loader

Główny

Zapalenie oskrzeli

Zapalenie gruczołu krokowego u dzieci - zdjęcia, objawy i zalecenia dotyczące leczenia

Zapalenie gruczołu krokowego jest chorobą charakteryzującą się zapaleniem migdałków gardłowych typu przewlekłego lub ostrego.

Ponieważ anatomicznie migdałki znajdują się w gardle, przy zwykłym badaniu gardła, są praktycznie niewidoczne, więc proces zapalny przez długi czas może pozostać niezauważony.

Według Komarovsky'ego, w 80% przypadków zapalenie gruczołowe występuje u dzieci, ponieważ zanik migdałków gardłowych występuje w wieku dorosłym i nie występują procesy zapalne.

Przyczyny

Co to jest? Adenoidy (inaczej, przyrosty lub roślinność gruczołowata) nazywane są przerostowym migdałkiem nosowo-gardłowym. Wzrost następuje stopniowo.

Najczęstszą przyczyną tego zjawiska są częste choroby górnych dróg oddechowych (nieżyt nosa, zapalenie zatok, zapalenie gardła, zapalenie krtani, dusznica bolesna, zapalenie zatok i inne). Każdy kontakt ciała z infekcją następuje przy aktywnym udziale migdałka gardłowego, który nieznacznie wzrasta. Po wyzdrowieniu, gdy stan zapalny ustępuje, powraca do pierwotnego stanu.

Jeśli w tym okresie (2-3 tygodnie) dziecko zachoruje ponownie, wtedy, nie mając czasu na powrót do pierwotnego rozmiaru, ciało migdałowate ponownie wzrasta, ale więcej. Prowadzi to do uporczywego zapalenia i zwiększenia tkanki limfoidalnej.

Zakres choroby

Jeśli w tym czasie nie znajdziesz lekkiej formy i nie podejmiesz działań, zapalenie gruczołowe jest przejściem w formę ostrą, która jest podzielona na kilka stepów wzrostu migdałków gardłowych:

  1. Pierwszy stopień Adenoidy rosną i zamykają górną część kostnej przegrody nosowej
  2. Drugi stopień Rozmiar migdałków pokrywa dwie trzecie kościanej przegrody nosa.
  3. Trzeci stopień Prawie cała przegroda nosowa jest zamknięta przez adenoidy.

Ostra postać wymaga natychmiastowego leczenia, ponieważ w przyszłości może przekształcić się w przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego, co niekorzystnie wpływa na zdrowie dziecka. Powiększone migdałki ulegają zapaleniu i rozwija się w nich duża liczba bakterii.

Objawy zapalenia gruczołowego u dzieci

Objawy zapalenia gruczołowego u dzieci mogą powodować wiele komplikacji, dlatego bardzo ważne jest wykrycie i wyleczenie go w początkowej fazie, a tutaj wiedza o objawach pomoże nam. W zależności od stadium i charakteru choroby, jej objawy mogą się znacznie różnić.

Tak więc objawy ostrego zapalenia gruczołowego u dziecka są następujące:

  • katar i napady kaszlu;
  • podczas kontroli gardła dochodzi do lekkiego zaczerwienienia górnych tkanek;
  • śluzowo-ropne wydzieliny z nosogardzieli;
  • wysoka gorączka;
  • ból podczas połykania;
  • uczucie przekrwienia nosa;
  • ból głowy;
  • ogólne zmęczenie i zmęczenie

Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego rozwija się w wyniku ostrego zapalenia migdałków gardłowych. Jego symptomy to:

  • katar (czasami z ropnym wydzieliną);
  • zmiana głosu i dźwięku mowy;
  • częste przeziębienia i ból gardła; przekrwienie błony śluzowej nosa;
  • okresowe zapalenie ucha (zapalenie ucha) lub utrata słuchu;
  • dziecko jest ospałe, nie śpi wystarczająco i zawsze oddycha przez usta.

Dziecko często cierpi na infekcje wirusowe. Wynika to ze zmniejszenia odporności i ciągłego wydzielania zakażonego śluzu u dzieci z zapaleniem gruczołu krokowego. Śluz spływa z tyłu gardła, proces zapalny rozprzestrzenia się na dolne partie dróg oddechowych.

Przewlekła hipoksja i ciągłe napięcie układu odpornościowego prowadzą do opóźnienia rozwoju fizycznego i umysłowego. Brak tlenu objawia się nie tylko ogólną hipoksemią, ale także niedorozwojem czaszki twarzy, w szczególności szczęki, w wyniku czego dziecko tworzy nienormalną niedrożność. Możliwa deformacja podniebienia („gotyk” podniebienia) i rozwój klatki piersiowej „kurczaka”. Zapalenie gruczołu krokowego u dzieci prowadzi również do przewlekłej niedokrwistości.

Jak wygląda zapalenie gruczołowe u dzieci: zdjęcie

Zdjęcie poniżej pokazuje, jak choroba objawia się u dzieci.

Diagnostyka

Diagnoza adenoidów nie wymaga stosowania określonych metod i badań. Na podstawie oględzin lekarz laryngologiczny dokonuje wstępnej diagnozy i, w razie potrzeby, stosuje dodatkowe metody diagnostyczne.

Jak leczyć migdałki u dziecka: porady pediatry

Jedną z najczęstszych chorób górnych dróg oddechowych, które występują u dzieci, można nazwać adenoidami. Jak leczyć patologię migdałków nosowo-gardłowych w domu, jeśli gołym okiem ich nie zauważy? Rzeczywiście, bez konsultacji i regularnej obserwacji przez specjalistę, choroba nie może zostać pokonana.

Średni wiek pacjentów podatnych na tę chorobę wynosi od 1 do 15 lat. W tym przypadku najczęściej zapalenie migdałków prowadzi do lekarza dzieci w wieku przedszkolnym, aw ciągu ostatnich dziesięciu lat istnieje tendencja do diagnozowania choroby u dzieci poniżej trzeciego roku życia.

Adenoidy: choroba lub normalne?

Zanim zrozumiemy, jak leczyć migdałki u dziecka, należy zwrócić uwagę na wszystkie możliwe przyczyny tego stanu, których w rzeczywistości nie można nazwać chorobą. Wielu nie wie, ale migdałki i migdałki to te same narządy, które pełnią funkcje immunologiczne. Będąc „strażnikami”, stojącymi przy wejściu do dróg oddechowych, zapobiegają przedostawaniu się patogenów lub szkodliwych substancji do płuc. Powiększony migdałek jest lokalną odpowiedzią organizmu, broniącą się przed atakami patogennych wirusów, bakterii, gazów spalinowych, związków chemicznych w powietrzu itp. Nie jest to patologia, wręcz przeciwnie, rozwój adenoidów jest wskaźnikiem normalnej odporności. Ponadto w dzieciństwie (do około 7 lat) zwiększa się aktywność migdałków, co również nie powinno powodować poważnych przeżyć.

Przyczyny i objawy zapalenia gruczołowego

Jednak nie wszyscy rodzice muszą radzić sobie z tym zjawiskiem i uczyć się, jak leczyć migdałki u dzieci. Dzieci, które cierpią z powodu często powiększonych migdałków, w większości przypadków mają genetyczne predyspozycje do choroby lub konstytucyjne cechy nosogardzieli. A ponieważ choroba postępuje z minimalną dotkliwością lub nawet jej brakiem, apel do lekarza jest odkładany na czas nieokreślony. Powiększone migdałki nie powodują gorączki, kaszel i katar mogą być nieobecne. Wraz z rozwojem migdałków dziecko będzie odczuwać dyskomfort podczas połykania. Ale problem diagnozowania patologii polega na tym, że dzieci w wieku przedszkolnym, które należą do największej grupy ryzyka choroby, nie są w stanie rozpoznać objawów samych siebie i poinformować o nich rodziców. Konieczne jest pokazanie dziecka lekarzowi, który powie Ci, czy istnieje problem i jak prawidłowo leczyć migdałki z następującymi objawami:

  • dziecko ma trudności z oddychaniem przez nos;
  • najczęściej jego usta są otwarte, zwłaszcza podczas snu;
  • brak kataru lub, przeciwnie, długi nieżyt nosa, którego nie można leczyć.

Operacja w celu usunięcia migdałków gardłowych: wskazania i przeciwwskazania

Jak leczyć migdałki u dziecka w wieku 3, 7 lub 15 lat? We wszystkich przypadkach tylko dwie opcje: chirurgiczna z trzecim stopniem choroby lub niechirurgiczna. W migdałkach wczesnego stadium stosuje się leki.

Usunięcie migdałków powoduje lęk nie tylko u dzieci, ale także u rodziców. W każdym przypadku decyzję o interwencji chirurga powinien podjąć lekarz prowadzący. Najczęściej stosuje się adenotomię, gdy aktywność życiowa dziecka z przerośniętymi formacjami jest problematyczna. W przewlekłej postaci choroby (zapalenie gruczołowe) przeciwnie, zaleca się leczenie migdałków bez operacji. Z reguły wskazaniami do usuwania powiększonych migdałków są częste ostre infekcje wirusowe dróg oddechowych, zapalenie ucha środkowego, nawroty procesu zapalnego w nosogardzieli (co najmniej raz na trzy miesiące). Operacja może być również jedyną opcją na niepowodzenie leczenia zachowawczego, poważne naruszenia oddychania przez nos, a nawet zatrzymanie go podczas snu.

Ponadto przed chirurgicznym leczeniem migdałków gardłowych ważne jest, aby nie było przeciwwskazań. Adenotomii nie wykonuje się w przypadku:

  • obecność w historii dzieci krwi i chorób układu krążenia;
  • choroba zimna lub układu oddechowego;
  • epidemia grypy.

Ponadto usunięcie zapalonych migdałków nie może zapobiec ponownemu wzrostowi tkanki gruczołowej. Aby rozpocząć nawrót, wystarczająca jest najmniejsza nieznaczna część części gruczolaka pozostawiona przez chirurga. Po usunięciu tkanek z nosogardzieli prawdopodobieństwo krwawienia wzrasta, dlatego w ciągu kilku dni po zabiegu ważne jest ograniczenie aktywności fizycznej małego pacjenta, aby zminimalizować jego ekspozycję na słońce w dusznym pomieszczeniu.

Przed leczeniem adenoidów u dziecka w domu należy skonsultować się z lekarzem. Specjalista powinien systematycznie badać pacjenta w celu monitorowania wykonywania recept lekarskich. Istnieje wiele sposobów walki z zapaleniem gruczołu krokowego u dzieci bez operacji. Oto najbardziej popularne i skuteczne.

Lepiej umyć nos?

Niezależnie od stopnia choroby ważne jest regularne spłukiwanie i nawilżanie dróg nosowych. Wykonanie tej procedury ułatwia oddychanie, jednak może być przeprowadzane nie częściej niż 4-5 razy dziennie. Do mycia nosa dziecka za pomocą roztworów soli sprzedawanych w aptece lub przygotowywanych samodzielnie w domu. Schemat gotowania jest podstawowy: 1 łyżeczka soli morskiej lub stołowej na 1 szklankę ciepłej przegotowanej wody. Jednak w przypadku leczenia dziecka bardziej korzystne są leki donosowe. Ich zalety:

  • stuprocentowa sterylność;
  • prawidłowe stężenie (do leczenia migdałków nosowych u dziecka, z reguły stosuje się 0,67% roztwory soli - niemożliwe jest utrzymanie takiej proporcji w domu).

Wśród leków z powodzeniem stosowanych w leczeniu migdałków gardłowych u dzieci warto zauważyć:

Wskazówki dotyczące przepłukiwania przewodów nosowych strzykawką lub strzykawką są całkowicie błędne. Słuchanie ich, jeśli rodzice nie chcą zwiększać ryzyka rozwoju zapalenia ucha środkowego, jest niemożliwe. Dlatego nie zaleca się płukania nosa dzieciom do 7 lat za pomocą takich urządzeń.

Leki zwężające naczynia i antybiotyki

Przy powiększonych migdałkach drugiego stopnia dodaje się leki zwężające naczynia, aby zwilżyć błonę śluzową i umyć nos, co pozwoli przywrócić prawidłowe oddychanie i wyeliminować obrzęki. Wśród wielu leków z tej grupy farmakologicznej szczególnie często przepisywane są dzieci:

Warto zauważyć, że skurcz naczyń, krople do nosa i spraye nie mogą być stosowane dłużej niż 5-7 dni. Zasada ta dotyczy nie tylko leczenia migdałków gardłowych, ale także wszelkich innych chorób górnych dróg oddechowych u dzieci i dorosłych. Takie leki uzależniają, co może powodować rozwój przewlekłego nieżytu nosa.

Oprócz kropli zwężających naczynia krwionośne, inne preparaty do nosa stosuje się również do adenoidów drugiego stopnia (na przykład „Albucid”, który ma skuteczne działanie bakteriostatyczne na błonę śluzową nosa i gardła). W przypadku powikłań lub po operacji usunięcia migdałków pacjentom przepisuje się antybiotyki z grupy amoksycyliny:

Preparaty do leczenia migdałków gardłowych

Indywidualnie lekarze mogą przepisać dodatkowe leki i dać rodzicom osobne zalecenia dotyczące leczenia migdałków gardłowych u dzieci. Znany pediatra Komarovsky Ye.O. nie radzi rozpoczynać terapii lekami hormonalnymi od pierwszych dni.

Mając wystarczające doświadczenie i wiedzę na temat leczenia migdałków gardłowych u dzieci bez operacji, laryngolodzy czasami przepisują lekowi Protargol dziecku. To narzędzie jest popularne wśród lekarzy od kilkunastu lat. Zasada działania kropli do nosa „Protargol” polega na wysuszeniu powierzchni powiększonych migdałków i stopniowym zmniejszeniu ich wielkości. Ten lek zaleca się stosować w przypadku zakażenia bakteryjnego. W przeciwieństwie do kropli hormonalnych, czas trwania leczenia Protargolem nie jest ściśle ograniczony.

Innym lekiem stosowanym w leczeniu migdałków gardłowych u dziecka jest Limfomiozot. Jest on również wytwarzany w postaci kropli, jednakże, w przeciwieństwie do powyższych preparatów, jest on stosowany podjęzykowo (tj. Pod językiem) przez pewien czas przed posiłkiem. Nie zaleca się mieszania tego leku z dużą ilością płynu. Dawka zależy od wieku dziecka i wagi dziecka.

Stosowanie nadtlenku wodoru w migdałkach z zapaleniem

Istnieją inne sposoby leczenia migdałków gardłowych u młodszych pacjentów. W domu można korzystać z najprostszych, ale nie mniej skutecznych środków - nadtlenku wodoru. Ma działanie antyseptyczne, bakteriobójcze i dezynfekujące. Aby przygotować lek, potrzebne będą również inne składniki (soda oczyszczona i nalewka z nagietka).

Dodatkowe środki w leczeniu choroby

W połączeniu z zachowawczym leczeniem migdałków, fizjoterapia daje doskonały wynik, aby ułatwić dziecku oddychanie, zalecany jest przebieg procedur:

Uważa się, że u dzieci z zapaleniem gruczołu krokowego Krym i Kaukaz mają idealne warunki klimatyczne. Coroczny pobyt w tych regionach z czystym górskim powietrzem przyniesie korzyści tylko okruchom. Jednocześnie nie powinniśmy zapominać o ograniczeniach dietetycznych. W diecie dzieci powinny przeważać świeże warzywa, owoce, produkty mleczne. Zminimalizuj, a jeśli to możliwe, wyklucz, najlepiej ciastka i wyroby cukiernicze.

Aromaterapia to inny sposób, w jaki dzieci są leczone adenoidami. Opinie o nim są kontrowersyjne. Negatywny efekt zabiegu najczęściej wynika z nieznajomości rodziców co do skłonności ich dziecka do konkretnego produktu. Jeśli dziecko nie ma patologicznej reakcji na następujące oleje, możesz bezpiecznie zakopać je w kanałach nosowych. Możesz upewnić się, że leczenie jest bezpieczne za pomocą prostego testu alergicznego (test z tyłu dłoni). Jeśli reakcja nie zostanie zastosowana, wówczas takie olejki eteryczne będą odpowiednie do terapii:

  • lawenda;
  • drzewo herbaciane;
  • mędrzec;
  • bazylia.

Możesz kapać nos jednym z olejków lub ich mieszaniną. W tym drugim przypadku ważne jest, aby nie było alergii na którykolwiek ze składników.

Nauczyć się oddychać przez nos!

W leczeniu adenoidów u niemowląt uciekają się do masażu okolic szyi, co pozwala na poprawę przepływu krwi do naczyń i tkanek nosogardzieli. Ponadto zdolność dziecka do prawidłowego oddychania odgrywa równie ważną rolę. Aby nauczyć dziecko prawidłowego oddychania, przed snem nocnym lub dziennym, wiążą dolną szczękę elastycznym bandażem, który uniemożliwia mu otwieranie ust i zmuszanie go do wciągania powietrza przez nos. Należy to robić, dopóki dziecko nie zacznie spać z zamkniętymi ustami bez uchwytu.

Wiedząc, jak leczyć migdałki w domu za pomocą leków, wielu ludzi zapomina o ćwiczeniach oddechowych. Oczywiście nie wszystkie dzieci mogą wykonywać ćwiczenia. Ale w takich szkoleniach nie ma nic trudnego. Wystarczy zainteresować dziecko, nadać wydarzeniu medycznemu zabawną formę i wszystko na pewno się uda. Zanim zaczniesz, najważniejsze - oczyścić nos dziecka ze śluzu. Najprostsze ćwiczenia:

  1. Zamknij jedno nozdrze, a w tej chwili konieczne jest wykonanie 10 głębokich oddechów i wydechów. Następnie powtórz procedurę, zmieniając połowę nosa. Wskazane jest, aby kontaktować się z dzieckiem na świeżym powietrzu.
  2. Na przykład zamknij jedno nozdrze, w prawo. Swobodnie oddychaj i wstrzymaj oddech na kilka sekund. Następnie zamknij lewe nozdrze i prawo do uwolnienia i wydechu. Powtórz 10 razy.

Leczymy gruczolaki u dzieci ludowych środków

Medycyna alternatywna nie jest mniej skuteczna w walce z zapaleniem gruczołu krokowego. Środki ludowe są całkowicie bezpieczne dla dzieci, jeśli nie zawierają składników, których dziecko nie toleruje. Wśród narzędzi, które były aktywnie używane od czasów starożytnych, najbardziej skuteczne są:

  • Olej z rokitnika. Łagodzi stany zapalne i nawilża błonę śluzową nosa. Przed aplikacją donosową zaleca się podgrzanie butelki oleju w dłoni lub w łaźni wodnej. Czas trwania kursu - 10-14 dni.
  • Sok z buraków z miodem. Mieszanina ma działanie antyseptyczne i suszące. Aby przygotować krople, potrzebujesz soku z jednego surowego buraka i kilku łyżeczek miodu, po całkowitym rozpuszczeniu, którego produkt jest uważany za gotowy do użycia.
  • Napar z eukaliptusa. Pomaga przywrócić funkcje oddechowe i zapobiega reprodukcji patogennej mikroflory. Napar przygotowuje się z liści eukaliptusa w stosunku: 2 łyżki. l surowce zużyły 300 ml wrzącej wody. Po godzinie infuzji i wysiłku płukać gardło kilka razy w ciągu dnia.

Jak leczyć migdałki gardłowe u dzieci w domu: leczenie bez operacji

Jak leczyć migdałki u dzieci w domu to pytanie, które często zadają matki dzieci w wieku 3-6 lat. Roślinność gruczołowa często występuje w tym wieku i rozwija się szybko bez odpowiedniego leczenia, powodując dyskomfort i zaburzając zdrowie dziecka. Zarośnięte migdałki uniemożliwiają oddychanie przez nos, co prowadzi do niedotlenienia i rozwoju różnych powikłań - od wad wyglądu do opóźnień rozwojowych.

W międzyczasie, jeśli zdąży szukać pomocy medycznej, można wyleczyć chorobę bez uciekania się do operacji. Nowoczesne środki pozwalają na leczenie zachowawcze za pomocą leków, w tym środków ludowych i zabiegów fizjoterapeutycznych, całkiem skutecznie i w domu, ale tylko lekarz otolaryngolog (ENT) powinien przepisać leczenie i monitorować je.

Leczenie migdałków gardłowych u dzieci w domu

Leczenie ma na celu wyeliminowanie przyczyn choroby, a także pozbycie się objawów. W domu można użyć wielu różnorodnych środków ludowych, które muszą być łączone z klasycznymi lekami.

Leczenie rozpoczyna się od mycia jamy nosowej. Ta procedura ma na celu zmycie infekcji (sanacji), wysięku zapalnego, jak również zmniejszenie obrzęku i przywrócenie drożności dróg oddechowych. W tym celu stosuje się następujące środki:

  1. Saline - najprostsze i najskuteczniejsze narzędzie. Przygotowanie roztworu hipertonicznego: rozcieńczyć łyżeczkę soli w szklance ciepłej przegotowanej wody i dokładnie wymieszać. Każde nozdrze przemywa się tym roztworem 3-4 razy dziennie, należy je myć, aż do wylania klarownego roztworu z jamy nosowej, bez wydzieliny śluzowo-ropnej.
  2. Rumianek. Przygotowanie wywaru: 1 łyżeczka suszonej apteki z kwiatów rumianku zalać 100 ml wrzącej wody. Domagaj się od jednej do dwóch godzin, a następnie filtruj przez gazę (aby nie filtrować, możesz kupić herbatę z rumianku aptecznego, zapakowanego w worki filtracyjne; w tym przypadku jeden worek filtrujący jest pobierany na 100 ml wrzącej wody). Kanały nosowe są myte w taki sam sposób jak sól fizjologiczna.
  3. Nagietek. Przygotuj napar: zalej łyżeczkę suszonych kwiatów nagietka szklanką wrzącej wody, zaparz przez godzinę (aż do całkowitego ochłodzenia), przefiltruj. Powstały wlew może spłukać nos i gardło, gdy migdałki (zapalenie migdałków) biorą udział w procesie zapalnym.
Tradycyjna medycyna jest skuteczna tylko w początkowej fazie choroby. Jeśli tradycyjna medycyna nie przyniesie pożądanego efektu lub choroba jest już na drugim etapie, potrzebna jest farmakoterapia.

Kolejnym etapem leczenia jest eliminacja stanu zapalnego - głównej przyczyny niedrożności dróg oddechowych. Aby to zrobić, możesz użyć następujących naturalnych środków:

  1. Sok z aloesu - roślina ta ma cały arsenał fitoncydów o działaniu przeciwbakteryjnym i przeciwzapalnym. Mięsiste liście aloesu są odcinane, przechowywane w lodówce przez około 6 godzin, a następnie zawijane w gazę i wyciskany sok. Jeśli dziecko ma 3 lata i więcej, może pochować czysty świeży sok z aloesu w ilości 3-5 kropli do każdego otworu nosowego. Dzieci poniżej trzeciego roku życia są chowane z sokiem z aloesu, rozcieńczone przegotowaną wodą w stosunku 1: 1. Sok aloesowy szybko traci właściwości lecznicze, dlatego przed każdym zabiegiem zaleca się wyciskanie świeżego.
  2. Olejek eukaliptusowy. Olejek eukaliptusowy ma silne działanie antyseptyczne, ale nie używa czystego oleju, ponieważ może powodować oparzenia błon śluzowych i reakcje alergiczne. Przed użyciem jest mieszany w neutralnym rozpuszczalniku, wazelina lub rafinowany olej roślinny mogą odgrywać swoją rolę. W łyżeczce rozpuszczalnika kapać 3 krople olejku eterycznego, wymieszać. Powstałą mieszaninę wkrapla się do nosa - 2-3 krople 2-3 razy dziennie.
  3. Propolis. Jest to skuteczne narzędzie, ale może być stosowane tylko wtedy, gdy dziecko nie jest uczulone na produkty pszczele. Weź jedną łyżeczkę propolisu, dodaj 10 łyżeczek rafinowanego warzyw lub masła, rozpuść w łaźni wodnej, aż wszystkie składniki zostaną rozpuszczone. Po ochłodzeniu okazuje się, że maść, która smaruje każde nozdrze wacikiem. Możesz także zanurzyć bawełnianą turundę w jeszcze zamrożonej maści, a następnie schłodzić ją i ubić jamę nosową. Czas tamponady powinien przekraczać półtorej godziny.
  4. Olej z tui. Jedna z najpopularniejszych metod leczenia migdałków gardłowych u dzieci. Jest stosowany w stężeniu 15%. Olej Thuja kapie 2-5 kropli do każdego otworu nosowego trzy razy dziennie. Zaleca się, aby dzieci poniżej 3 lat rozcieńczały olej wodą.
  5. Glistnik Bulion przygotowuje się przez wylanie dwóch łyżek stołowych suchej mieszanki i dwóch szklanek wody i gotowanie przez 10-15 minut na małym ogniu. Powstały płyn jest chłodzony, filtrowany i używany do płukania nosa i gardła.
  6. Olej z rokitnika. 2-3 krople oleju do każdego otworu nosowego dwa razy na dobę. Przebieg leczenia trwa dwa tygodnie.
  7. Goździk Przygotowanie wywaru z dziesięciu pąków i pół szklanki wody. Gotować, nalegać 2 godziny, ostudzić i przefiltrować. Bulion goździkowy zaszczepił nos 3 krople do 4 razy dziennie. Leczenie migdałków u dzieci z goździkami zaleca dr Komarovsky.

Przebieg leczenia adenoidów w domu można uzupełnić preparatami ziołowymi stymulującymi układ odpornościowy, na przykład Echinacea. Ekstrakt z Echinacei można kupić w aptece, a sam możesz się przygotować. Aby to zrobić, 100 g surowca wlewa się 1 litr wrzącej wody, nalegać 2 godziny, a następnie filtrowane. Rosół jest przyjmowany doustnie, 50 ml trzy razy dziennie. Tego narzędzia nie można stosować w leczeniu dzieci poniżej 1 roku.

Wbrew powszechnemu przekonaniu nie należy podawać inhalacji gorącym powietrzem, parą z wrzących roztworów ziół leczniczych lub gotowanych ziemniaków.

Tradycyjna medycyna jest skuteczna tylko w początkowej fazie choroby. Jeśli tradycyjna medycyna nie przyniesie pożądanego efektu lub choroba jest już na drugim etapie, potrzebna jest farmakoterapia. Leczenie jest głównie lokalne. Według wskazań przepisywane są leki przeciwalergiczne (mogą zmniejszać obrzęk), leki przeciwzapalne i zwężające naczynia. Wraz z rozwojem zapalenia gruczołowego można przepisywać leki ogólnoustrojowe, w tym antybiotyki, leki przeciwgorączkowe.

Na etapie przewlekłego zapalenia leczenie domowe uzupełnia fizjoterapia. Zastosuj inhalację, terapię UHF, elektroforezę, promieniowanie UV. Wdychanie ciepłego powietrza lekami poprawia krążenie w tkankach i łagodzi obrzęk. UHF (prąd o ultrawysokiej częstotliwości) jest używany do ogrzania grubości tkanek i poprawy ich procesów metabolicznych. Za pomocą elektroforezy leki są dostarczane bezpośrednio do miejsca choroby. UFO promuje sanację błony śluzowej.

Oprócz terapii lekami domowymi i farmaceutycznymi, często przepisywane są ćwiczenia oddechowe, które bez skutków ubocznych pomagają przywrócić zdolność do nosa i wyeliminować niedotlenienie. Ćwiczenia oddechowe pozwalają na skuteczne leczenie dzieci w domu bez zabiegów chirurgicznych, ale muszą być wykonywane regularnie, codziennie, przez 3-4 tygodnie, a czasem dłużej. Gimnastyczny kompleks oddechowy jest zwykle zabierany przez lekarza, możesz użyć gotowego kompleksu ćwiczeń oddechowych Strelnikova, który został opracowany dla śpiewaków mających problemy z głosem, ale wykazał swoją skuteczność w przypadku innych chorób dróg oddechowych, w tym dzieci.

Na etapie przewlekłego zapalenia leczenie domowe uzupełnia fizjoterapia. Zastosuj inhalację, terapię UHF, elektroforezę, promieniowanie UV.

Ważne jest zwrócenie uwagi na mikroklimat w pomieszczeniu - temperatura powietrza powinna mieścić się w granicach 18-20 ° C, dbając o wilgotność w pomieszczeniu, która powinna osiągnąć 60-70% (suche powietrze przyczynia się do utrzymania procesów zapalnych). W niektórych przypadkach zaleca się stosowanie nawilżacza. Czyszczenie na mokro powinno być wykonywane regularnie. Morskie powietrze ma dobry efekt terapeutyczny.

Co nie jest zalecane w leczeniu adenoidów u dzieci?

Dzieci z migdałkami nie zaleca się przyjmowania gorących kąpieli, chodzenia do łaźni i generalnie przegrzewania ciała, zwłaszcza w przypadku zaostrzenia zapalenia gruczołu krokowego. Nie jest również konieczne używanie bardzo gorących i bardzo zimnych napojów, a także napojów i żywności, drażniących błonę śluzową (kwaśną, pikantną, pikantną). Hipotermia jest przeciwwskazana.

Wbrew powszechnemu przekonaniu nie należy podawać inhalacji gorącym powietrzem, parą z wrzących roztworów ziół leczniczych lub gotowanych ziemniaków. Pozwól tylko na ciepłą parę, do której używaj rozpylacza.

Miejscowe stosowanie roztworu alkoholu jodowego na błonę śluzową nosa i błony śluzowej nosa i gardła może być niebezpieczne.

Co powoduje rozwój migdałków gardłowych

Adenoidy są kompensacyjnym przerostem migdałka gardłowego, jego wzrostem w odpowiedzi na przewlekłe lub częste ostre zapalenie.

Ciało migdałowate to duża kumulacja tkanki limfatycznej w nosogardzieli, ubrana w kapsułę nabłonkową. Ta formacja chroni górne drogi oddechowe przed infekcją, więc pierwszy bierze cios. W warunkach niedostatecznie rozwiniętej odporności u dzieci migdałki nie zawsze radzą sobie z funkcją, często ulegają zapaleniu. Ciągła stymulacja (zapalenie zakaźne lub alergiczne) przyczynia się do zwiększenia objętości tkanki limfoidalnej. Ciało dzieci kompensuje więc niedobór czynnościowy migdałków, więc mówi o przerostie kompensacyjnym.

Możesz użyć gotowego kompleksu ćwiczeń oddechowych Strelnikova, który został opracowany dla śpiewaków mających problemy z głosem, ale wykazał się skutecznością w przypadku innych chorób dróg oddechowych, w tym dzieci.

Normalnie po odpowiedzi immunologicznej ciało migdałowate powraca do normalnej wielkości. Ale często w warunkach nadmiernej aktywności tkanina ulega wyczerpaniu i pozostaje przerośnięta.

Powinniśmy również podkreślić zapalenie zapalenia migdałków nosowo-gardłowych. Ten stan rozwija się szybciej niż migdałki, ale jest dobrze leczony lekami przeciwbakteryjnymi i przeciwzapalnymi. Lekarz różnicuje diagnozę różnicową, ale różnicę można także zaobserwować w postaci objawów ogólnoustrojowych - podwyższonej temperatury ciała, pogorszenia ogólnego stanu dziecka z zapaleniem gruczołu krokowego.

Jak rozpoznać migdałki u dziecka

Proces przerostu tkanek jest długi i trwa ponad miesiąc, więc trudno jest zauważyć adenoidy we wczesnych stadiach. Pierwsze objawy kliniczne pojawiają się, gdy migdałki zablokowały ponad jedną trzecią dróg oddechowych, czyli gdy hipertrofia osiągnęła drugi i trzeci stopień. Następnie występują następujące symptomy:

  • głośne chrapanie podczas oddychania;
  • chrapanie bez wyraźnego powodu (katar, przekrwienie błony śluzowej nosa, obrzęk);
  • bezdech senny (krótkie ustanie oddychania) we śnie, po którym następuje kilka głębokich odruchów oddechowych, dziecko dosłownie chwyta powietrze ustami we śnie;
  • zauważalne pogorszenie oddychania przez nos, dziecko oddycha przez usta, dlatego usta są stale rozchylone;
  • zmiana tonu głosu, który staje się mniej rezonansowy;
  • nos, dziecko mówi „w nosie”;
  • pogorszenie snu - pacjent nie może długo spać, budzi się kilka razy w nocy;
  • spadek aktywności fizycznej, szybka męczliwość, senność rano, pogorszenie wytrzymałości i właściwości fizyczne;
  • zaburzenia poznawcze - upośledzenie pamięci, wydłużony czas odpowiedzi na informacje sensoryczne, spadek aktywności umysłowej;
  • utrata słuchu, częste zapalenie ucha środkowego.
Dzieci z migdałkami nie zaleca się przyjmowania gorących kąpieli, chodzenia do łaźni i generalnie przegrzewania ciała, zwłaszcza w przypadku zaostrzenia zapalenia gruczołu krokowego.

Jeśli u dorosłych ta choroba powoduje głównie dyskomfort i tylko czasami występują komplikacje, u dzieci długo istniejące migdałki mogą prowadzić do nieodwracalnych konsekwencji. Przypadek jest w stanie niedotlenienia - niewystarczająca ilość tlenu z powodu braku oddychania przez nos. Ustalono, że w wyniku oddychania przez usta organizm traci około 20% tlenu. Najbardziej wrażliwy na hipoksję organ - mózg - cierpi z tego powodu. Aktywnie rozwija się u dzieci, więc zapotrzebowanie na tlen jest nawet większe niż u dorosłych. Najgroźniejsza długotrwała hipoksja u dzieci poniżej 5 lat może prowadzić do opóźnień rozwojowych, zarówno psychicznych, jak i fizycznych.

Ze względu na ciągłe oddychanie przez usta, zmienia się struktura czaszki twarzy, deformują się konchy nosowe, charakterystyczny „typ adenoidalny” twarzy jest uformowany z wydłużonym owalem i zmodyfikowaną formą ust. Dotyczy to również kształtu zębów i uzębienia, zgryzu i chrzęstnych elementów czaszki.

Ważne jest, aby zdiagnozować chorobę w odpowiednim czasie i aktywnie ją leczyć Im szybciej rozpocznie się leczenie, tym większe są szanse na powodzenie terapii zachowawczej i całkowite wyleczenie organizmu.

Wideo

Oferujemy do oglądania wideo na temat artykułu.

Pediatra mówi o możliwościach i metodach leczenia migdałków gardłowych u dzieci bez operacji

Adenoidy to wzrost migdałków gardłowych. Jest na samym początku gardła - w nosie. W zwykłym badaniu gardła dziecko go nie zobaczy. Aby zidentyfikować migdałki, należy skontaktować się ze specjalistą laryngologiem - lekarzem w celu uzyskania specjalnych procedur, które pomogą je ocenić.

Rodzice, którzy mają przed sobą diagnozę migdałków u dziecka, pierwszą rzeczą, która przychodzi na myśl, jest operacja. Ale nie rozpaczaj. W przypadkach, w których nie ma bezwzględnych wskazań do interwencji chirurgicznej (wymienionych poniżej), można zacząć od próby leczenia innymi zachowawczymi metodami. W tym artykule omówimy sposoby zmniejszenia liczby migdałków gardłowych u dziecka bez operacji.

W przypadku interwencji chirurgicznej nie ma potrzeby odkładania w następujących przypadkach:

  • jeśli dziecko nie może w pełni oddychać przez nos;
  • słaby sen u dziecka z powodu chrapania i problemów z oddychaniem. Zwłaszcza, gdy występuje duszność i najgorsze - bezdech krótkotrwały, czyli zatrzymanie oddechu;
  • kiedy dziecko zaczyna słabo słyszeć, a jego ucho środkowe bardzo często się zapala;
  • powtarzające się epizody zapalenia zatok przynosowych;
  • z tak zwaną „adenoidową” twarzą. Ale lepiej, oczywiście, nie poruszać tego tematu i nie podejmować działań, zanim pojawią się jakiekolwiek nieodwracalne zmiany w kościach czaszki;
  • przedłużone krwawienie z jamy nosowej.

Jeśli stany wymienione powyżej nie są jeszcze dostępne, należy spróbować leczyć migdałki gardłowe u dziecka bez operacji.

W odległej przeszłości, kiedy pojawiły się adenoidy, były one koniecznie usuwane. Dlatego dziadkowie mogą ci „doradzać”. Jednak w wyniku wielu badań udowodniono, że bez absolutnego świadectwa nie należy tego robić, ponieważ migdałek gardłowy pełni również ważną funkcję - udział w odporności.

W leczeniu adenoidów u dzieci stosowano leki miejscowo lub doustnie, fizjoterapię, a także środki ludowe. Możesz użyć tego wszystkiego w sposób złożony lub osobno.

Mycie nosa

Miejscowy wpływ na powiększony migdałek gardłowy jest bardziej skuteczny niż przyjmowanie leków. Osiąga się to poprzez płukanie jamy nosowej różnymi rozwiązaniami medycznymi (inna nazwa to „terapia nawadniająca”). Stosując tę ​​metodę, osiadające tam szkodliwe mikroorganizmy i wydzieliny śluzowe są usuwane z powierzchni błony śluzowej przerośniętego ciała migdałowatego. Zwykle przepisywany w monoterapii pierwszego stopnia migdałków gardłowych.

Co myć nos?

Roztwory soli

Możesz samodzielnie przygotować rozwiązanie do nawadniania jamy nosowej. Proporcje są następujące: 1 szklanka wody schłodzona do temperatury pokojowej i 1 łyżeczka soli zwyczajnej lub morskiej. Ale zaletą są gotowe leki farmaceutyczne. Ponieważ stężenie soli w nich jest bardzo dokładne, roztwór jest sterylny i zawsze gotowy do użycia. Te leki są znane wszystkim i są reprezentowane przez różne linie:

  • „Aqualore”,
  • Aquamaris,
  • „Fizjomer”,
  • „Marimer”,
  • „Humer”,
  • „Morze Otrivina”,
  • „Septo Aqua”,
  • „Salin”,
  • „Delfin”
  • roztwór soli (0,9% roztwór chlorku sodu).

Jak prawidłowo przepłukać jamę nosową?

  1. Głowę dziecka należy obrócić na bok.
  2. Wprowadzić końcówkę nebulizatora do górnego kanału nosowego (w stosunku do pozycji poziomej głowy), przepłukać jamę nosową roztworem i zasysać śluz specjalnym aspiratorem, jeśli dziecko jest małe. Jeśli okruch jest duży, pozwól mu wydmuchać własny nos.
  1. Powtórz to samo z drugim kanałem nosowym.
  2. Procedurę należy wykonywać 3-4 razy dziennie przez 7-10 dni w przypadku kilku kursów.

Gdy migdałki drugiego stopnia mogą być leczone innymi grupami leków. Przed użyciem następujących leków konieczne jest umycie jamy nosowej powyższą metodą.

Skurcz naczyń krwionośnych

W przypadku wyraźnego obrzęku migdałków laryngologicznych lekarz przepisuje preparaty zwężające naczynia. Najmniejsze są wytwarzane w postaci kropli o niskim stężeniu składnika zwężającego naczynia, a dla większej liczby dzieci, jako sprayów, procent substancji czynnej będzie wyższy. Te leki są również znane wszystkim: „Nazivin”, „Nazol”, „Xymelin”, „Otrivin” i wiele innych.

Leki hormonalne

Możliwe, że lekarz przepisze leki oparte na hormonach, zwłaszcza z towarzyszącymi alergiami. Częściej są to Avamis, Nasonex od 2 lat, Nazarel, Fliksonaze ​​od 4 lat i Nasobek od 6 lat.

Antyseptyki i antybiotyki

W przypadku zakażenia może rozwinąć się zapalenie powiększonego migdałka gardłowego, zapalenia gruczołowego. Przyczyną zapalenia mogą być zarówno wirusy, jak i bakterie. Następnie używają dodatkowych grup leków.

Antyseptyczny

  • „Miramistin”, „Octenisept”, „Chlorhexidine” - aerozole nosogardzieli;
  • „Albucid”, „Argolife”, „Protargol”, „Collargol” lub „Sialor” - krople do nosa.

Antybiotyki w formie sprayu w nosie

  • „Isofra”;
  • „Polydeks z fenylefryną”.

Środki ludowe do leczenia migdałków gardłowych

Z pomocą środków ludowych możesz również osiągnąć sukces.

  • Zakrapianie w nosie rokitnika, herbaty lub oleju eukaliptusowego. Mają naturalne działanie przeciwzapalne, antyseptyczne, przeciwbakteryjne i, do pewnego stopnia, zwężające naczynia. Przed użyciem butelki z lekiem ogrzewa się w dłoni i wkrapla do wcześniej przemytych kanałów nosowych. Stosuj 4 do 5 razy dziennie przez 10 do 15 dni.
  • Mycie jamy nosowej bulionami ziół leczniczych: matką i macochami, rumiankiem, dziurawcem, skrzypem lub skrzypem, rano i wieczorem, przez tydzień lub 10 dni. Z ich pomocą możesz wyeliminować zapalenie nosogardzieli. Zioła można zbierać i suszyć niezależnie, ale lepiej jest korzystać z gotowych opłat apteki.
  • Aloes ze względu na swój unikalny skład chemiczny ma działanie przeciwzapalne i przeciwbakteryjne. Ale działanie regenerujące jest najbardziej cenione - aloes łagodzi podrażnienia błony śluzowej nosa i gardła, które często występują w przypadku migdałków gardłowych. Wlej 2 do 3 kropli soku 3 razy dziennie, trwając od 2 tygodni do roku.
  • Oczywiście tradycyjna medycyna nie może obejść się bez produktów pszczelich. Istnieje wiele przepisów z ich użyciem.

Dodać 15 kropli 10% nalewki z propolisu i pół łyżeczki sody oczyszczonej do szklanki przegotowanej schłodzonej wody. Płukać gardło 3 razy dziennie przez 7 dni. To samo rozwiązanie można wykonać płucząc nos.

Ponadto użycie miodu wewnątrz ma działanie tonizujące na ciało dziecka. Dziecko o dobrej odporności będzie łatwiej radzić sobie z adenoidami.

Homeopatia dla adenoidów

Medycyna alternatywna jest również szeroko stosowana w leczeniu patologicznych procesów w nosogardzieli. Stosuje się go w połączeniu z tradycyjnymi preparatami o 1–2 stopniach roślinności gruczołowej.

Jednym z najważniejszych miejsc w leczeniu migdałków gardłowych u dzieci bez operacji jest olej tuja. Jest bogaty w substancje lecznicze, które zmniejszają stan zapalny i hamują dalszy wzrost migdałków gardłowych. Ponadto ma działanie przeciwbakteryjne, gojące i zwężające naczynia. Leki homeopatyczne na bazie olejku tujowego:

  • „Edas - 801” - krople w nosie;
  • „Tuya GF” - krople do nosa;
  • „Tui Nam” - krople i maść do układania w kanałach nosowych;
  • „Job - baby” („Barberry - comp”) - granulki do spożycia. Zawiera także owoce suszonego berberysu, łodygi zakwasu i jodu;
  • Euphorbium Compositum zawiera mieszaninę homeopatycznych składników aktywnych. Ma działanie przeciwzapalne, przeciwalergiczne, gojące i nawilżające. Dostępne w formie sprayu (dlatego dozwolone tylko od 4 lat);
  • „Limfomiozot” - połączony lek ziołowy. Oficjalne instrukcje dotyczące leku wskazują, że jego stosowanie jest możliwe od 18 lat. Jednak otorynolaryngolodzy dzieci często przepisują „Limfomiozot” i dzieci ze względu na ich wysoką skuteczność. Dostępne w kroplach do spożycia, a także w ampułkach z roztworem do podawania domięśniowego.

Ćwiczenia oddechowe

Jeśli dziecko często cierpi na przeziębienie i ma migdałki, to oprócz leczenia głównego konieczne jest rozpoczęcie ćwiczeń na drogi oddechowe. Regularne ćwiczenia przez 3 do 4 miesięcy pomagają poprawić przepływ krwi, poprawić napięcie mięśni gładkich w narządach oddechowych, wyeliminować przekrwienie zatok przynosowych i wyeliminować niedotlenienie, nasycając komórki organizmu tlenem.

Istnieje wiele ćwiczeń dla układu oddechowego. Jedną z najbardziej skutecznych jest gimnastyka według metody Butejki. Jest łatwy do wykonania zarówno dla dorosłych, jak i dzieci.

  • Zamknij prawe nozdrze dziecka. Poproś, aby powoli wziąć głęboki oddech, a następnie wydychać lewe nozdrze. Trzymaj usta dziecka zamknięte. Trzeba nauczyć go oddychać tylko nosem. Powtórz ćwiczenie z lewym nozdrzem.
  • Zamknij prawe nozdrze dziecka. Pozwól dziecku wziąć głęboki oddech lewą stroną i wstrzymać oddech na kilka sekund. W tym momencie zwalniasz prawą stronę i naciskasz lewe nozdrze. Niech twoje dziecko wydycha powoli.
  • Całkowicie trzymaj nos dziecka. Policz do dziesięciu i opróżnij nozdrza. Poproś dziecko, aby wzięło głęboki oddech i wydech 10 razy przez nos.
  • Zrób to samo, co w poprzednim ćwiczeniu, tylko wdech i wydech wykonuje się ustami.
  • Policz do 5 i poproś, aby dziecko wdychało nos. Ponownie policz do 5 i pozwól dziecku oddychać przez usta.

Wdychanie z adenoidami

Przy pomocy inhalacji różnych leków można opóźnić dalszy rozwój tkanki migdałków gardłowych.

  • Weź chusteczkę lub wacik, włóż na nią 2-3 krople olejku i odstaw na 10 minut do pokoju, w którym bawi się dziecko. Możesz użyć oleju tuji, jodły, eukaliptusa lub mięty.
  • Wypełnij wannę ciepłą wodą i wlej do niej 5-7 kropli oleju i pozwól dziecku oddychać oparami przez około 10 - 20 minut.
  • Podgrzej sól morską na patelni i włóż do niej 3 krople oleju. Konieczne jest szybkie wdychanie i powolny wydech przez 5 minut. Ten rodzaj inhalacji jest skuteczny przeciwko przeziębieniu, ponieważ ma efekt suszenia.
  • W przypadku ciężkiego stanu zapalnego lekarz może przepisać inhalację roztworem soli fizjologicznej, lekiem Pulmicort na hormon i antybiotykiem Fluimucil - antybiotykiem IT przez nebulizator w celu złagodzenia obrzęku.

Fizjoterapia

Obejmuje wiele skutecznych metod, które mają korzystny wpływ na powiększony migdałek gardłowy i jest stosowany jako dodatek do głównej terapii lekowej.

Elektroforeza to wykorzystanie impulsów elektrycznych do dostarczania leków do migdałków gardłowych, takich jak jodek potasu, azotan srebra, nowokaina i prednizon.

Często promieniowanie ultrafioletowe jest stosowane do leczenia migdałków gardłowych u dzieci. Jego główne efekty to: wysuszenie błony śluzowej nosa, eliminacja obrzęku, zniszczenie patogenów. Napromienianie odbywa się donosowo.

Terapia ultra-wysokiej częstotliwości jest przeprowadzana zewnętrznie. Specjalne płytki są nakładane na boczne powierzchnie szyi i pod kątem dolnej szczęki. Zabieg hamuje dalszy rozwój zapalenia migdałków gardłowych, łagodzi ból i przyczynia się do wzmocnienia odporności miejscowej.

Laseroterapia jest najskuteczniejszą metodą fizjoterapii. Adenoidy są przetwarzane przez hel - neonowy laser za pomocą światłowodu wprowadzonego do jamy nosowej. Sam zabieg jest bezbolesny, ale wymaga całkowitego unieruchomienia pacjenta. Terapia laserowa ma działanie biostymulujące na migdałki gardłowe.

Wnioski

Istnieje wiele różnych sposobów na zmniejszenie powiększonych migdałków bez konieczności operacji. Ale nie wszystkie metody mogą pasować do Twojego dziecka. Najczęściej pozytywne wyniki można osiągnąć dzięki terminowej diagnozie i rozpoczęciu złożonego leczenia. Adenoidy 1 i 2 stopnie są łatwe do leczenia. Przy 3 stopniach wegetacji najprawdopodobniej musisz usunąć migdałki. W każdym przypadku lekarz powinien zająć się diagnozą i leczeniem. Tylko specjalista wybierze skuteczną i bezpieczną terapię, która pomoże Twojemu dziecku.

Zapalenie gruczołowe: przyczyny, objawy, diagnoza, sposób leczenia

Zapalenie gruczołowe - zapalenie niesparowanego migdałka, znajdującego się na zakręcie między górną i tylną ścianą nosogardzieli. Wzrost migdałków nosowo-gardłowych w rozmiarach bez objawów zapalenia nazywany jest po prostu adenoidami.

Migdałki (gruczoły) - wyspy skoncentrowanej podnabłonkowej tkanki limfoidalnej. W postaci guzków wystają do światła jamy ustnej i nosogardzieli. Ich główną rolą jest bariera na granicy między agresywnymi czynnikami (patogenami) otaczającego świata a wewnętrznym środowiskiem ciała.

Migdałek nosowo-gardłowy jest niesparowanym organem, który wraz z innymi (językowo i parowo kanalikowo i podniebiennie) wchodzi do gardłowego pierścienia limfatycznego.

Ważną różnicą w stosunku do innych migdałków jest pokrycie wielorzędowego cylindrycznego nabłonka rzęskowego zdolnego do wytwarzania śluzu.

W normalnym, fizjologicznym stanie, bez dodatkowych urządzeń optycznych, to ciało migdałowate nie może być brane pod uwagę.

Statystyki

Zapalenie gruczołowe nazywane jest chorobami wieku dziecięcego, ponieważ najczęstszy przedział wiekowy chorych to 3-15 lat. W pojedynczych przypadkach rozpoznanie zapalenia gruczołowego stwierdza się zarówno w wieku bardziej dojrzałym, jak i wczesnym (do klatki piersiowej). Częstość występowania choroby wynosi średnio 3,5-8% populacji dzieci w przybliżeniu równej liczbie zmian, zarówno chłopców, jak i dziewcząt.

Zapalenie gruczołu krokowego u dorosłych jest zwykle wynikiem nieleczonego zapalenia migdałków nosowo-gardłowych w dzieciństwie. W przypadkach, w których objawy tej choroby rozwijają się u dorosłego po raz pierwszy, należy najpierw wykluczyć zmiany nowotworowe w nosogardzieli, niezwłocznie kontaktując się ze specjalistą.

Klasyfikacja zapalenia gruczołowego

W zależności od długości choroby:

  1. Ostre zapalenie gruczołowe. Towarzyszy i jest jednym z wielu przejawów innych ostrych chorób układu oddechowego pochodzenia wirusowego i bakteryjnego i jest ograniczony do około 5-7 dni. Charakteryzuje się głównie objawami zaćmy w obszarze retro-nosowym na tle epizodów wzrostu temperatury do 39ºС.
  2. Podostre zapalenie gruczołu krokowego. Jest częściej obserwowany u dzieci z już przerośniętymi migdałkami. Dotkniętych jest kilka grup migdałków pierścienia gardłowego. Czas trwania objawów zapalnych wynosi średnio około trzech tygodni. Jakiś czas po wyzdrowieniu dziecko może powrócić do wieczornego wzrostu temperatury ciała do poziomu podgorączkowego (37-38 ° C).
  3. Przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego. Czas trwania choroby od sześciu miesięcy i więcej. Do klasycznych objawów zapalenia gruczołu krokowego należą objawy uszkodzenia sąsiednich narządów (zapalenie ucha), zapalenie zatok powietrznych (zapalenie zatok, zapalenie zatok czołowych, zapalenie sitowe, zapalenie klinowe) oraz zakażenia dróg oddechowych (zapalenie krtani, zapalenie tchawicy, zapalenie oskrzeli).

Kliniczne i morfologiczne typy przewlekłego zapalenia migdałków nosowo-gardłowych są następujące:

  • Nieżytowe zapalenie gruczołu krokowego;
  • Wysiękowe surowicze zapalenie gruczołu krokowego;
  • Ropne zapalenie gruczołowe.

Odrębną jednostkę kliniczną i morfologiczną należy uważać za alergiczne zapalenie gruczołowe, które rozwija się w połączeniu z innymi objawami zwiększonej wrażliwości organizmu na każdy alergen. Z reguły ogranicza się do objawów nieżytowych w postaci alergicznego nieżytu nosa (nieżytu nosa).

W zależności od nasilenia objawów klinicznych, częstość występowania sąsiednich struktur anatomicznych i stan pacjenta są podzielone przez następujące typy zapalenia gruczołowego:

  1. Powierzchowne;
  2. Subkompensowane;
  3. Kompensowane;
  4. Zdekompensowany.

W badaniu, w zależności od wielkości migdałka nosowo-gardłowego i ciężkości oddychania przez nos, otolaryngolodzy rozróżniają cztery stopnie zapalenia gruczołowego.

1 stopień - przerośnięty migdałek pokrywa 1/3 części kostnej przegrody nosowej (vomer) lub całkowitą wysokość przewodów nosowych.

Stopień 2 - ciało migdałowate przykrywa do 1/2 kościstej części przegrody nosowej.

Stopień 3 - ciało migdałowate zamyka vomer o 2/3 na całej swojej długości.

Stopień 4 - przewody nosowe (choany) są prawie całkowicie pokryte przez przyrosty migdałków, uniemożliwiając oddychanie przez nos.

Przyczyny i czynniki predysponujące

Główne powody to:

  • Niski status immunologiczny dziecka, który prowadzi do: odrzucenia karmienia piersią, niedożywienia, mającego głównie charakter węglowodanowy, w innych przypadkach niedobór witaminy D z objawami klinicznymi w postaci krzywicy.
  • Skłonność dziecka do skazy typu wysiękowego i alergii.
  • Częste przechłodzenie.
  • Czynniki środowiskowe (przemysłowe zanieczyszczenie powietrza, gorące niewentylowane obszary z suchym pyłem).
  • Przewlekły nieżyt nosa i choroby zapalne innych narządów górnych dróg oddechowych.

Objawy zapalenia gruczołowego

  1. Katar Objawia się płynnymi wydzielinami z nosa, śluzowym i ropnym charakterem.
  2. Utrudnianie oddychania przez nos. Może kontaktować się z pacjentami z katarem, jednak może wystąpić bez patologicznego wydzielania z nosa. U niemowląt ten objaw objawia się powolnym ssaniem piersi, a nawet całkowitą odmową jedzenia. U starszych dzieci, z trudnościami w oddychaniu przez nos, głos się zmienia. Staje się nosowy, gdy większość spółgłosek w mowie dziecka jest słyszana jako litery „l”, „d”, „b”. Jednocześnie usta dzieci pozostają stale otwarte. Z tego powodu fałdy nosowo-wargowe są wygładzone, a twarz nabiera apatycznego wyglądu. W przewlekłym przebiegu zapalenia gruczołu krokowego w takich przypadkach dochodzi do powstawania szkieletu twarzy:
    1. twarde podniebienie jest zwężone, z wysoką lokalizacją;
    2. górna szczęka zmienia swój kształt, a ugryzienie jest przerwane z powodu wysunięcia siekaczy do przodu, jak u królika.

    Prowadzi to do ciągłego naruszania wymowy dźwięków (artykulacji) w przyszłości.

  3. Bolesne odczucia w głębokich częściach nosa. Ich charakter i intensywność są inne: od łagodnego drapania i łaskotania, po intensywne bóle ucisku, które zmieniają się w uczucie bólu głowy bez wyraźnej lokalizacji źródła. Ból nosa zwiększa się wraz z ruchami połykania.
  4. Kaszel Kaszel z zapaleniem gruczołowym występuje częściej w nocy lub rano i ma charakter napadowy. Prowokuje go dławiący śluz i ropa, którego odpływ przez kanały nosowe jest trudny.
  5. Chrapanie, głośny świszczący oddech podczas snu. Sen w takich przypadkach staje się powierzchowny, niespokojny, któremu towarzyszą straszne sny. Ten objaw zapalenia gruczołu krokowego zaczyna się pojawiać już przy migdałkach pierwszego stopnia, gdy nawet w stanie czuwania nie ma wyraźnych objawów zaburzeń oddychania przez nos.
  6. Zwiększona temperatura ciała. Najbardziej charakterystyczne dla ostrego zapalenia gruczołu krokowego, w którym występuje nagle pośród „całkowitego samopoczucia”, wzrastając do 39 ° C i wyżej, któremu towarzyszą objawy ciężkiego ogólnego zatrucia (osłabienie, ból głowy, brak apetytu, nudności itp.). W przypadku podostrego i przewlekłego zapalenia migdałków nosowo-gardłowych temperatura rośnie powoli, w porównaniu z innymi lokalnymi objawami zapalenia gruczołu krokowego.
  7. Zmniejszony ból słuchu i uszu. Pojawia się, gdy zapalenie rozprzestrzenia się na migdałki jajowodów.
  8. Powiększenie i tkliwość węzłów chłonnych podżuchwowych i szyjnych, które zaczynają dotykać w postaci kul toczących się pod skórą.
  9. Zmiany w zachowaniu. Dziecko, zwłaszcza w przewlekłym zapaleniu gruczołu krokowego, staje się ospałe, obojętne. Jego wydajność w szkole jest znacznie zmniejszona z powodu zwiększonego zmęczenia i zmniejszonej uwagi. Zaczyna się opóźniać w rozwoju umysłowym i fizycznym od rówieśników.
  10. Defekt rozwoju podstawy kości klatki piersiowej. Rozwija się u dzieci z przewlekłym zapaleniem gruczołu krokowego i jest spowodowana zmianami w objętości wdechowej i wydechowej. Nosi nazwę „pierś z kurczaka” (klatka piersiowa ściśnięta bocznie, z mostkiem wystającym do przodu na wspólnej powierzchni przedniej ściany typu „kil”).

Diagnoza, oprócz wymienionych skarg, jest potwierdzona badaniem gardła za pomocą specjalnych luster. Ponadto lekarz może wykorzystać badanie palca nosogardzieli w celu określenia nasilenia zapalenia gruczołowego.

Istnieją pewne trudności w rozpoznaniu tej choroby, gdy pojawia się ona w okresie niemowlęcym dziecka, z tego powodu, że na pierwszy plan wysuwają się objawy ciężkiego zatrucia, wysoka gorączka, które przypisuje się jego odmowie jedzenia. W tym przypadku powiększone węzły chłonne szyi i okolice podżuchwowe pomagają skierować poszukiwania diagnostyczne na właściwą ścieżkę. Wiek ten charakteryzuje się przejściem choroby do postaci przewlekłej z częstymi nawrotami (zaostrzeniami).

W podeszłym wieku zapalenie gruczołowe musi różnicować się z chorobami takimi jak:

  • Polip Hoanala;
  • Młodzieńczy naczyniakowłókniak;
  • Wrodzone wady rozwoju (niewydolność nosowo-gardłowa, skrzywienie przegrody nosowej, przerost małżowiny nosowej);
  • Procesy bliznowate po operacji narządów górnych dróg oddechowych;
  • Choroby nowotworowe tkanek limfoidalnych.

Leczenie zapalenia gruczolaka

Jak zaleca dr Komarovsky, leczenie zapalenia gruczołu krokowego u dzieci powinno rozpocząć się, gdy pojawią się lub podejrzewa się pierwsze objawy choroby.

Wynika to przede wszystkim z ryzyka powikłań w sercu i nerkach, gdy choroba przechodzi od ostrej do przewlekłej.

Leczenie zapalenia adenoidów 1 i 2 stopni jest ograniczone metodami zachowawczymi.

Ma na celu usunięcie obrzęku tkanki limfatycznej, zmniejszenie wrażliwości na alergeny, zwalczanie patologicznej mikroflory (wirusów i mikrobów), poprawę stanu odporności.

Osiąga się to poprzez szereg działań.

  1. Klimatoterapia. Letnie wakacje dziecka na Krymie i na wybrzeżu Morza Czarnego na Kaukazie mają korzystny wpływ na jego powrót do zdrowia po zapaleniu gruczołowym, a także mają wyraźny efekt zapobiegawczy, zapobiegając występowaniu tej choroby.
  2. Akceptacja leków przeciwhistaminowych (Suprastin, Pipolfen itp.) I glukonianu wapnia.
  3. Leki przeciwzapalne (aspiryna, Ibuklin, Paracetamol itp.).
  4. Antybiotyki. Mianowany z wysiękowym, surowiczym i ropnym zapaleniem gruczołowym z ciężkimi objawami zatrucia, a także z zaostrzeniem przewlekłego zapalenia gruczołu krokowego, z uwzględnieniem domniemanego patogenu.
  5. Miejscowe działanie na migdałki gardłowe:
    1. Krople zwężające naczynia (Naphazolin, Xylin); środki antyseptyczne (Protargol, Bioparox itp.);
    2. Inhalacja przy użyciu wymienionych funduszy;
    3. Pompowanie śluzu (u niemowląt);
    4. Fizykoterapia (terapia kwarcowa i laserowa lokalnie na migdałkach, elektroforeza i diametry z użyciem leków na regionalne węzły chłonne).
  6. Kompleksy multiwitaminowe i zapobieganie krzywicy.
  7. Dobre odżywianie z wystarczającym stosunkiem białko-węglowodany. W przypadku alergicznego zapalenia gruczołu krokowego i skłonności do skazy konieczne jest usunięcie pokarmów, które mogą wywołać tę reakcję z diety dziecka: owoce cytrusowe, orzechy, truskawki, kakao i owoce morza.

Środki ludowe stosowane w leczeniu zapalenia gruczołu krokowego ograniczają się do dodawania ziół o działaniu przeciwbakteryjnym (rumianek, szałwia) do inhalacji.

Ponadto profilaktycznie stosuje się płukanie nosa roztworem soli fizjologicznej (1 łyżka soli na 1 litr wody) i mokre okłady na gardło przy użyciu zimnej wody.

Wcześniej powszechnie stosowano tzw. „Ajerkoniak” w celu złagodzenia oddychania i łagodzenia procesów zapalnych, które składały się z podgrzanego mleka (0,5 l), miodu (1 łyżeczka), surowego jaja i masła. Ten dobrze wymieszany koktajl w gorącej formie w małych łykach był pijany w ciągu dnia. Jednak jego skuteczność jest kontrowersyjna i uzasadniona jedynie jako lokalny efekt termiczny na nosogardziel podczas okresu zdrowienia.

Leczenie chirurgiczne zapalenia gruczołowego (adenoidektomii) stosuje się do przerostu migdałków gardłowych o 2 stopnie i powyżej.

Operacja polega na mechanicznym usunięciu powiększonego gruczołu i jego wzrostu za pomocą specjalnego adenotomu Beckmanna, który ma różne rozmiary w zależności od wieku pacjenta.

Interwencję przeprowadza się zarówno za pomocą znieczulenia miejscowego, jak i podczas znieczulenia ogólnego.

Godzinę lub dwie po adenoidektomii pacjent może zostać wypisany z centrum medycznego.

Pierwsze pięć dni po operacji zaleca się przyjmowanie schłodzonej płynnej żywności, dozwolone są lody. W kolejnych dniach limity temperatury zostaną usunięte.

Wskazania do zabiegu:

  • Ciężkie oddychanie przez nos;
  • Początkowa deformacja szkieletu twarzy i klatki piersiowej;
  • Upośledzenie słuchu z powodu przerostu migdałka nosowo-gardłowego;
  • Dostępne przewlekłe choroby zapalne innych narządów górnych dróg oddechowych.

Bezwzględne przeciwwskazania do zabiegu:

  1. Zaburzenia układu krzepnięcia krwi;
  2. Młodzieńczy naczyniakowłókniak;
  3. Choroby nowotworowe krwi;
  4. Choroba serca z wyraźnymi objawami niewydolności krążenia.

Względne przeciwwskazania do adenoidektomii:

  • Ostre choroby zakaźne u dziecka;
  • Choroby skóry twarzy;
  • Niekorzystna sytuacja epidemiczna (epidemia grypy, przypadki odry w zespole dziecięcym na krótko przed planowaną operacją).

W takich przypadkach operacja jest wykonywana po pewnym czasie (1-2 miesiące), po wyeliminowaniu czynników ryzyka.

Najkorzystniejszym wiekiem na usunięcie gruczolaka jest okres 5-7 lat.