Adenoidy 2 stopnie u dzieci: leczenie, przyczyny, objawy

Adenoidy stopnia 2 u dzieci mają wyraźne objawy. Ponieważ pierwszy etap choroby nie ma praktycznie żadnych objawów zewnętrznych (może być wykryty przez otolaryngologa podczas badania), choroba jest zwykle wykrywana, gdy przyrosty gruczołowe osiągnęły następny etap.

Roślinność gruczołowa występuje zwykle u dzieci w wieku około 2 lat, a zwiększone ryzyko ich wystąpienia utrzymuje się do 8 lat. Jest to przewlekle występująca choroba, która praktycznie nie przejawia się na początkowym etapie rozwoju, a na późnym etapie powoduje znaczny dyskomfort i może powodować poważne komplikacje, w tym nieodwracalne. Dlatego rodzice dzieci z migdałkami drugiego stopnia najczęściej szukają pomocy medycznej.

Dlaczego powstają migdałki

Adenoidy są znacznie powiększonymi migdałkami w nosogardzieli. Migdałki to duże węzły tkanki limfoidalnej, obwodowego organu układu odpornościowego, w których zachodzi wzrost i proliferacja komórek zapewniających odporność, czyli obronę organizmu. Migdałki nosowo-gardłowe - pierwsza bariera dla zakażenia, wdychana powietrzem. Osłabiona odporność, częste stany zapalne, alergie i nadwrażliwość prowadzą do znacznego wzrostu tkanki limfoidalnej. Następnie mówią o kompensacyjnym przerostu migdałków.

Inną przyczyną powiększenia migdałków jest zapalenie - zapalenie gruczołu krokowego. Stan ten różni się od zwykłych adenoidów obecnością odpowiedzi ogólnoustrojowej organizmu, wzrostem temperatury, zmniejszeniem oporności, zaangażowaniem przewodów nosowych i gardła w procesie zapalnym. Ta patologia wymaga leczenia lekami przeciwzapalnymi, ale sama terapia, przy odpowiednim podejściu, zajmuje znacznie mniej czasu niż leczenie uporczywego przerostu.

Gdy migdałki rosną tak bardzo, że pokrywają więcej niż połowę światła dróg oddechowych, pojawiają się pierwsze objawy kliniczne. Na zdjęciu adenoidy 2 stopni u dzieci wypełniają od 1/3 do 2/3 światła przewodów nosowych.

Objawy migdałków gardłowych

Obraz kliniczny zależy od stopnia adenoidów, są trzy z nich:

1. Roślinność pokrywa około 1/3 objętości (niesparowane kości tylnej części nosa). Objawy kliniczne na tym etapie choroby są rzadkie lub nie występują wcale. Charakteryzuje się częstymi chorobami górnych dróg oddechowych, chrapanie jest możliwe w nocy, głośne oddychanie. Objawy są zauważalne głównie w pozycji leżącej. Drogi oddechowe są zapisane.
2. Adenoidy nakładają się na więcej niż połowę vomeru, około 2/3. Rzadkie chrapanie w nocy ustępuje miejsca ciągłemu chrapaniu, podczas ćwiczeń oddycha głośno, pojawia się wąchanie. Dziecko często cierpi na ostre infekcje dróg oddechowych, katar. Wypełnienie nosa może stać się prawie stałe. Ich bieg w dół gardła powoduje odruchowy kaszel.
3. Adenoidy prawie całkowicie pokrywają się ze światłem dróg oddechowych, brak jest oddychania przez nos, pacjent jest prawie cały czas zmuszony do oddychania przez usta. Zmiana barwy głosu - jest nosa. Brak oddychania przez nos prowadzi do chronicznego niedotlenienia mózgu, co wpływa na zachowanie dziecka i może powodować opóźnienie umysłowe i fizyczne. Pacjent jest podatny na infekcje dróg oddechowych, a także zapalenie ucha środkowego i zapalenie ucha środkowego, słuch może ulec pogorszeniu.

Długotrwałe niedotlenienie jest bardzo niebezpieczne w młodym wieku. Układ nerwowy dziecka aktywnie rozwija się i komplikuje, wymagając jednocześnie dużej ilości tlenu. Gdy mózg go nie otrzymuje, rozwój zwalnia - dziecko uczy się gorzej, cierpi na deficyt uwagi, słabo się koncentruje i słabo pamięta. Przewlekła hipoksja po 3 latach i mniej jest obarczona nieodwracalnymi konsekwencjami.

Kiedy dziecko jest zmuszone do ciągłego utrzymywania otwartych ust (dorośli twierdzą, że „nos jest zatkany”), powstaje tzw. Twarz adenoidalna, która charakteryzuje się stale otwartymi ustami, zmianami w strukturze chrząstki i nosa, wydłużaniem żuchwy i zgryzem patologicznym.

Jak widać, 2 stopnie adenoidów ma charakter pośredni. Jest to okres, w którym leczenie powinno być tak aktywne, jak to możliwe.

Diagnoza adenoidów 2 stopnie

Obecność przyrostów gruczolakowatych jest określona metodą rinoskopii. Z reguły wystarcza to do określenia stopnia wzrostu. Jednak w niektórych przypadkach konieczne jest wyjaśnienie diagnozy, w tym celu przeprowadza się:

• Badanie endoskopowe jest metodą pozwalającą na najdokładniejszą wizualizację migdałków i otaczających tkanek. Endoskop łatwo przenika do każdej wnęki, co pozwala również na ujawnienie patologii rur słuchowych, jeśli takie istnieją;
• radiografia - rzadko stosowana, może dostarczyć dodatkowych informacji na temat stopnia niedrożności dróg oddechowych.

Jak leczyć adenoidy 2 stopnie u dziecka

Co jeśli dziecko ma migdałki drugiego stopnia? Czy operacja jest konieczna? Większość specjalistów, w tym słynny dr Komarowski, zgadza się, że chirurgiczne usunięcie przyrostów gruczołowych jest potrzebne tylko wtedy, gdy leczenie zachowawcze przestaje działać. Tymczasem, na etapach 1 i 2, terapia zachowawcza, według ekspertów, zapewnia dobry efekt, pozwalając na wykonywanie bez operacji.

Gdy migdałki rosną tak bardzo, że pokrywają więcej niż połowę światła dróg oddechowych, pojawiają się pierwsze objawy kliniczne.

Leczenie powinno być kompleksowe, to znaczy obejmować zarówno terapię patogenetyczną (mającą na celu wyeliminowanie przyczyny patologii), jak i objawową (mającą na celu wyeliminowanie objawów klinicznych).

Poza zapaleniem gruczołowym, tj. Aktywnym procesem zapalnym, stosuje się głównie leczenie miejscowe. Wyjątkiem są przypadki, w których migdałki wywołane są przez alergie, wtedy konieczne jest spożycie leków przeciwhistaminowych.

W schemacie leczenia adenoidów 2 stopni u dzieci główne miejsce zajmuje mycie soli. Pozwala to na ewakuację zawartości nosa, wysycha, działa przeciwbakteryjnie. Farmaceutyczne roztwory soli (sól fizjologiczna) nadają się do mycia, spraye z wodą morską, domowy roztwór soli ma taką samą wydajność, którą przygotowuje się przez rozpuszczenie ½ łyżeczki soli w szklance przegotowanej wody schłodzonej do temperatury pokojowej.

Do mycia można użyć środków ludowych w postaci wywarów z roślin leczniczych o działaniu antyseptycznym (kora dębu, ziele dziurawca, anyż, liście malin itp.). Jednak do ich stosowania należy podchodzić ostrożnie, ponieważ w przeciwieństwie do soli fizjologicznej mogą powodować reakcję alergiczną.

Oprócz regularnych prań można podawać leki zwężające naczynia lub przeciwzapalne krople do nosa. Czasami zaleca się kopanie leku do nosa z olejku tujowego.

Ważnym składnikiem leczenia migdałków jest fizjoterapia - terapia UV, UHF, elektroforeza terapeutyczna, zwiedzanie sali solnej, inhalacja lekami.

W około połowie przypadków adenoidy 2 stopnie pozostają nieleczone na tym etapie i stopniowo przechodzą do 3, gdy operacja staje się konieczna.

Dobry efekt terapeutyczny zapewnia ćwiczenia oddechowe. Pomaga zmniejszyć obrzęki, przywraca oddychanie przez nos, a przy regularnej konserwacji (kilka miesięcy), zwłaszcza w połączeniu z myciem solnym, może prowadzić do inwolucji roślin w gruczolaku. Zaletą tej metody jest brak przeciwwskazań i jakiegokolwiek obciążenia lekiem na organizm.

Systemiczne leki przeciwzapalne i przeciwbakteryjne są przepisywane w leczeniu zapalenia gruczołu krokowego. Należy rozumieć, że adenoidy 2-3 stopni, leki te nie leczą, ale tylko eliminują proces zapalny i nie mogą zastąpić terapii miejscowej.

Kiedy operacja jest konieczna

Adenotomia - usunięcie migdałków przy pomocy zabiegu chirurgicznego, wykonywane z powodów medycznych i wyjątkowej nieskuteczności leczenia zachowawczego. W około połowie przypadków adenoidy 2 stopnie pozostają nieleczone na tym etapie i stopniowo przechodzą do 3, gdy operacja staje się konieczna. Wskazania do zabiegu to bezdech senny (czasowe zaprzestanie oddychania podczas snu), długotrwałe niedotlenienie mózgu, całkowite zatkanie dróg nosowych, uporczywe choroby zakaźne dróg oddechowych, powstawanie twarzy typu adenoid.

Usunięcie migdałków to prosta i szybka operacja, która trwa nie dłużej niż 15 minut. Zwykle wykonuje się ją w znieczuleniu miejscowym (jeśli wskazane, można zastosować znieczulenie ogólne). Okres rehabilitacji jest krótki, trwa około tygodnia. W nowoczesnej wersji interwencja przeprowadzana jest pod obserwacją endoskopową, co znacznie zwiększa jej skuteczność (mniejsze ryzyko nawrotu) i zmniejsza prawdopodobieństwo powikłań pooperacyjnych.

Dobry efekt terapeutyczny zapewnia ćwiczenia oddechowe. Pomaga zmniejszyć obrzęki, przywraca oddychanie przez nos, a przy regularnym prowadzeniu może prowadzić do inwolucji wegetacji gruczołowatych.

Nowa, bardziej wydajna i bezpieczniejsza metoda polega na usuwaniu migdałków laserowych. Bezbolesna procedura zapewnia całkowite usunięcie migdałków, minimalną utratę krwi i absolutną sterylność.

Wideo

Oferujemy do oglądania wideo na temat artykułu.

Jak leczyć adenoidy 2 stopnie u dziecka

Ciągłe naruszanie oddychania przez nos u dziecka może wskazywać nie tylko na zapalenie i obrzęk błony śluzowej nosa. W dzieciństwie, a to właśnie wynika z osobliwości struktury w tym okresie, często obserwuje się proliferację migdałków nosowo-gardłowych, co pokrywa się z przesłaniem jamy nosowej i gardła.

Definicja choroby

Migdał nosowo-gardłowy zlokalizowany w sklepieniu gardła, wraz z innymi składnikami pierścienia gardłowego limfadenoidalnego (migdałkami podniebiennymi, jajowodowymi i językowymi), pełni szczególnie ważną funkcję ochronną w organizmie.

Powierzchnia błony śluzowej składa się z tkanki limfatycznej, której komórki są w stanie zwalczać wszelkie infekcje, zarówno z zewnętrzną ekspozycją, jak iz objawami zapalenia wewnątrz ciała. Gdy układ odpornościowy jest słaby, a komórki nie są w stanie poradzić sobie z zapaleniem, migdałki rosną. Ciało stara się zrekompensować brak odporności, zwiększając liczbę komórek ochronnych. Jednak najczęściej prowadzi to do sytuacji odwrotnej.

Rozszerzający się migdałek gardłowy pokrywa się z nosem i gardłem, naruszając tym samym oddychanie przez nos. Ale to powierzchnia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych - błona śluzowa - główna bariera ochronna na drodze penetracji i rozprzestrzeniania się infekcji.

Zapalenie gruczołu krokowego jest chorobą głównie dziecięcą, a poziom odporności dziecka zależy od wyniku jego leczenia. Wyłączając oddychanie przez nos, adenoidy powodują, że dziecko oddycha przez usta, co przyczynia się do szybkiego przenikania zimnego powietrza do narządów oddechowych i podatności na częste przeziębienia.

Przyczyny

W celu skutecznego leczenia adenotomii prawidłowa diagnoza jest bardzo ważna. I tu na pierwszym miejscu znajduje się identyfikacja prawdziwej przyczyny choroby. Faktem jest, że zapalenie gruczołowe jest zapaleniem migdałków gardłowych. Ale często mylona jest z przerostową proliferacją migdałków, które można leczyć tylko chirurgicznie.

Najczęstsze zapalenie gruczołu krokowego występuje u dzieci w wieku od 3 do 7 lat, co jest związane z cechami anatomicznymi struktury. Czasami z wiekiem ta patologia znika. Jednakże, jeśli stan zapalny został zidentyfikowany, opóźnienie procesu może prowadzić do nieodwracalnych zmian bez odpowiedniego leczenia.

Następujące przyczyny przyczyniają się do rozwoju zapalenia migdałków:

• Nawracające przeziębienia górnych dróg oddechowych;
• Infekcje wirusowe (grypa, odra, szkarłatna);
• Narażenie na zakurzone lub zanieczyszczone powietrze;
• Niska odporność.

Osłabienie bariery ochronnej w organizmie (odporność) występuje podczas karmienia piersią, niezdrowej diety (słodka i chemiczna żywność), braku niezbędnych szczepień.

Przerost migdałków obserwuje się zwykle, gdy:

• Predyspozycje dziedziczne;
• Patologia podczas ciąży i porodu.

W związku z tym pierwszy trymestr ciąży, kiedy płód nie jest jeszcze chroniony przez łożysko, jest bardzo ważny, a każdy wpływ infekcji wirusowej (bakteryjnej), jak również podawanie silnych leków, może prowadzić do pojawienia się różnych patologii w rozwoju dziecka. Jak leczyć przeziębienia i grypę podczas ciąży, przeczytaj tutaj.

Szczególne znaczenie w identyfikowaniu przyczyn zapalenia gruczołu krokowego ma obecność czynnika alergizującego, który może być również dziedziczny lub nabytego. W tym przypadku, w przypadku złożonej terapii zachowawczej, stosowanie leków przeciwhistaminowych jest obowiązkowe.

Objawy

Oznaką wzrostu migdałków gardłowych jest zawsze naruszenie oddychania przez nos. W zależności od wielkości powiększonych migdałków występują 3 stopnie choroby:

• 1 stopień - adenoidy pokrywają światło nosogardzieli o 1/3. Ta przestrzeń pozwala normalnie oddychać w ciągu dnia, ale w nocy, z powodu napływu krwi żylnej, migdałki puchną i dziecko oddycha przez usta;
• 2 stopnie - przestrzeń gardłowa jest pokryta od połowy do 2/3 wielkości, co powoduje całkowity brak oddychania przez nos;
• 3 stopnie - całkowite nakładanie się komunikacji jamy nosowej z gardłem.

Pierwszy stopień nie jest szczególnie niebezpieczny w przypadku właściwego i terminowego leczenia. Zawsze jednak istnieje szansa na przejście do następnego etapu, a są to już poważne problemy zdrowotne:

• Chrapanie w nocy;
• Przewlekły katar, nawracające przeziębienia;
• Zmniejszenie słuchu, co może spowodować utratę słuchu;
• Obraźliwa, niezrozumiała mowa;
• Zaburzenia snu;
• Poranny suchy kaszel;
• Ból w gardle;
• Senność i senność, drażliwość.

Dopóki choroba jest w drugim etapie i jest spowodowana częstymi przeziębieniami, można ją wyleczyć metodami zachowawczymi. Jeśli jednak migdałki urosły z powodu zmian genetycznych lub całkowicie zablokowały nosogardziel, konieczna jest pilna interwencja chirurgiczna.

Możliwe komplikacje

W dzieciństwie kości szkieletu dziecka są bardzo ruchliwe i wciąż rosną. Powiększone migdałki, uporczywy w nich proces zapalny i oddychanie przez usta mogą powodować wiele poważnych powikłań:

• Zmniejszony słuch. Patologicznie przerośnięte migdałki blokują wejście do trąbki Eustachiusza, która jest trudna w wentylacji jamy ucha środkowego i zmniejszeniu ruchomości błony bębenkowej. W rezultacie dziecko zaczyna słabo słyszeć;
• Nawracające zapalenie ucha. Zamknięcie wejścia do trąbki Eustachiusza stwarza doskonałe warunki w jamie ucha środkowego dla żywotnej aktywności patogennych mikroorganizmów. A jeśli migdałki rosną w wyniku zapalenia, nie jest konieczne daleko w tyle za patogenami;
• Ciągłe przeziębienia. Gdy jama nosowa jest zablokowana, normalne działanie błony śluzowej zostaje przerwane i pojawiają się wszystkie warunki do rozwoju infekcji bakteryjnej lub wirusowej w jamie nosowej. Ponadto zwiększa się obciążenie migdałków - w tym przypadku stają się one główną przeszkodą dla chorób. I z reguły nie zawsze sobie radzi;
• Zmniejszona wydajność. Utrudnianie oddychania przez nos powoduje zmniejszenie wchłaniania tlenu przez człowieka o 15-19%, co natychmiast wpływa na jego aktywność umysłową i fizyczną. Dziecko z ciągłym oddychaniem przez usta jest opóźnione w rozwoju, źle się uczy, zawsze chce spać;
• Upośledzenie mowy. Jeśli dziecko ma otwarte usta przez cały czas, ma deformację kości szkieletu twarzy, co niezmiennie prowadzi do słabego zgryzu i zaburzonej mowy, okaleczenia nosa.

Proliferacja adenoidów lub ich zapalenie może spowodować poważne zmiany w zdrowiu Twojego dziecka. Dlatego staraj się zapewnić dziecku maksymalną uwagę, zwłaszcza w pierwszych latach życia, w czasie, aby zauważyć i pozbyć się możliwych stanów patologicznych.

Leczenie

Jeśli twoje dziecko ma stopień 2 zapalenia gruczołu krokowego, dobry lekarz najprawdopodobniej zasugeruje konserwatywne leczenie. I tylko wtedy, gdy po wyleczeniu choroby migdałki nadal blokują co najmniej połowę nosogardzieli, zalecają chirurgiczne usunięcie migdałków.

Jednak operacja również nie jest panaceum. W końcu po sześciu miesiącach obraz może się powtórzyć - w końcu tkanka limfoidalna ma tendencję do wzrostu nawet z jednej komórki. Ponadto operacja - to zawsze trauma, nie tylko fizyczna, ale także psychologiczna. I należy je sklasyfikować jako najbardziej ekstremalne środki.

Dlatego przed podjęciem decyzji o interwencji chirurgicznej spróbuj znaleźć dobrego otolaryngologa i przeprowadź pełne badanie:

• Rynoskopia pleców (kontrola za pomocą lustra przez usta);
• Rynoskopia przednia (badanie przez kanały nosowe, dla których zaaplikowano preparaty zwężające naczynia);
• Badanie palców nosogardzieli (jest używane przy niemożliwości badania za pomocą lustra);
• Endoskopia (badanie za pomocą endoskopu - mikrokamer, z obowiązkowym znieczuleniem);
• RTG (utrzymywane w celu wykluczenia zapalenia zatok, w celu określenia wielkości migdałków daje niepoprawny obraz z powodu możliwej obecności na nich ropy);
• Badanie bakteriologiczne (w celu identyfikacji patogenu).

Nie wahaj się zapytać lekarza o charakter zmian podczas badania palcem. Proces zapalny charakteryzuje się:

• Obecność ropy gruczołowej;
• Miękka i gładka powierzchnia migdałków;
• Blady, cyjanotyczny lub jasny czerwony.

W takim przypadku należy najpierw leczyć stan zapalny, nie można mówić o żadnej operacji. I tylko wtedy, gdy migdałki są gęste, z charakterystycznymi fałdami, w kolorze jasnoróżowym, ale jednocześnie znacznie większe - tak, mamy klasyczny przypadek interwencji chirurgicznej.

Farmakoterapia

Leczenie zachowawcze migdałków prowadzi się przy obowiązkowym stosowaniu kilku grup leków:

• Roztwory soli: Aqua Maris, Dolphin, Humer. Służy do spłukiwania nosa i usuwania patogennego śluzu. Jeśli dziecko jest małe, rozwiązanie jest po prostu zakopywane i po pewnym czasie śluz zostaje odessany;
• Antyseptyki: wywar z kory dębu, srebro koloidalne, Protargol. Oprócz działania przeciwbakteryjnego, preparaty mają właściwość suszenia powierzchni błony śluzowej;
• Przeciwzapalne: Derinat, Euphorbium compositum. Usuwając stan zapalny, grupa ta pomaga również zmniejszyć obrzęk, co znacznie poprawia samopoczucie dziecka;
• Skurcz naczyń: Naphthyzinum, Galazolin, Sanorin. Cechą wykorzystania tych funduszy jest ograniczony okres użytkowania (3-5 dni). I ścisłe dawkowanie.

Jeśli stan zapalny występuje w ciężkiej postaci, przepisywane są leki przeciwgorączkowe i antybiotyki. Do przeprowadzenia mycia u małych dzieci powinien być tylko otolaryngolog. Nieprawidłowa procedura może spowodować zapalenie ucha.

Dodatkowo możliwe jest wyznaczenie fizjoterapii:

• Elektroforeza;
• Terapia laserowa;
• Terapia błotem;
• Terapia ultradźwiękowa;
• Terapia magnetyczna wysokiej częstotliwości;
• Terapia UHF.

Wypróbuj wszystkie metody i metody, spróbuj zabrać dziecko do morza lub tymczasowo zmienić klimat - być może zapalenie gruczołowe jest reakcją na zanieczyszczone powietrze. I tylko w przypadku nieskuteczności środków, zgódź się na operację.

Środki ludowe

Skuteczność popularnych metod może być wysoka tylko przy regularności stosowanych środków. Mycie odbywa się 5-6 razy dziennie przez co najmniej 2 tygodnie. Następnie zrób przerwę i powtórz kurs, jeśli to konieczne.

Do mycia:

• Roztwór soli morskiej (0,5 łyżeczki na szklankę wody);
• Napary ziół leczniczych (rumianek, szałwia, kora dębu). Do przygotowania naparu weź 1 łyżeczkę. zioła na 200 ml wrzącej wody.

Skuteczne jest również wkroplenie do nosa wywaru glistnika w mleku (1 łyżka stołowa na szklankę) 2 krople kilka razy dziennie, sok z aloesu 2 krople 3 r. dziennie, olej z rokitnika, 2-3 krople 3 p. dziennie.

Zapobieganie

Zapobiegaj wzrostowi migdałków gardłowych tylko zapobiegaj przeziębieniom. Gdy migdałki nie są zapalone, a następnie rosną, a w konsekwencji rosną, nie będą miały powodu.

W tym celu rodzice mogą zrobić tylko jedno dla swojego dziecka - stale wzmacniać swoją odporność poprzez stopniowe hartowanie, racjonalne odżywianie z wystarczającą zawartością wszystkich składników do normalnego rozwoju, aktywnej gimnastyki i sportu.

Definicja przewlekłego nieżytu nosa, a także metody jego leczenia są opisane tutaj.

Wideo

Ten film opowiada o leczeniu migdałków gardłowych u dzieci.

Wnioski

Nawet jeśli u Twojego dziecka zdiagnozowano zapalenie gruczołowe stopnia 1, nie rozluźniaj się, próbuj zanegować możliwość progresji choroby przy użyciu wszystkich dostępnych metod i metod. Pamiętaj, że najważniejszą rzeczą przy stosowaniu środków ludowych jest regularność.

Podczas przeprowadzania samoleczenia nie zapomnij skonsultować się z lekarzem. I nie spiesz się, aby skorzystać z propozycji chirurgicznego usunięcia migdałków, kiedy możliwe jest wyleczenie ich metodami zachowawczymi.

Przeczytaj, czy możliwe jest leczenie zakrzywionej przegrody bez operacji. Dowiedz się także, kiedy konieczne jest usunięcie migdałków w przewlekłym zapaleniu migdałków.

Czy konieczne jest usunięcie i leczenie adenoidów 2 stopni u dziecka

Dzień dobry, drodzy rodzice. Dzisiaj porozmawiamy o tym, jakie są adenoidy 2 stopni u dzieci, w leczeniu tej choroby. Dowiesz się o charakterystycznych znakach, możliwych przyczynach, powikłaniach. Dowiesz się o metodach zapobiegania temu schorzeniu i metodom diagnozy.

Powody

Adenoidy drugiego stopnia rozwijają się w obecności takich czynników jak:

• przewlekła choroba układu oddechowego (górna część);
• przenikanie czynników zakaźnych do organizmu, na przykład grypa, szkarlata lub koklusz;
• brak terminowego leczenia pierwszego stopnia choroby;
• czynnik dziedziczny;
• słaba odporność.

Charakterystyczne objawy

Fakt, że Twoje dziecko ma problemy z migdałkami, aw szczególności z drugim stopniem choroby, będzie wskazany przez następujące objawy:

• chrapanie, silne chrapanie;
• nieświeży oddech przez nos można ujawnić zarówno w nocy, jak i po południu;
• zaburzenia snu;
• kompensacyjne oddychanie przez usta;
• regularne bóle głowy;
• zmniejszenie uwagi, pogorszenie procesów zapamiętywania;
• słabe wyniki w szkole;
• jeśli dołącza się wtórna infekcja, towarzyszy jej znaczny wzrost temperatury. Jednocześnie obserwuje się ropne zrzuty z zatok nosowych.

Możesz zobaczyć, jak adenoidy wyglądają jak 2 stopnie u dzieci, zdjęcia choroby:

Diagnostyka

Możliwe komplikacje

1. Astma oskrzelowa.
2. Nietrzymanie moczu.
3. Reakcja alergiczna.
4. Możliwe uszkodzenie słuchu lub mowy.
5. Upośledzenie umysłowe.
6. Opóźnienie w tworzeniu umiejętności dużych i drobnych umiejętności motorycznych.

Leczenie

• bezbolesność;
• brak traumy;
• brak potrzeby znieczulenia;
• dobrze tolerowane przez dzieci.

1. Otrzymuj leki przeciwgorączkowe w przypadku wysokiej temperatury.
2. Eliminacja przyczyny choroby - przyjmowanie leków antywirusowych lub antybiotyków po ustaleniu prawdopodobnego patogenu.
3. Leczenie objawowe polegające na pozbyciu się wszelkich objawów choroby.
4. Fizjoterapia, płukanie zatok. Zabieg wykonywany jest osobiście przez lekarza.
5. Terapia laserowa i kwarcowa.

Ponadto musisz przestrzegać szeregu zasad:

• dostarcz dziecku dużo napoju;
• obserwuj ścisły odpoczynek w łóżku;
• Zapewnij właściwe odżywianie.

Metoda chirurgiczna

• ciężkie oddychanie przez nos;
• wyraźne przejawy słabego snu;
• zauważalne opóźnienie w rozwoju fizycznym i emocjonalnym;
• częste zapalenie zatok lub zapalenie gruczołowe;
• nietrzymanie moczu;
• bezdech;
• astma oskrzelowa.

Jeśli mimo wszystko podjęto decyzję o nadchodzącym zabiegu, ważne jest, aby przestrzegać wszystkich zaleceń lekarza w okresie przed i pooperacyjnym. Pamiętaj o niezbędnym odpoczynku w łóżku, zdrowym i prawidłowym żywieniu, świeżym powietrzu.

Operację można wykonać przy użyciu:

• laser;
• przez elektrokoagulację;
• lub przez okładziny.

Metody ludowe

Możesz skorzystać z tradycyjnej medycyny, ale tylko po konsultacji z lekarzem. Pamiętaj, że leki te są traktowane wyłącznie jako terapia wspomagająca, ale nie główna.

• olej z tui, który jest wkraplany do każdego kanału nosowego w trzech kroplach w nocy;
• sok z aloesu - wkrapla się dwa razy dziennie, do trzech kropli do każdego otworu nosowego;
• sok z buraków - otrzymywany przez zmieszanie soku rośliny z miodem w stosunku od dwóch do jednego, kapanie do pięciu razy dziennie, pięć kropli.
• liść laurowy - stosowany jako płyny, stosowany również podczas inhalacji. Ma działanie przeciwzapalne, wzmacnia układ odpornościowy dziecka.

Zapobieganie

Aby zapobiec rozwojowi takiej choroby, konieczne jest terminowe przestrzeganie prostych zasad.

Jak leczyć migdałki drugiego stopnia u dziecka

Zasady leczenia migdałków gardłowych 2 stopni są obecnie poddawane rewizji. Jeśli wcześniej zostały one usunięte u prawie wszystkich dzieci, teraz wartość tego ciała migdałowatego w rozwoju układu odpornościowego dziecka została już udowodniona, dlatego każdy przypadek kliniczny jest rozważany dzisiaj indywidualnie. U niektórych dzieci możliwe jest konkurowanie o ciało migdałowate i leczenie zachowawcze, podczas gdy w innych przypadkach jednoznacznie wybierają interwencję chirurgiczną, która zapobiega rozwojowi możliwych powikłań. Zastanów się, co to są migdałki drugiego stopnia i co z nimi zrobić.

Obraz kliniczny

Roślinność gruczołowa znajduje się z tyłu nosogardzieli. Wyglądają jak przypominająca guz masa 4-6 płatków, oddzielona głębokimi szczelinami. Ich wygląd przypomina nieco zarozumialca.

Przerost tego migdałka obserwuje się równie często u dzieci obu płci w wieku 3-5 lat. Rzadko występują one u dziecka pierwszego roku życia, a także u dorosłych.

W zależności od wielkości migdałków rozróżnia się kilka stopni wzrostu migdałków. Diagnoza „adenoidów 2 stopnie” ustala się, gdy lekarz widzi, że wzrost pokrywa połowę wargi (niesparowana kość z tyłu nosa).

Jakie objawy mogą przeszkadzać dziecku?

Przerost migdałków gardłowych (migdałki gardłowe) może objawiać się różnymi objawami. Ważne jest, aby rozpoznać je na czas i podjąć odpowiednie środki. Tak więc, aby zwiększyć roślinność gruczolakowatą drugiego stopnia, charakterystyczne są następujące objawy, które rodzice mogą zauważyć:

• dziecko zaczyna chrapać lub głośno powąchać we śnie;
• barwa głosu może się zmienić i pojawi się nosowy skręt;
• dziecko ma nos i często otwarte usta, co nadaje twarzy charakterystyczny wyraz;
• dziecko jest trudne do skupienia, często niegrzeczne;
• dziecko ma słaby apetyt i problemy ze snem;
• dzieciak często ma przeziębienia;
• dziecko ma uporczywe problemy z uszami (zapalenie ucha, przekrwienie, utrata słuchu).

Objawy mogą się różnić u poszczególnych pacjentów, ale w każdym przypadku nieprawidłowy wzrost tkanki limfoidalnej zakłóca normalny wzrost i rozwój dziecka. Rodzice powinni rozpoznać objawy choroby na wczesnym etapie i szukać pomocy.

Jak diagnozować?

Niezależnie od tego, że migdałki w nosie dziecka nie będą działać. Aby zdiagnozować chorobę, należy skonsultować się z lekarzem, który określi stopień wzrostu migdałków i określi dalsze leczenie. Specjaliści stosują różne metody badań i diagnostyki:

• badanie palców. Lekarz w sterylnych rękawiczkach czuje palcem położenie migdałków. Nie widzi ich, a dotykiem określa rozmiar i teksturę. Procedura jest nieprzyjemna i niezbyt dobrze tolerowana przez dzieci, więc ostatnio odmówili;
• badanie za pomocą wziernika nosowo-gardłowego. Lekarz bada łuk nosogardzieli przez specjalne lustro umieszczone w jamie ustnej. Wśród wad: niemożliwe jest wykonanie u małych dzieci i małych dzieci ze zwiększonym odruchem gagowym;
• inspekcja endoskopu. „Złoty standard” w diagnostyce migdałków gardłowych. Pozwala nie tylko wyjaśnić stopień wzrostu, ale także poznać stan rur słuchowych. Może być wykonywany na dzieciach w każdym wieku, jeśli to konieczne, używaj lekkich środków uspokajających;
• Promienie rentgenowskie, dają pewne informacje na temat wielkości migdałków, ale noszą wysokie obciążenie promieniowaniem, dlatego nie są zalecane do diagnozowania u dzieci.

Czasami można wykorzystać wyniki badań TK lub MRI, ale są one trudne do wykonania dla małych dzieci. Ponadto takie badania są dość drogie i, w mniejszym stopniu, również napromieniają pacjenta.

To ważne! Nie zaleca się rozważania niezależnie, a tym bardziej próby zbadania migdałków gardłowych palcami. Oprócz urazu psychicznego i bólu u dziecka nie uzyskasz żadnych wyników.

Jak i co można wyleczyć

Przerost migdałków 2 stopnia można leczyć zachowawczo lub chirurgicznie. Podejście do leczenia zależy od stanu dziecka i obecności powiązanych powikłań.

Leczenie zachowawcze

Jeśli nie ma żadnych poważnych powikłań, możesz spróbować leczyć chorobę zachowawczo. Ten zabieg składa się z:

• Płukanie nosa samodzielnie lub w szpitalu („kukułka”). Farmaceutyczne roztwory soli są wybierane do mycia lub przygotowywane w domu. Proste nawadnianie nosa z ostrym obrzękiem będzie nieskuteczne, ponieważ migdałki zlokalizowane są w tylnych częściach nosa i konieczne jest, aby roztwór tam trafił.
• Wdychanie aparatów przy użyciu wywarów z ziołowych środków antyseptycznych, soli fizjologicznej i innych środków. Dzieciom nie zaleca się wdychania pary, ale tylko za pomocą nebulizatora.
• Krople i spraye do nosa. W leczeniu adenoidów stosuje się spraye hormonalne (Fliksonaze) z zapaleniem - krople o działaniu przeciwbakteryjnym (Isofra, Polydex), a także suszące krople (Protargol) i roztwory soli do nosa (Aqualor). Czasami rodzice przygotowują krople do nosa samodzielnie na podstawie popularnych receptur, na przykład z soku z aloesu lub wywaru z rumianku.
• Środki homeopatyczne (Tonsilgon, Sinupret, Angin gran, itp.). W ich składzie naturalne składniki, które mają korzystny wpływ na tkanki migdałków i częściowo łagodzą obrzęk i stan zapalny.
• Leki przeciwalergiczne (Fenistil, Zyrtec) w celu wyeliminowania obrzęku i alergicznego składnika choroby.
• Korektory immunologiczne.

Leczenie uzupełnia fizjoterapia, która jest przeprowadzana bez zaostrzenia infekcji wirusowej. Opinie pacjentów wskazują na dobry efekt takiej złożonej terapii.

Leczenie chirurgiczne

W przypadku migdałków drugiego stopnia następujące sytuacje wskazują na usunięcie:

• zaburzył normalne oddychanie przez nos;
• obserwuje się utratę słuchu i inne choroby ucha środkowego;
• przewlekłe zapalenie innych migdałków i regularne choroby katar (zwykle 5-7 razy w roku);
• występuje opóźnienie w rozwoju, anomalie struktury kości czaszki twarzy i klatki piersiowej.

W takich sytuacjach nie powinieneś dręczyć dziecka i kontynuować nieskutecznego leczenia zachowawczego. Lepiej jest usunąć patologicznie przerośniętą tkankę i pozwolić dziecku w pełni oddychać przez nos.

Leczenie chirurgiczne migdałków to:

• tradycyjna chirurgia, w której ciało migdałowate usuwa się specjalnym nożem (adenotomem). Wśród niedociągnięć: brak pełnoprawnej kontroli wzrokowej nad polem operacyjnym, dzięki czemu może pozostać pewna tkanka limfatyczna. Jak również psychologiczny moment obecności w samej operacji, który jest trudny dla dziecka;
• usunięcie za pomocą endoskopu. Pozwala dokładnie i precyzyjnie usunąć całą przerośniętą tkankę.

Ponadto, operacja może być przeprowadzona przy użyciu lasera, golarki, coblatora, metody kriodestrukcji i innych metod. Wskazania i zapotrzebowanie na każdą technikę są zdeterminowane możliwościami konkretnej kliniki, życzeniami pacjenta i zaleceniami lekarza.

Popularne pytania

Czy można leczyć migdałki II stopnia wyłącznie za pomocą płukania nosa?

Leczenie określa lekarz prowadzący, który widział twoje dziecko i jest świadomy jego stanu, dolegliwości i powiązanych chorób. Nawet w przypadku leczenia zachowawczego samo pranie nie wystarczy, potrzebne jest zintegrowane podejście.

Czy muszę leczyć migdałki drugiego stopnia u dorosłego dziecka, czy możemy poczekać, a on wyrośnie z choroby?

Z wiekiem może dojść do spadku tkanki migdałków nosowo-gardłowych, ale jeśli w tym stanie proces zapalny, nie zniknie. Rozpoczynają się częste przeziębienia, a zakażenie może rozprzestrzeniać się na inne migdałki. Lepiej jest leczyć chorobę, nie czekając na komplikacje.

Adenoidy u dzieci 1, 2 i 3 stopnia - leczenie bez operacji lub usunięcia?

Adenoidy są jedną z najczęstszych patologii narządów laryngologicznych u dzieci w wieku przedszkolnym. Jeśli choroba nie zostanie rozpoznana i leczona na czas, doprowadzi to do poważnych konsekwencji. Najbardziej radykalną metodą leczenia jest metoda chirurgiczna, ale na wczesnym etapie bardzo pomocne jest leczenie farmakologiczne.

Co to są adenoidy?

Adenoidy charakteryzują się znacznym wzrostem migdałków, co prowadzi do dyskomfortu i problemów z oddychaniem u dziecka. Ta patologia bakteryjna często objawia się u dzieci w wieku 3-7 lat. Tkanka adenoidowa pomaga zwalczać infekcje, które dostają się do organizmu podczas oddychania, będąc dla nich pułapką. Pod wpływem bakterii chorobotwórczych pęcznieje i zmniejsza się wraz z poprawą.

Wielu rodziców jest często mylonych z objawami choroby w początkowej fazie z przeziębieniem i nie przywiązują do nich większej wagi, próbując wyleczyć dziecko samodzielnie. Adenoidów nie można zdiagnozować bez pełnego badania przez otolaryngologa, którego wyniki są przepisane.

Objawy i oznaki zapalenia gruczołowego u dzieci

U zdrowych dzieci adenoidy w nosogardzieli nie wykazują żadnych objawów. Występują tylko po przeziębieniach lub infekcjach wirusowych, które wywołują wzrost tkanki gruczołowej. Objawy zapalenia gruczolakowatego różnią się w zależności od stopnia zaawansowania procesu zapalnego (więcej szczegółów w artykule: zapalenie gruczołowe u dzieci: objawy i leczenie). U dzieci występują trzy stopnie migdałków gardłowych.

1 stopień

Adenoidy 1 stopień nie mają wyraźnych objawów. W początkowym stadium zapalenia zajmują jedną trzecią nosogardzieli i nie przeszkadzają w oddychaniu. W większości przypadków rozpoznanie pierwszego stopnia migdałków gardłowych następuje dopiero po wykonaniu rutynowego badania przez lekarza.

Aby zapobiec przejściu choroby do następnego etapu, należy skontaktować się ze swoim pediatrą, jeśli masz dziecko:

• ciężki oddech we śnie, głośny świszczący oddech;
• uczucie duszności;
• powolny stan po południu;
• wodnista wydzielina z nosa.

Poziome położenie ciała pomaga zwiększyć migdałek gardłowy, co powoduje problemy z oddychaniem u dziecka. Brak tlenu we śnie często prowadzi do koszmarów. Dzieci nie śpią wystarczająco, skarżą się na ciągłe zmęczenie.

Chorobę w stadium 1 można wyleczyć lekami przeciwzapalnymi, antyseptycznymi i immunostymulującymi. Dobrze pomaga płukanie nosa i inhalacja.

Rodzice powinni znać pierwsze objawy przerostu migdałka gardłowego, aby zapobiec przejściu choroby do ciężkiej postaci, która nie jest podatna na konserwatywne metody leczenia. Objawy, takie jak oddychanie przez usta i pojawienie się chrapania u dziecka, są powodem wizyty u pediatry.

Stopień wzrostu liczby migdałków gardłowych u dzieci

2 stopnie

Adenoidy drugiego stopnia mają bardziej wyraźne objawy, ponieważ tkanka limfatyczna pokrywa już 50% dróg nosowych. Prowadzi to do poważnych problemów z oddychaniem. Dzięki terminowej diagnozie choroby można wyleczyć fizjoterapią i farmakoterapią.

Adenoidy stopnia 2 można rozpoznać, gdy pojawiają się u dziecka:

• głośne chrapanie i chrapanie we śnie;
• zmiany barwy;
• przedłużony nieżyt nosa;
• letarg i przewlekłe zmęczenie;
• uszkodzenie słuchu;
• roztargnienie i zły sen;
• brak apetytu.

Hipertrofia adenoidów 2 stopnie może wpływać na dalszy rozwój fizjologiczny dziecka. Podczas niedotlenienia występują problemy z funkcjonowaniem mózgu, które wpływają na zdolności umysłowe dziecka. Naruszenie dróg nosowych prowadzi do tego, że dziecko stale oddycha przez usta. Nieprawidłowe położenie szczęki podczas oddychania przyczynia się do jej stopniowej deformacji.

Na tle wyraźnych adenoidów 2-3 stopni dziecko może rozwinąć zapalenie ucha środkowego.

Inną poważną konsekwencją roślinności gruczołowej 2 stopnie jest zapalenie ucha środkowego. Upośledzenie słuchu u dziecka wynika z zablokowania otworu słuchowego powiększonym migdałkiem. W przypadku braku wentylacji między jamą nosową a uchem środkowym, w jamie ucha gromadzi się płyn surowiczy, który staje się główną przyczyną zapalenia i prowadzi do zapalenia ucha.

3 stopnie

Adenoidy stopnia 3 u dzieci prowadzą do całkowitego braku oddychania przez nos, w którym powietrze jest ogrzewane, czyszczone i nawilżane. Podczas oddychania przez usta trwa proces dostarczania tlenu do narządów i tkanek, ale wraz z zimnym powietrzem kurz i bakterie dostają się do organizmu.

Zaniedbany przerost adenoidów prowadzi do charakterystycznych zmian:

• przekrwienie błony śluzowej nosa;
• utrudnione oddychanie przez nos lub usta;
• chrapanie i silne węszenie;
• głosy nosowe, gdy zaburzona jest przejrzystość wymowy;
• deformacje twarzy, w których nie ma fałd nosowo-wargowych, część dolna jest wyciągnięta, zęby górnej szczęki są wygięte, a podbródek staje się płaski;
• upośledzenie pamięci, koncentracji i uwagi;
• przekrwienie w uszach;
• zapalenie ucha
• zapalenie zatok i zapalenie zatok;
• częste przeziębienia i przeziębienia;
• senność i zmęczenie;
• ogólna słabość.

Przyczyny formacji

Roślinność gruczołowa jest częstą chorobą u dzieci w wieku od 3 do 7 lat. Grupa ryzyka nie obejmuje dzieci poniżej pierwszego roku życia. W okresie dojrzewania tkanka gruczołowa przybiera prawidłową formę i nie przeszkadza w oddychaniu. U dorosłych przerost gruczolaka jest bardzo rzadki, ale nie jest to powód do ignorowania choroby, ponieważ stan zapalny jest stałym źródłem bakterii chorobotwórczych.

Istnieje kilka głównych przyczyn powstawania adenoidów u dzieci w wieku przedszkolnym:

• Predyspozycje genetyczne. Powiększony migdałek nosowo-gardłowy u niektórych dzieci jest dziedziczną anomalią, w której zaburzenia czynności tarczycy są zaburzone.
• Powikłania podczas ciąży i porodu. Tworzenie się roślinności gruczolakowatej u dzieci w niektórych przypadkach staje się konsekwencją infekcji wirusowych, przenoszonych przez matkę w 6–9 tygodniu ciąży, jak również leków, przeciwwskazanych przy noszeniu dziecka. Pojawienie się migdałków może być związane z urazem porodowym, patologią rozwoju płodu lub głodem tlenowym.
• Szczepienia i choroby przenoszone w niemowlęctwie.
• Niezrównoważone odżywianie, duża ilość w diecie dodatków do żywności i słodyczy.
• Choroby zakaźne - odra, błonica, krztusiec, różyczka, szkarłatna gorączka.
• Częste przeziębienia, ból gardła, ostre infekcje dróg oddechowych, nieżyt nosa, infekcje wirusowe.

Istnieje wiele przyczyn wzrostu liczby migdałków gardłowych, dlatego częste przeziębienia dziecka mogą przyczynić się do tego procesu.

• Alergia.
• Niska odporność.
• Zła ekologia.
• Artykuły gospodarstwa domowego i zabawki z materiałów toksycznych.

Diagnoza patologii

Aby zebrać kompletny obraz kliniczny choroby, otolaryngolog wyjaśnia dolegliwości i bada pacjenta na kilka sposobów:

• faryngoskopia - badanie powiększonego migdałka przez jamę ustną za pomocą specjalnej szpatułki i lustra;
• Rynoskopia przednia - badanie przewodów nosowych po wkropleniu leku zwężającego naczynia;
• Rynoskopia tylna - badanie stanu zapalnego za pomocą specjalnego lustra.

RTG adenoidów o różnym nasileniu

Jeśli diagnoza zostanie potwierdzona podczas wstępnego badania, otolaryngolog przepisuje szereg dodatkowych badań w celu określenia stanu błony śluzowej i wielkości zapalenia:

• Endoskopię wykonuje się, wkładając cienką rurkę do nosa, wyposażoną w kamerę i latarkę. Obraz kamery podczas badania nosogardzieli jest przesyłany do monitora. W razie potrzeby pacjent otrzymuje zdjęcie. Endoskopia pomaga z dużą dokładnością określić wielkość adenoidów i charakter zapalenia.
• Radiogramy są wykonywane w projekcji bocznej, podczas gdy dziecko musi otworzyć usta.
• Przy użyciu hodowli bakteryjnej określa się skład mikroflory chorobotwórczej w próbce błony śluzowej nosa i gardła.
• Analiza alergii.
• Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego pozwala wykluczyć przepuklinę mózgową podczas diagnozy.
• Analizy laboratoryjne (OAK i OAM, diagnostyka ELISA, badanie cytologiczne).

Leczenie bez operacji

Hipertrofię tkanki gruczołowej 1 i 2 stopni można wyleczyć bez operacji. Po co narażać dziecko na zabieg chirurgiczny, kiedy można osiągnąć pozytywne wyniki terapii medycznej? Podczas przepisywania schematu leczenia należy przestrzegać zintegrowanego podejścia, które łączy terapię ogólną i miejscowe działanie na ciało migdałowate nosogardzieli.

Terapia ogólna obejmuje następujące rodzaje leków:

1. antyalergiczny - Diazolin, Suprastin, Tsetrin, Fenkarol kurs 5-10 dni (zalecamy przeczytanie: Diazolin dla dzieci: instrukcje dotyczące stosowania tabletek);
2. kompleksy witaminowe;
3. immunostymulanty - Imudon, Tsitovir, Apilak, IRS 19 (zalecamy przeczytanie: Imudon: instrukcje użytkowania dla dzieci);
4. antybiotyki (dla ostrej ropnej postaci choroby).

Lokalne leczenie obejmuje:

1. Kroplówka nosa, łagodząca obrzęk i eliminująca katar. Aby przygotować nos do mycia, należy stosować Sanorin, Nasol, Naftyzyn, Wibrocil (zalecamy przeczytanie: Krople do nosa dla niemowląt dla dzieci: jak stosować?).
2. Roztwory soli do mycia - sól fizjologiczna, Okomistin, Furacilin, Dekasan, Elekasol.
3. Turundas, impregnowany lekiem - Albucidom, Sinoflurin, Avamys, Nasoneks).
4. Inhalacja w nebulizatorze z Mentoklar, Fluimutsil, Chlorophyllipt, Rotokan.

Trwały efekt terapeutyczny obserwuje się w przypadku krioterapii, w której aplikator jest wstrzykiwany do nosa, rozpylając krople ciekłego azotu na zapalną powierzchnię tkanki gruczołowej. Zabieg dla dziecka jest całkowicie bezbolesny, wzmacnia układ odpornościowy, zmniejsza obrzęk, ma korzystny wpływ na śluzówkę nosa i gardła.

Jak usunąć adenoidy?

Operacja (adenotomia) jest zalecana, gdy nie ma wyników leczenia farmakologicznego. Zabieg chirurgiczny nie jest skomplikowany i zajmuje nie więcej niż 15 minut. Lepiej jest usunąć adenoidy jesienią lub zimą, ponieważ latem trudno jest uniknąć krwawienia. Operacja jest wykonywana jedną z trzech metod:

1. Klasyczna adenotomia jest wykonywana po uprzednim znieczuleniu. Chirurg wkłada specjalny instrument (adenote) do jamy ustnej i usuwa migdałek nosowo-gardłowy.
2. Adenotomia endoskopowa jest wykonywana tylko w znieczuleniu ogólnym. Do kanału nosowego włożono rurkę i wyposażono w kamerę do monitorowania operacji na monitorze. Chirurg miażdży zarośniętą tkankę migdałków i usuwa ją za pomocą specjalnego odsysania.
3. Adenotomia laserowa to najmniej traumatyczna procedura. Wykonuje się „uszczelnianie” naczyń uszkodzonych podczas usuwania migdałków. Głównym narzędziem jest laser.

Zanim zdecydujesz, czy chirurgicznie usunąć adenoidy stopnia 3 dziecka, musisz rozważyć wady i zalety. Lepiej jest wcześniej skonsultować się z lekarzem, ponieważ wiek dziecka można operować.

Procedura kończy się niepowodzeniem z dwóch powodów:

1. Z predyspozycją do przerostu tkanki gruczołowej po adenotomii migdałek gardłowy rozszerza się po pewnym czasie.
2. Adenoidy pełnią funkcję ochronną w organizmie - tworzą barierę dla bakterii chorobotwórczych. Ich usunięcie jest niebezpieczne dla zdrowia i odporności dziecka.

Po adenotomii konieczna jest ochrona dziecka przed infekcjami bakteryjnymi i chorobami wirusowymi. Aby uniknąć nawrotu choroby, w okresie pooperacyjnym konieczne jest leczenie farmakologiczne.

Środki zapobiegawcze

Aby zapobiec zapaleniu migdałków, należy pamiętać o środkach zapobiegawczych:

• stwardnienie dzieci;
• prysznic kontrastowy podczas kąpieli;
• terminowe leczenie ostrych zakażeń układu oddechowego i SARS;
• zrównoważone odżywianie;
• przyjmowanie złożonych preparatów witaminowych;
• profilaktyczna terapia lekowa.

Adenoidy 2 stopnie u dziecka: diagnoza i leczenie

Jeśli twoje dziecko stale oddycha przez usta, chrapie w nocy i skarży się na przekrwienie błony śluzowej nosa, może to wynikać nie tylko z przeziębienia lub przeziębienia. U dzieci migdałek nosowo-gardłowy często rozwija się, pokrywając się z przesłaniem jamy nosowej i gardła.

Zapalenie gruczołu krokowego

Migdałek nosowo-gardłowy, znajdujący się w gardle nosowym, pełni ważną funkcję ochronną organizmu.

Górna warstwa błony śluzowej jest tkanką limfoidalną, której komórki zwalczają wszelkie infekcje zarówno zewnętrznych, jak i wewnętrznych właściwości. Gdy układ odpornościowy jest osłabiony, komórki tkanki limfatycznej nie mogą walczyć z procesem zapalnym, w wyniku czego migdałki rosną. Ciało stara się zrekompensować brak odporności i zwiększa liczbę komórek ochronnych, co niestety prowadzi do przeciwnego wyniku.

Wraz ze wzrostem migdałka gardłowego zakłóca przekaz nosa i gardła, co prowadzi do naruszenia oddychania przez nos.

Zapalenie gruczołu krokowego w większości przypadków występuje u dzieci, a poziom odporności dziecka w przyszłości zależy od powodzenia leczenia. Przerywane oddychanie przez nos, przerośnięte migdałki gardłowe powodują, że dziecko oddycha przez usta, przyczyniając się tym samym do przedostania się nieogrzewanego zimnego powietrza do dróg oddechowych, co jest obarczone częstym występowaniem przeziębienia.

Przyczyny choroby

Wzrost migdałków gardłowych jest promowany przez:

• częste choroby przeziębienia górnych dróg oddechowych;
• osłabiona odporność;
• predyspozycje genetyczne;
• infekcje wirusowe (grypa, ból gardła, szkarlatyna itp.);
• narażenie na zanieczyszczone powietrze;
• niedotlenienie płodu podczas ciąży lub porodu;
• reakcje alergiczne.

Objawy zapalenia gruczołowego

Głównym objawem wzrostu migdałków gardłowych jest pogorszenie (aż do całkowitego zaprzestania) oddychania przez nos. W zależności od wielkości powiększonych migdałków, 3 stopnie choroby są podzielone:

• 1 stopień - nakładanie się światła nosogardzieli o jedną trzecią. Na tym etapie choroby dziecko łatwo oddycha przez nos w ciągu dnia, ale w nocy migdałki puchną z powodu żylnego przepływu krwi, a dziecko musi oddychać przez usta;
• 2 stopnie - całkowity brak oddychania przez nos z powodu nakładania się kolumny powietrza z połowy na dwie trzecie;
• 3 stopnie - całkowite nakładanie się kolumny powietrza.

Pierwszy stopień zapalenia gruczołu krokowego z terminowym i wykwalifikowanym leczeniem nie pociąga za sobą szczególnego zagrożenia. Jednak drugi stopień zapalenia gruczołu krokowego może pociągać za sobą poważne konsekwencje dla zdrowia dziecka.

Adenoidy 2 stopnie

Adenoidy stopnia 2 zwykle pojawiają się w wieku 3–7 lat, kiedy dziecko zaczyna uczęszczać do przedszkola i jest narażone na nieznane bakterie, w wyniku czego często zaczyna chorować. Adenoidy stopnia 2 są obarczone komplikacjami, takimi jak:

• Chrapanie w nocy - ze względu na fakt, że przerost migdałków stanowi przeszkodę dla napływającego powietrza.
• Nawracające przeziębienia - z powodu wdychania powietrza do dróg oddechowych nie ogrzewa się, błona śluzowa jamy ustnej i gardła wysycha.
• Zaburzenia snu - z powodu naruszenia oddychania przez nos dziecko niespokojnie śpi
• Brak zrozumiałości mowy, nosowość - przy ciągłym kompensacyjnym oddychaniu przez usta dochodzi do nieprawidłowego rozwoju kości szkieletu twarzy, co prowadzi do powstawania nieprawidłowego zgryzu, aw rezultacie do zaburzenia mowy.
• Utrata słuchu - przerośnięte migdałki pokrywają się z wlotem trąbki Eustachiusza, co prowadzi do pogorszenia wentylacji jamy ucha środkowego, a także niekorzystnie wpływa na ruchliwość błony bębenkowej. W rezultacie słuch dziecka jest ograniczony.
• Częste zapalenie ucha środkowego - nakładanie się wlotu trąbki Eustachiusza pomaga stworzyć sprzyjające warunki do rozmnażania mikroorganizmów chorobotwórczych.
• Senność, drażliwość i zaburzenia oddychania przez nos zmniejszają wchłanianie tlenu o 15–20%, co naturalnie wpływa na kondycję psychiczną i fizyczną dziecka. Adenoidy 2 stopni u dziecka prowadzą do bólów głowy, zmęczenia, opóźnienia rozwoju.

Jak zdiagnozować zapalenie gruczołu krokowego:

• Historia choroby - lekarz zbiera informacje o pierwszych oznakach choroby, słucha skarg.
• Faryngoskopia, ocena stanu błony śluzowej jamy ustnej i gardła.
• Rynoskopia przednia - badanie przewodów nosowych.
• Rynoskopia tylna jest oceną wielkości i struktury przerośniętych migdałków gardłowych poprzez wprowadzenie lustra do jamy ustnej. Badanie to ma charakter wysoce informacyjny, jednak rzadko jest stosowane u dzieci ze względu na fakt, że pacjent podczas diagnozy musi być całkowicie unieruchomiony.
• Badanie palcem - jest stosowane, gdy niemożliwe jest przeprowadzenie rhinoskopii pleców.
• Radiografia nosogardzieli w projekcji bocznej jest szybkim i bezbolesnym badaniem, które pomaga znać wielkość i stopień wzrostu migdałków z wystarczającą dokładnością.
• Endoskopię wykonuje się za pomocą endoskopu w znieczuleniu miejscowym.
• Siew bakteriologiczny przeprowadza się w celu identyfikacji patogenu.

Adenoidy 2 stopnie u dzieci: leczenie

Istnieją dwie metody leczenia adenoidów stopnia 2 u dziecka:

Leczenie zachowawcze

Terapia zachowawcza polega głównie na stosowaniu kilku grup leków, a czasami na przepisywaniu fizjoterapii.

Leki:

• Roztwory soli: Aqualor, Dolphin, AquaMaris, roztwór chlorku sodu 0,9%. Służy do spłukiwania nosa ze śluzu.
• Antyseptyki - protargol, roztwór Albucid 20%, srebro koloidalne. Mają działanie przeciwbakteryjne, osuszają powierzchnię śluzu.
• Przeciwzapalny - euphorbium compositum, Derinat. Poza tym, że leki te zwalczają stany zapalne, zmniejszają również obrzęk błon śluzowych.
• Skurcz naczyń - nazivin, Rinostop. Galazolin. Leki te muszą być ściśle odmierzane i stosowane nie dłużej niż 3-5 dni.
• Antybiotyki i leki przeciwgorączkowe - są stosowane w ciężkich przypadkach.

Fizjoterapia:

• Laseroterapia - zmniejsza ilość przerośniętej tkanki limfatycznej.
• Elektroforeza podawania leków (difenhydramina, chlorek wapnia) do kanałów nosowych za pomocą specjalnego urządzenia.
• Terapia UHF - ma działanie przeciwbólowe, immunomodulujące i tonizujące.
• Terapia błotem - działa przeciwzapalnie i regenerująco.
• Magnetoterapia wysokoczęstotliwościowa (induktotermia) - poprawia mikrokrążenie tkanek, wspomaga gojenie uszkodzonej tkanki.

Metoda leczenia chirurgicznego

Interwencja chirurgiczna jest wykonywana w przypadku następujących powikłań zapalenia gruczołowego:

• w przypadku zapalenia zatok;
• w przypadku moczenia;
• z rozwojem nawracającego zapalenia ucha, astmy;
• z bezdechem (oddychaniem) podczas snu;
• z opóźnieniem w rozwoju dziecka.

Istnieją dwa sposoby usunięcia migdałków gardłowych u dziecka:

• adenektomia - adenoidy są całkowicie usuwane, operacja jest wskazana w obecności procesu zapalnego i nawracających zaostrzeń;
• adenotomia - częściowe usunięcie migdałków gardłowych, wykonywane przy braku zapalenia.

Interwencja chirurgiczna jest wykonywana w szpitalu w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym, na pusty żołądek.

Adenotomię aspiracyjną przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym za pomocą specjalnego przyrządu - adenotomu Beckmanna, który jest wydrążoną rurką z ssaniem przymocowanym do jednego końca i odbiornikiem dla adenoidów na drugim końcu. Czas trwania operacji wynosi 1–5 minut.

Endoskopowa adenomotomia jest wykonywana w znieczuleniu ogólnym za pomocą endoskopu, jest bardziej dokładna i mniej inwazyjna. Czas trwania operacji wynosi 10–30 minut.

Okres pooperacyjny

Jeśli operacja została przeprowadzona w znieczuleniu ogólnym, dziecko pod koniec operacji zostaje przeniesione na oddział intensywnej terapii, jeśli w znieczuleniu miejscowym dziecko zostanie przeniesione do oddziału. Po interwencji mogą wystąpić zawroty głowy, nudności, wymioty. Po 2-3 dniach po zabiegu dzieci są wypisywane do domu.

W celu prawidłowego gojenia tkanek po interwencji należy przestrzegać określonej diety. W pierwszych dniach pooperacyjnych dziecko może być karmione wyłącznie miękkim, tartym jedzeniem: zbożami, puree ziemniaczanym, galaretką, lekkimi zupami. Po 5–7 dniach można stopniowo wprowadzać suflety, omlety, makarony i podobne produkty do diety dziecka.

W całym okresie pooperacyjnym nie można stosować:

• gorące i zimne potrawy;
• pokarm stały: krakersy, herbatniki, orzechy;
• słone, pikantne, marynowane jedzenie;
• gazowane, słodkie napoje.

Również w okresie pooperacyjnym wskazywana jest umiarkowana aktywność fizyczna. Skuteczna regeneracja tkanek po zabiegu nie wymaga stosowania żadnych leków. Jedynie w przypadku bólu wskazane jest stosowanie środków przeciwbólowych paracetamolu lub ibuprofenu. Z zastrzeżeniem powyższych warunków okres pooperacyjny minie szybko i korzystnie.