest to powód do ignorowania choroby, ponieważ stan zapalny jest stałym źródłem bakterii chorobotwórczych.

Istnieje kilka głównych przyczyn powstawania adenoidów u dzieci w wieku przedszkolnym:

Predyspozycje genetyczne. Powiększony migdałek nosowo-gardłowy u niektórych dzieci jest dziedziczną anomalią, w której zaburzenia czynności tarczycy są zaburzone.
Powikłania podczas ciąży i porodu. Tworzenie się roślinności gruczolakowatej u dzieci w niektórych przypadkach staje się konsekwencją infekcji wirusowych, przenoszonych przez matkę w 6–9 tygodniu ciąży, jak również leków, przeciwwskazanych przy noszeniu dziecka. Pojawienie się migdałków może być związane z urazem porodowym, patologią rozwoju płodu lub głodem tlenowym.
Szczepienia i choroby przenoszone w niemowlęctwie.
Niezrównoważone odżywianie, duża ilość w diecie dodatków do żywności i słodyczy.
Choroby zakaźne - odra, błonica, krztusiec, różyczka, szkarłatna gorączka.
Częste przeziębienia, ból gardła, ostre infekcje dróg oddechowych, nieżyt nosa, infekcje wirusowe.

Istnieje wiele przyczyn wzrostu liczby migdałków gardłowych, dlatego częste przeziębienia dziecka mogą przyczynić się do tego procesu.

Alergia.
Niska odporność.
Zła ekologia.
Artykuły gospodarstwa domowego i zabawki z materiałów toksycznych.

Diagnoza patologii

Aby zebrać kompletny obraz kliniczny choroby, otolaryngolog wyjaśnia dolegliwości i bada pacjenta na kilka sposobów:

faryngoskopia - badanie powiększonego migdałka przez jamę ustną za pomocą specjalnej szpatułki i lustra;
Rynoskopia przednia - badanie przewodów nosowych po wkropleniu leku zwężającego naczynia;
Rynoskopia tylna - badanie stanu zapalnego za pomocą specjalnego lustra.

RTG adenoidów o różnym nasileniu

Jeśli diagnoza zostanie potwierdzona podczas wstępnego badania, otolaryngolog przepisuje szereg dodatkowych badań w celu określenia stanu błony śluzowej i wielkości zapalenia:

Endoskopię wykonuje się, wkładając cienką rurkę do nosa, wyposażoną w kamerę i latarkę. Obraz kamery podczas badania nosogardzieli jest przesyłany do monitora. W razie potrzeby pacjent otrzymuje zdjęcie. Endoskopia pomaga z dużą dokładnością określić wielkość adenoidów i charakter zapalenia.
Radiogramy są wykonywane w projekcji bocznej, podczas gdy dziecko musi otworzyć usta.
Przy użyciu hodowli bakteryjnej określa się skład mikroflory chorobotwórczej w próbce błony śluzowej nosa i gardła.
Analiza alergii.
Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego pozwala wykluczyć przepuklinę mózgową podczas diagnozy.
Analizy laboratoryjne (OAK i OAM, diagnostyka ELISA, badanie cytologiczne).

Leczenie bez operacji

Hipertrofię tkanki gruczołowej 1 i 2 stopni można wyleczyć bez operacji. Po co narażać dziecko na zabieg chirurgiczny, kiedy można osiągnąć pozytywne wyniki terapii medycznej? Podczas przepisywania schematu leczenia należy przestrzegać zintegrowanego podejścia, które łączy terapię ogólną i miejscowe działanie na ciało migdałowate nosogardzieli.

Terapia ogólna obejmuje następujące rodzaje leków:

antyalergiczny - Diazolin, Suprastin, Tsetrin, Fenkarol kurs 5-10 dni (zalecamy przeczytanie: Diazolin dla dzieci: instrukcje dotyczące stosowania tabletek);
kompleksy witaminowe;
immunostymulanty - Imudon, Tsitovir, Apilak, IRS 19 (zalecamy przeczytanie: Imudon: instrukcje użytkowania dla dzieci);
antybiotyki (dla ostrej ropnej postaci choroby).

Lokalne leczenie obejmuje:

Kroplówka nosa, łagodząca obrzęk i eliminująca katar. Aby przygotować nos do mycia, należy stosować Sanorin, Nasol, Naftyzyn, Wibrocil (zalecamy przeczytanie: Krople do nosa dla niemowląt dla dzieci: jak stosować?).
Roztwory soli do mycia - sól fizjologiczna, Okomistin, Furacilin, Dekasan, Elekasol.
Turundas, impregnowany lekiem - Albucidom, Sinoflurin, Avamys, Nasoneks).
Inhalacja w nebulizatorze z Mentoklar, Fluimutsil, Chlorophyllipt, Rotokan.

Trwały efekt terapeutyczny obserwuje się w przypadku krioterapii, w której aplikator jest wstrzykiwany do nosa, rozpylając krople ciekłego azotu na zapalną powierzchnię tkanki gruczołowej. Zabieg dla dziecka jest całkowicie bezbolesny, wzmacnia układ odpornościowy, zmniejsza obrzęk, ma korzystny wpływ na śluzówkę nosa i gardła.

Jak usunąć adenoidy?

Operacja (adenotomia) jest zalecana, gdy nie ma wyników leczenia farmakologicznego. Zabieg chirurgiczny nie jest skomplikowany i zajmuje nie więcej niż 15 minut. Lepiej jest usunąć adenoidy jesienią lub zimą, ponieważ latem trudno jest uniknąć krwawienia. Operacja jest wykonywana jedną z trzech metod:

Klasyczna adenotomia jest wykonywana po uprzednim znieczuleniu. Chirurg wkłada specjalny instrument (adenote) do jamy ustnej i usuwa migdałek nosowo-gardłowy.
Adenotomia endoskopowa jest wykonywana tylko w znieczuleniu ogólnym. Do kanału nosowego włożono rurkę i wyposażono w kamerę do monitorowania operacji na monitorze. Chirurg miażdży zarośniętą tkankę migdałków i usuwa ją za pomocą specjalnego odsysania.
Adenotomia laserowa to najmniej traumatyczna procedura. Wykonuje się „uszczelnianie” naczyń uszkodzonych podczas usuwania migdałków. Głównym narzędziem jest laser.

Zanim zdecydujesz, czy chirurgicznie usunąć adenoidy stopnia 3 dziecka, musisz rozważyć wady i zalety. Lepiej jest wcześniej skonsultować się z lekarzem, ponieważ wiek dziecka można operować.

Procedura kończy się niepowodzeniem z dwóch powodów:

Z predyspozycją do przerostu tkanki gruczołowej po adenotomii migdałek gardłowy rozszerza się po pewnym czasie.
Adenoidy pełnią funkcję ochronną w organizmie - tworzą barierę dla bakterii chorobotwórczych. Ich usunięcie jest niebezpieczne dla zdrowia i odporności dziecka.

Po adenotomii konieczna jest ochrona dziecka przed infekcjami bakteryjnymi i chorobami wirusowymi. Aby uniknąć nawrotu choroby, w okresie pooperacyjnym konieczne jest leczenie farmakologiczne.

Środki zapobiegawcze

Aby zapobiec zapaleniu migdałków, należy pamiętać o środkach zapobiegawczych:

stwardnienie dzieci;
prysznic kontrastowy podczas kąpieli;
terminowe leczenie ostrych zakażeń układu oddechowego i SARS;
zrównoważone odżywianie;
przyjmowanie złożonych preparatów witaminowych;
profilaktyczna terapia lekowa.

Adenoidy u dziecka w wieku 2 lat

Słabe właściwości immunologiczne organizmu dziecka prowadzą do częstych chorób układu oddechowego o różnej etiologii. Rozpoznanie migdałków gardłowych u dziecka od 2. roku życia jest najczęstszym wnioskiem otolaryngologa.

Patologiczne rośliny przynoszą dyskomfort, upośledzają funkcje oddechowe i zwiększają ryzyko przeziębienia. Brak odpowiedniego, terminowego leczenia może prowadzić do powikłań i konieczności interwencji chirurgicznej.

Czym są adenoidy

Patologiczna proliferacja tkanek limfatycznych migdałka nosowo-gardłowego prowadzi do bolesnego stanu wymagającego natychmiastowego leczenia. Rozpoznanie migdałków gardłowych u dziecka w wieku powyżej 2 lat można ustalić z powodu stałego przekrwienia błony śluzowej nosa. Obszar pośredni między gardłem a nosem zawiera ciało migdałowate, które jest częścią pierścienia gardłowego.

Główną funkcją tkanek limfoidalnych nosogardzieli jest ochrona organizmu przed drobnoustrojami chorobotwórczymi, które powodują choroby górnych dróg oddechowych. Substancja gąbczasta wytwarza limfocyty, tworząc trwałe właściwości immunologiczne.

Powiększone migdałki gardłowe wskazują na wyraźne procesy zapalne. W wielu przypadkach migdałki u 2-letniego dziecka są przerośnięte na tle głównej choroby układu oddechowego, mówiąc jedynie jako patologia towarzysząca.

Rozwój zakażenia może prowadzić do przewlekłych deformacji, które zakłócają normalne funkcje oddechowe. Nowoczesne metody diagnozowania migdałków mogą zidentyfikować patologiczne wegetacje we wczesnych stadiach i wyeliminować problem za pomocą terapii lekowej.

Adenoidy pojawiają się u dziecka od 2. roku życia i całkowicie zanikają w wieku 10-12 lat. Często chory dzieciak, według dr Komarovsky'ego, najbardziej podatny na chorobę i zagrożony.

Dlaczego rosną adenoidy

Przed leczeniem migdałków gardłowych u 2-letniego dziecka należy określić czynniki etiologiczne, które spowodowały patologiczną proliferację tkanki limfatycznej. Niewielki wzrost migdałków można zaobserwować w okresie chorób układu oddechowego. W przypadku braku poprawy po tygodniu należy skonsultować się z lekarzem z dziećmi, zbadać przyczyny i objawy migdałków gardłowych.

Czynniki przyczyniające się do wyraźnego zapalenia migdałków to:

Przeziębienia. Częste ARD, ostre infekcje wirusowe układu oddechowego o osłabionych właściwościach immunologicznych organizmu dziecka nie pozwalają migdałkom nosowo-gardłowym na powrót do normalnych rozmiarów. Stałe pęcznienie tkanek prowadzi do nieodwracalnych deformacji i wzrostu. Dziecko jest podatne na stan patologiczny podczas wizyty w pokoju dziecka lub ogrodzie, który ma kontakt ze źródłami infekcji.
Choroby zakaźne. Patologiczne powiększenie migdałków często działa jako towarzyszący objaw wielu chorób zakaźnych. Uważaj na funkcje oddechowe, jeśli dziecko nie może oddychać przez nos, nie ma wydzieliny, przyczyną może być zwiększenie tkanki limfoidalnej. Roślinność gruczołowa może występować przeciwko odrze, szkarlatynie, grypie, kokluszowi, błonicy, różyczce. Dziecko zostaje zdiagnozowane na temat zakażenia, przeprowadź niezbędne badania laboratoryjne.
Reakcje alergiczne. Trwałe podrażnienie błon śluzowych pierścienia nosowo-gardłowego pod wpływem alergenów prowadzi do wyraźnego zapalenia tkanki migdałków. Agenci mogą wytwarzać różnorodne potrawy, kurz, sierść zwierząt, pyłki, chemikalia.
Powikłania w okresie okołoporodowym. Stany patologiczne matki oczekującej w czasie ciąży mogą wpływać na wygląd migdałków w młodym wieku u dziecka. Urazy, niedotlenienie, złe nawyki, przyjmowanie antybiotyków może powodować roślinność migdałków. Ponadto brak karmienia piersią prowadzi do powstania niesformowanych przeciwciał immunologicznych w drugim roku życia dziecka.
Słabe właściwości immunologiczne ciała dziecka. Brak codziennego schematu, zrównoważone odżywianie, spacery na świeżym powietrzu i terminowe leczenie chorób układu oddechowego prowadzi do przewlekłego przebiegu chorób zakaźnych. Suche powietrze, zła ekologia, zapylenie pomieszczeń i obecność w menu szkodliwych barwników, konserwantów, smaków, ma negatywny wpływ na organizm dziecka.
Dziedziczność. Wzrost tkanki limfoidalnej można układać genetycznie. Dziedziczna predyspozycja nazywana jest limfatyzmem. Ponadto możliwy jest rozwój zaburzeń czynności tarczycy. Dziecko ma letarg, apatię i szybki przyrost masy ciała.

Aby dowiedzieć się, jak leczyć migdałki u 2-letniego dziecka, należy najpierw zbadać, postawić diagnozę, a dopiero potem wybrać odpowiedni przebieg terapii. Po konsultacji specjalista określi cel, uwzględniając indywidualne cechy ciała, możliwe przeciwwskazania i wiek dziecka.

Jak zrozumieć, że dziecko ma migdałki

Wyraźne są objawy procesu zapalnego w okolicy migdałka nosowo-gardłowego. Lekarz podczas badania zewnętrznego może natychmiast ustalić diagnozę. Główne objawy migdałków gardłowych u dziecka to 2 lata:

oddychanie przez nos jest trudne lub całkowicie nieobecne;
zaburzenia psychosomatyczne (drażliwość, zaburzenia snu, ogólne osłabienie i złe samopoczucie);
utrata masy ciała podczas karmienia piersią;
zmniejszone poczucie węchu;
nocne ataki astmy;
suszenie błony śluzowej nosa i gardła, szczekanie kaszlu;
częste procesy zapalne w oskrzelach, gardle (powietrze nie jest oczyszczane i nie nagrzewa się w zatokach, dostając się do dróg oddechowych);
dolegliwości bólowe w uchu, zapalenie ucha;
hipertermia i nadmierne wydzielanie śluzu z nosa (ostre zapalenie gruczołowe).

Lekarz dokładnie bada kanały nosowe dwulatków za pomocą specjalnego narzędzia do otwierania. Badana jest również wewnętrzna powierzchnia gardła dziecka w okolicy migdałków. Dziecko, połykając, wprawia miękkie niebo w ruch, powodując lekkie wibracje roślin adenoidalnych.

Zastosowanie nowoczesnego endoskopu pozwala badać stan, określać rozmiar i stopień wzrostu, identyfikować śluz lub krew na powierzchni tkanek. Stopnie adenoidów: pierwsza to 1/3 zamkniętego kanału nosowego; druga to niemożność oddychania przez nos w pozycji poziomej, trzecia to całkowita niewydolność oddechowa przez nos.

W ciągu 2 lat leczenie adenoidów zapewnia kilka opcji leczenia. Recepta zależy od ciężkości choroby. Trzeci etap rozwoju patologii wymaga operacji.

Farmakoterapia adenoidów

Ważne jest, aby rozpocząć leczenie w odpowiednim czasie, systematycznie postępując zgodnie z zaleceniami lekarza. Na pierwszym i drugim etapie wzrostu tkanki limfoidalnej możliwy jest pozytywny wynik stosowania leków. W przypadku zwiększenia liczby adenoidów na tle innej choroby układu oddechowego konieczne będzie najpierw wyeliminowanie leżącej u podstaw patologii.

Leczenie farmakologiczne obejmuje:

Leki przeciwhistaminowe. Skutecznie usuwa obrzęk tkanek migdałków i błony śluzowej nosa. Lordes, Zodak, Zyrtec, Suprastin są przepisywane zgodnie z wiekiem małego pacjenta.
Środki zwężające naczynia. Postać farmakologiczna - spraye lub krople (Sanorin, Naphthyzinum, Rinazolin). Wyeliminuj objawy bez wyraźnego efektu terapeutycznego. Nie używaj więcej niż 5 dni.
Rozwiązania i spraye do mycia. Aquamaris, Morimer, Humer lub zwykła słona woda pomogą nawilżyć błonę śluzową, wyeliminować śluz, patogenne mikroorganizmy na migdałkach, zmniejszyć stan zapalny.
Leki hormonalne. Stosuj wyłącznie na receptę zgodnie z instrukcjami. Środki mogą powodować uzależnienie (Flix, Nasonex, Hydrocartisone).
Preparaty antyseptyczne. Skutecznie walczyć z zapaleniem bakteryjnej, zakaźnej etiologii (Protorgol, Isofra, Sofradeks).

Sinupret pomaga wyeliminować zapalenie zatok. Skuteczne nawilżanie będzie zapewnione za pomocą środków na bazie oleju (Pinosol). Leczenie farmakologiczne powinno być wszechstronne. Ważne jest zachowanie właściwości ochronnych organizmu dziecka na odpowiednim poziomie za pomocą immunomodulatorów, kompleksów witaminowych.

Domowe środki na leczenie adenoidów

W domu we wczesnych stadiach choroby można korzystać z tradycyjnej medycyny. Naturalne związki mogą eliminować stany zapalne, zmniejszać obrzęki i łagodzić stan dziecka. Należy najpierw skonsultować się z lekarzem, eliminując prawdopodobne reakcje alergiczne.

mycie zatok roztworem soli morskiej;
stosowanie oleju rybnego;
wkraplanie soku z buraków z miodem (2: 1);
użyj kropli oleju jodłowego do każdego otworu nosowego (3-4 razy dziennie);
Olej tuja zakopuje w nocy (6-8 kropli);
mycie roztworem sody i 10% nalewki alkoholowej propolisu (200 ml wody, łyżeczki sody, 15-20 kropli nalewki z propolisu).

Regularne płukanie pomoże oczyścić nosogardziel śluzu, bakterii i wirusów. Umiarkowane oddziaływanie funduszy nie powoduje dyskomfortu podczas zabiegów, pozwala nie zaszkodzić delikatnej błonie śluzowej dziecka.

Zioła i opłaty za leczenie migdałków gardłowych

Wykonalność stosowania receptur homeopatycznych może określić jedynie lekarz, biorąc pod uwagę stan dziecka i etap rozwoju patologii. Sprawdzone preparaty pomogą bezpiecznie normalizować wielkość migdałków. Ważne jest przestrzeganie dawek preparatu, ściśle przestrzegając zaleceń.

Skuteczne zioła i opłaty:

wywar z owocni orzecha włoskiego (6-8 kropli, trzy razy dziennie, kurs 20 dni);
mieszanka oregano, podbiału, serii traw (1: 1: 2, nalegaj na termos, dodaj kroplę oleju jodłowego, przepłucz dwa razy dziennie);
nalewka alkoholowa z ziół anyżowych (100 ml alkoholu, 15 g suchej kolekcji, nalegaj 10 dni, rozcieńcz 1: 3, zakop 10 kropli trzy razy dziennie);
lecznicze rozwiązanie mumii (4 tabletki po 0,25 do rozpuszczenia w wodzie, dodać trzy łyżki fizycznego roztworu, trzy łyżki gliceryny, nalegać 7 dni, zaszczepić nos trzy razy dziennie, kurs 3 miesiące).

Terapia roślinności gruczołowej w wieku dwóch lat nie pozwala na stosowanie radykalnych metod. Regenerujące właściwości tkanek limfoidalnych i częste choroby układu oddechowego mogą prowadzić do nawrotu. Zaleca się zastosowanie kompleksowego leczenia patologii, łączącego lecznicze receptury tradycyjnej medycyny i konserwatywne metody terapii.

Jak inaczej leczyć migdałki gardłowe

W niektórych przypadkach, w związku z indywidualną nietolerancją leków na leki, mogą być wymagane alternatywne sposoby leczenia migdałków gardłowych. Przydaje się dziecku wykonywanie procedur inhalacyjnych. Możesz użyć nowoczesnego urządzenia - nebulizatora lub wykonać tradycyjne manipulacje oddechowe na zdolności parowania.

Jako rozwiązanie terapeutyczne stosowano preparaty antyseptyczne, wywary z ziół, soli fizjologicznej lub wody alkalicznej. Ważne jest oddychanie przez drogi nosowe. Dodatkowo możesz przeprowadzić fizjoterapię. Elektroforeza, UHF i terapia laserowa skutecznie radzą sobie ze wzrostem tkanek limfoidalnych.

Podróże do morza lub w góry będą miały również ogólny efekt poprawiający zdrowie i wzmocnią odporność organizmu. Pozytywny wpływ będą miały spacery po lasach iglastych, leczenie w jaskiniach solnych. Operacje masażu i ćwiczenia oddechowe przyczyniają się do zwiększenia przepływu krwi w strefie nosogardzieli.

Ważne jest terminowe leczenie chorób zapalnych układu oddechowego, aby zapewnić zrównoważoną dietę. Hartowanie i regularne spacery na świeżym powietrzu poprawią ogólny stan i wzmocnią odporność organizmu na działanie czynników zakaźnych. Przewlekłe ogniska mogą prowadzić do nieodwracalnego wzrostu liczby migdałków gardłowych.

Adenoidektomia

Leczenie operacyjne migdałków jest wskazane w trzecim etapie rozwoju choroby. Nowoczesne metody działania i sprzęt pozwalają na manipulację bez ryzyka dla życia dziecka. Powikłania związane z uwolnieniem ropy, zapalenia ucha, astmy, niekorzystnie wpływają na ogólny stan dziecka i wymagają wyeliminowania problemu.

Przeciwwskazaniami do zabiegu chirurgicznego usunięcia migdałków gardłowych są patologie układu sercowo-naczyniowego, anomalie nieba, obecność nowotworów złośliwych. Nie zaleca się prowadzenia operacji w okresach zaostrzenia przeziębienia i złożonej sytuacji epidemiologicznej. Alternatywą byłoby umieszczenie dziecka po zabiegach chirurgicznych w kwarantannie.

Komarovsky na temat leczenia migdałków gardłowych u dzieci

Według Komarovsky'ego problem adenoidów można całkowicie wyeliminować tylko za pomocą interwencji chirurgicznej. Możliwe jest uniknięcie chorób przewlekłych przy ścisłym przestrzeganiu zasad i zaleceń lekarza:

Terminowe leczenie przeziębienia. Ważne jest, aby pomimo udoskonalenia przeprowadzić kompleksową terapię zgodnie z zalecanym kursem. Nieleczone choroby mogą prowadzić do przewlekłego przebiegu i powodować komplikacje. Adenoidy powrócą do normy tylko wtedy, gdy ciało dziecka jest zdrowe.
Warunki pobytu. Regularna wentylacja, nawilżanie powietrza i brak kurzu muszą być obowiązkowe. Odpowiednia atmosfera pomieszczenia i obfite picie w celu nawilżenia błony śluzowej nosa i gardła pomogą uniknąć patologicznych roślin migdałków.
Ogólne środki zapobiegawcze. Wzmocnienie odporności, prawidłowe odżywianie i twardnienie, według Komarovsky'ego, pomogą uniknąć nieprzyjemnych konsekwencji, powikłań i rozwoju zapalenia gruczołu krokowego.

Lekarz zaleca natychmiastowe skontaktowanie się z lekarzem w placówce medycznej z całkowitym zaburzeniem oddychania przez nos, zaburzeniami snu spowodowanymi atakami astmy, chrapaniem, częstym zapaleniem ucha środkowego i pierwszymi objawami deformacji twarzy.

Niebezpieczeństwo wzrostu tkanek limfoidalnych utrzymuje się w okresie od 4 do 7 lat. W przyszłości ryzyko jest zmniejszone z powodu stopniowej atrofii roślin gruczołowych. Zaburzenia funkcji immunologicznej tkanki limfoidalnej mogą prowadzić do rozprzestrzeniania się procesu zapalnego i wymagają terminowej i odpowiedniej terapii.

Nawet niewielki wzrost migdałków wymaga terminowego i właściwego leczenia. Wysoki poziom właściwości immunologicznych organizmu dziecka, zrównoważona dieta i organizacja zdrowego stylu życia pomogą zapobiec patologicznym procesom powiększania się gruczołu krokowego.

Film pokazuje, jak migdałki są u 2-letniego dziecka, jak leczyć migdałki u 2-letniego dziecka.

Adenoidy 2 stopnie u dziecka: diagnoza i leczenie

Jeśli twoje dziecko stale oddycha przez usta, chrapie w nocy i skarży się na przekrwienie błony śluzowej nosa, może to wynikać nie tylko z przeziębienia lub przeziębienia. U dzieci migdałek nosowo-gardłowy często rozwija się, pokrywając się z przesłaniem jamy nosowej i gardła.

Zapalenie gruczołu krokowego

Migdałek nosowo-gardłowy, znajdujący się w gardle nosowym, pełni ważną funkcję ochronną organizmu.

Górna warstwa błony śluzowej jest tkanką limfoidalną, której komórki zwalczają wszelkie infekcje zarówno zewnętrznych, jak i wewnętrznych właściwości. Gdy układ odpornościowy jest osłabiony, komórki tkanki limfatycznej nie mogą walczyć z procesem zapalnym, w wyniku czego migdałki rosną. Ciało stara się zrekompensować brak odporności i zwiększa liczbę komórek ochronnych, co niestety prowadzi do przeciwnego wyniku.

Wraz ze wzrostem migdałka gardłowego zakłóca przekaz nosa i gardła, co prowadzi do naruszenia oddychania przez nos.

Zapalenie gruczołu krokowego w większości przypadków występuje u dzieci, a poziom odporności dziecka w przyszłości zależy od powodzenia leczenia. Przerywane oddychanie przez nos, przerośnięte migdałki gardłowe powodują, że dziecko oddycha przez usta, przyczyniając się tym samym do przedostania się nieogrzewanego zimnego powietrza do dróg oddechowych, co jest obarczone częstym występowaniem przeziębienia.

Przyczyny choroby

Wzrost migdałków gardłowych jest promowany przez:

częste choroby przeziębienia górnych dróg oddechowych;
osłabiona odporność;
predyspozycje genetyczne;
infekcje wirusowe (grypa, ból gardła, szkarlatyna itp.);
narażenie na zanieczyszczone powietrze;
niedotlenienie płodu podczas ciąży lub porodu;
reakcje alergiczne.

Objawy zapalenia gruczołowego

Głównym objawem wzrostu migdałków gardłowych jest pogorszenie (aż do całkowitego zaprzestania) oddychania przez nos. W zależności od wielkości powiększonych migdałków, 3 stopnie choroby są podzielone:

1 stopień - nakładanie się światła nosogardzieli o jedną trzecią. Na tym etapie choroby dziecko łatwo oddycha przez nos w ciągu dnia, ale w nocy migdałki puchną z powodu żylnego przepływu krwi, a dziecko musi oddychać przez usta;
2 stopnie - całkowity brak oddychania przez nos z powodu nakładania się kolumny powietrza z połowy na dwie trzecie;
3 stopnie - całkowite nakładanie się kolumny powietrza.

Pierwszy stopień zapalenia gruczołu krokowego z terminowym i wykwalifikowanym leczeniem nie pociąga za sobą szczególnego zagrożenia. Jednak drugi stopień zapalenia gruczołu krokowego może pociągać za sobą poważne konsekwencje dla zdrowia dziecka.

Adenoidy 2 stopnie

Adenoidy stopnia 2 zwykle pojawiają się w wieku 3–7 lat, kiedy dziecko zaczyna uczęszczać do przedszkola i jest narażone na nieznane bakterie, w wyniku czego często zaczyna chorować. Adenoidy stopnia 2 są obarczone komplikacjami, takimi jak:

Chrapanie w nocy - ze względu na fakt, że przerost migdałków stanowi przeszkodę dla napływającego powietrza.
Nawracające przeziębienia - z powodu wdychania powietrza do dróg oddechowych nie ogrzewa się, błona śluzowa jamy ustnej i gardła wysycha.
Zaburzenia snu - z powodu naruszenia oddychania przez nos dziecko niespokojnie śpi
Brak zrozumiałości mowy, nosowość - przy ciągłym kompensacyjnym oddychaniu przez usta dochodzi do nieprawidłowego rozwoju kości szkieletu twarzy, co prowadzi do powstawania nieprawidłowego zgryzu, aw rezultacie do zaburzenia mowy.
Utrata słuchu - przerośnięte migdałki pokrywają się z wlotem trąbki Eustachiusza, co prowadzi do pogorszenia wentylacji jamy ucha środkowego, a także niekorzystnie wpływa na ruchliwość błony bębenkowej. W rezultacie słuch dziecka jest ograniczony.
Częste zapalenie ucha środkowego - nakładanie się wlotu trąbki Eustachiusza pomaga stworzyć sprzyjające warunki do rozmnażania mikroorganizmów chorobotwórczych.
Senność, drażliwość i zaburzenia oddychania przez nos zmniejszają wchłanianie tlenu o 15–20%, co naturalnie wpływa na kondycję psychiczną i fizyczną dziecka. Adenoidy 2 stopni u dziecka prowadzą do bólów głowy, zmęczenia, opóźnienia rozwoju.

Jak zdiagnozować zapalenie gruczołu krokowego:

Historia choroby - lekarz zbiera informacje o pierwszych oznakach choroby, słucha skarg.
Faryngoskopia, ocena stanu błony śluzowej jamy ustnej i gardła.
Rynoskopia przednia - badanie przewodów nosowych.
Rynoskopia tylna jest oceną wielkości i struktury przerośniętych migdałków gardłowych poprzez wprowadzenie lustra do jamy ustnej. Badanie to ma charakter wysoce informacyjny, jednak rzadko jest stosowane u dzieci ze względu na fakt, że pacjent podczas diagnozy musi być całkowicie unieruchomiony.
Badanie palcem - jest stosowane, gdy niemożliwe jest przeprowadzenie rhinoskopii pleców.
Radiografia nosogardzieli w projekcji bocznej jest szybkim i bezbolesnym badaniem, które pomaga znać wielkość i stopień wzrostu migdałków z wystarczającą dokładnością.
Endoskopię wykonuje się za pomocą endoskopu w znieczuleniu miejscowym.
Siew bakteriologiczny przeprowadza się w celu identyfikacji patogenu.

Adenoidy 2 stopnie u dzieci: leczenie

Istnieją dwie metody leczenia adenoidów stopnia 2 u dziecka:

Leczenie zachowawcze

Terapia zachowawcza polega głównie na stosowaniu kilku grup leków, a czasami na przepisywaniu fizjoterapii.

Leki:

Roztwory soli: Aqualor, Dolphin, AquaMaris, roztwór chlorku sodu 0,9%. Służy do spłukiwania nosa ze śluzu.
Antyseptyki - protargol, roztwór Albucid 20%, srebro koloidalne. Mają działanie przeciwbakteryjne, osuszają powierzchnię śluzu.
Przeciwzapalny - euphorbium compositum, Derinat. Poza tym, że leki te zwalczają stany zapalne, zmniejszają również obrzęk błon śluzowych.
Skurcz naczyń - nazivin, Rinostop. Galazolin. Leki te muszą być ściśle odmierzane i stosowane nie dłużej niż 3-5 dni.
Antybiotyki i leki przeciwgorączkowe - są stosowane w ciężkich przypadkach.

Fizjoterapia:

Laseroterapia - zmniejsza ilość przerośniętej tkanki limfatycznej.
Elektroforeza podawania leków (difenhydramina, chlorek wapnia) do kanałów nosowych za pomocą specjalnego urządzenia.
Terapia UHF - ma działanie przeciwbólowe, immunomodulujące i tonizujące.
Terapia błotem - działa przeciwzapalnie i regenerująco.
Magnetoterapia wysokoczęstotliwościowa (induktotermia) - poprawia mikrokrążenie tkanek, wspomaga gojenie uszkodzonej tkanki.

Metoda leczenia chirurgicznego

Interwencja chirurgiczna jest wykonywana w przypadku następujących powikłań zapalenia gruczołowego:

w przypadku zapalenia zatok;
w przypadku moczenia;
z rozwojem nawracającego zapalenia ucha, astmy;
z bezdechem (oddychaniem) podczas snu;
z opóźnieniem w rozwoju dziecka.

Istnieją dwa sposoby usunięcia migdałków gardłowych u dziecka:

adenektomia - adenoidy są całkowicie usuwane, operacja jest wskazana w obecności procesu zapalnego i nawracających zaostrzeń;
adenotomia - częściowe usunięcie migdałków gardłowych, wykonywane przy braku zapalenia.

Interwencja chirurgiczna jest wykonywana w szpitalu w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym, na pusty żołądek.

Adenotomię aspiracyjną przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym za pomocą specjalnego przyrządu - adenotomu Beckmanna, który jest wydrążoną rurką z ssaniem przymocowanym do jednego końca i odbiornikiem dla adenoidów na drugim końcu. Czas trwania operacji wynosi 1–5 minut.

Endoskopowa adenomotomia jest wykonywana w znieczuleniu ogólnym za pomocą endoskopu, jest bardziej dokładna i mniej inwazyjna. Czas trwania operacji wynosi 10–30 minut.

Okres pooperacyjny

Jeśli operacja została przeprowadzona w znieczuleniu ogólnym, dziecko pod koniec operacji zostaje przeniesione na oddział intensywnej terapii, jeśli w znieczuleniu miejscowym dziecko zostanie przeniesione do oddziału. Po interwencji mogą wystąpić zawroty głowy, nudności, wymioty. Po 2-3 dniach po zabiegu dzieci są wypisywane do domu.

W celu prawidłowego gojenia tkanek po interwencji należy przestrzegać określonej diety. W pierwszych dniach pooperacyjnych dziecko może być karmione wyłącznie miękkim, tartym jedzeniem: zbożami, puree ziemniaczanym, galaretką, lekkimi zupami. Po 5–7 dniach można stopniowo wprowadzać suflety, omlety, makarony i podobne produkty do diety dziecka.

W całym okresie pooperacyjnym nie można stosować:

gorące i zimne potrawy;
pokarm stały: krakersy, herbatniki, orzechy;
słone, pikantne, marynowane jedzenie;
gazowane, słodkie napoje.

Również w okresie pooperacyjnym wskazywana jest umiarkowana aktywność fizyczna. Skuteczna regeneracja tkanek po zabiegu nie wymaga stosowania żadnych leków. Jedynie w przypadku bólu wskazane jest stosowanie środków przeciwbólowych paracetamolu lub ibuprofenu. Z zastrzeżeniem powyższych warunków okres pooperacyjny minie szybko i korzystnie.

Pytania